Anhima cornuta

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Anhima cornuta

Tres espécimes no Parque Nacional do Manu, Perú
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Clase: Aves
Orde: Anseriformes
Familia: Anhimidae
Xénero: Anhima
Brisson, 1760
Especie: A. cornuta
Nome binomial
Anhima cornuta
(Linnaeus, 1766)
Área de distribución de Anhima cornuta
Área de distribución de Anhima cornuta

Área de distribución de Anhima cornuta

Anhima cornuta é unha especie de ave anseriforme da familia dos anímidos, a única incluída no xénero Anhima.

Taxonomía[editar | editar a fonte]

Descrición[editar | editar a fonte]

Xénero[editar | editar a fonte]

O xénero foi descrito en 1760 polo Mathurin Jacques Brisson.[2][3]

Especie[editar | editar a fonte]

A especie descibiuna Linneo en 1766 baixo o nome de Palamedea cornuta.[2][4]

Sinónimos[editar | editar a fonte]

  • Do xénero:[2]
    • Palamadea Bechstein, 1791
    • Palamedea Linnaeus, 1766
    • Palamedes Billberg, 1828
    • Palamedia' Fleming, 1822

Notas taxonómicas[editar | editar a fonte]

Esta especie xa era coñecida no século XVII,[5] e foi descrita en 1766 polo naturalista sueco Carl Linnaeus na duodécima edición do seu Systema Naturae, co nome binomial Palamedea cornuta.[6]

A especie é hoxe a única situada no xénero Anhima, que foi creado polo zoólogo francés Mathurin Jacques Brisson en 1760.[7][8]

O epíteto específico cornuta é a palabra latina para "cornudo".[9]

O naturalista alemán Georg Marcgrave utilizara o nome latino Anhima en 1648 para esta especie na súa Historia naturalis Brasiliae.[10]

Hábitat e distribución[editar | editar a fonte]

Hábitat[editar | editar a fonte]

Vive ao bordo da auga nas selvas de América Central e do Sur.

Distribución[editar | editar a fonte]

Propia de Suramérica, amplamente estendida, as súas poboacións ocupan boa parte de Colombia, Venezuela, Brasil, Ecuador, Perú, as Güianas e Bolivia. Probabelmente extinguida en Trinidad e Tobago.[1]

A pesar de ter diminuído localmente, segue estendida e é bastante común en xeral. A súa área de dispersión no Brasil parece que se expandiu nos últimos anos.[11]

Características[editar | editar a fonte]

Anhima cornuta é unha ave moi grande, de 84 a 95 cm de lonxitude e 3,5 kg de masa corporal, cun pequeno pico parecido ao dunha galiña. As partes superiores, a cabeza e o peito son de cor negra, con manchas brancas na crista, na gorxa e nas ás coberteiras. Hai unha longa estrutura espiñenta que se proxecta cara a adiante desde a crista. Esta estrutura é única entre as aves e non deriva dunha pluma senón que é unha estrutura cornificada que está lixeiramente unida ao cranio e que crece continuamente mentres se rompe a miúdo na súa punta.[12] Isto dálle o seu nome a esta especie. Ten as patas moi longas e tres dedos grandes en cada unha. O ventre e as coberteiras debaixo das ás son brancas. Ten dous esporóns afiados nas súas ás, e os pés só están parcialmente palmados.

Comportamento[editar | editar a fonte]

Adoitan andar en parellas ou pequenos grupos familiares. Constrúe niños flotantes nos esteiros e descansa sobre árbores altas. Pasa a maior parte do tempo pastando sobre a vexetación flotante ou descansando sobre a copa das árbores, desde onde emite sons guturais que lle serven para demarcar o seu territorio.

Tenden a agruparse, pero son na súa maior parte semisociais, e son bastante sedentarios.

Alimentación[editar | editar a fonte]

Como ave herbívora representa, xunto coas aves fruxívoras, granívoras e nectarívoras, o nivel dos consumidores primarios da cadea trófica nas chairas colombovenezolanas. Aliméntase de diferentes partes das plantas: brotes, follas tenras, raíces, flores e froitos.

Estado de conservación[editar | editar a fonte]

A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais, considerando que esta especie ten unha área de distribución extremadamente grande e, polo tanto, non se aproxima aos limiares de vulnerábel baixo o criterio de tamaño da área de distribución, e a pesar de que a tendencia da poboación parece ser decrecente, non se cre que o descenso sexa o suficientemente rápido como para achegarse aos limiares de vulnerábel segundo o criterio de tendencia da poboación. O tamaño da poboación pode ser de moderadamente pequeno a grande, pero non se cre que se achegue aos limiares de vulnerábel baixo o criterio do tamaño da poboación. Por estes motivos a especie é avaliada como LC (pouco preocupante).[1]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 BirdLife International (2016): Anhima cornuta na Lista vermella da UICN. Versión 2022-1. Consultada o 20 de outubro de 2022.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Anhima Brisson, 1760 no GBIF. Consultado o 20 de o 20 de outubro de 2022.
  3. Anhima Brisson, 1760 na BioLib. Consultada o 20 de o 20 de outubro de 2022.
  4. Anhima cornuta (Linnaeus, 1766) na BioLib.
  5. Grew, Nehemiah (1681): Rarities belonging to the Royal Society, p. 65.
  6. Linnaeus, Carl (1766): Systema naturae per regna tria natura, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Vol. 1 (12ª ed.). Holmiae (Estocolmo): Laurentii Salvii. p. 232.
  7. Brisson, Mathurin Jacques (1760): Ornithologie, ou, Méthode Contenant la Division des Oiseaux en Ordres, Sections, Genres, Especes & leurs Variétés (en francés e latín). Paris: Jean-Baptiste Bauche. Vol. 1, p. 48, Vol. 5, p. 518.
  8. Gill, Frank & Donsker, David, eds. (2019): "Screamers, ducks, geese, swans". World Bird List Version 9.1. Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2019). "Screamers, ducks, geese, swans". World Bird List. Version 9.1. International Ornithologists' Union.
  9. Jobling, J. A.; del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J.; Christie, D. A.; de Juana, E., eds. (2019): "Key to Scientific Names in Ornithology". En Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions.
  10. Marcgrave, Georg (1648): Historia naturalis Brasiliae. Vol. Liber Quintus: Qui agit de Avibus. Lugdun et Batavorum (Londres e Leiden): Franciscum Hackium and Elzevirium, p. 215.
  11. Piland, N. (2020): Horned Screamer (Anhima cornuta), version 1.0. In Birds of the World (T. S. Schulenberg, Editor). Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA.
  12. Stettenheim, Peter R. (2000): "The Integumentary Morphology of Modern Birds—An Overview". American Zoologist 40 (4): 461–477.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]