Teodeberto I
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde outubro de 2018.) |
| Teodeberto I | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | c. 504 e c. 500 |
| Lugar de nacemento | valor descoñecido |
| Falecemento | 548 |
| Lugar de falecemento | valor descoñecido |
| Causa | ataque animal |
| Nacionalidade | Reino franco |
| Ocupación | monarca |
| Pai | Teodorico I, rei franco |
| Nai | Ne |
| Cónxuxe | Deuteria e Wisigarda |
| Fillos | Teodebaldo, rei dos francos e Bertoara |
| Irmáns | Théodechilde |
| Na rede | |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Teodeberto I, nado cara o 500 e finado no 547 ou 548, (en francés Thibert I ou Théodobert I e en alemán Theudebert I) foi rei merovinxio de Austrasia desde 533 a 548. Tiña a súa residencia en Reims.
Fillo do rei franco Teodorico I de Austrasia. Casado en 533 con Deuteria, unha galo-romana. Posteriormente abandona a Deuteria para casar con Wisigarda (filla de Wacho, rei dos longobardos). Estivo casado probabelmente cunha terceira muller, cuxo nome se descoñece. Tivo un fillo, Teodebaldo (533/535 – 555), do seu primeiro matrimonio e unha filla, Berthoara, da súa segunda muller.
No ano 532 Teodeberto completa, xunto con Gontario (fillo de Clotario I) a reconquista dos territorios situados ao sur de Aquitania, tidos polo seu avó Clodoveo I e que foran tomados polos visigodos á morte de Clodoveo. Á morte de Teodorico I a finais do 533, Teodeberto herda as posesións do seu pai, prevalecendo con axuda dos magnates do seu reino contra as reclamaciones dos seus tíos Childeberto I e Clotario I. Entón Khildeberto (que quedara sen descendencia) alíase co seu sobrino e divídese con el a herdanza de Clodomiro en Borgoña. Pouco despois disto adopta a Teodeberto como lexítimo herdeiro.
Os reis merovingios uníronse para loitar contra os ostrogodos, aliándose así mesmo cos xépidos e os longobardos (Teodeberto casou con Wisigarda, filla do rei longobardo). Teodeberto arrebatou as provincias de Nórico e da Recia aos ostrogodos. Tomaron grandes zonas de Venecia en 545, aproveitándose das loitas entre os ostrogodos e o emperador bizantino Xustiniano I. En calquera caso Teodeberto evitou a confrontación co Emperador Bizantino. O historiador bizantino Procopio de Cesarea conta que as tropas francas se comportaron de forma bárbara en Italia e que mesmo chegaron a sacrificar xente; os ostrogodos, pobo emparentado cos francos, non esquecerían xamais a invasión franca, en palabras do historiador.
Foi o primeiro monarca merovinxio que acuñou moeda de ouro coa súa imaxe.
Teodeberto morreu no décimo cuarto ano do seu reinado (a finais do 547 ou comezos do 548). Sucedeuno o seu fillo Teodebaldo I.
Faramundo (410-428) • Clodión (428-448) • Meroveo (448-457) • Khilderico I (457–481) • Clodoveo I (481–511) • Childeberto I (511–548) • Clodomiro (511–524) • Teodorico I (511–533) • Teodeberto I (533–548) • Teodebaldo (548–555) • Clotario I (511–561) • Cariberto I (561–567) • Gontrán (561–592) • Sixeberto I (561–575) • Khildeberto II (575–595) • Teodeberto II (595–612) • Teodorico II (612–613) • Sixeberto II (613) • Khilperico I (561–584) • Clotario II (584–623) • Dagoberto I (623–634) • Cariberto II (629–632) • Khilperico de Aquitania (632) • Sixeberto III (634–656) • Khildeberto, o Adotado (656–661) • Clodoveo II (639–657) • Clotario III (657–673) • Khilderico II (662–675) • Teodorico III (675–691) • Dagoberto II (675–679) • Clodoveo IV (691–695) • Khildeberto III (695–711) • Dagoberto III (711–715) • Khilperico II (715–721) • Clotario IV (717–720) • Teodorico IV, rei franco (721–737) • Khilderico III (743–751) |  | |
