Khildeberto II
Khildeberto II | |
---|---|
![]() | |
Nacemento | 6 de abril de 570 |
Lugar de nacemento | valor descoñecido |
Falecemento | marzo de 596 |
Lugar de falecemento | valor descoñecido |
Causa | Intoxicación |
Nacionalidade | Reino franco |
Ocupación | monarca e escritor |
Pai | Sixeberto I de Austrasia |
Nai | Brunilda da Austrásia |
Cónxuxe | Faileuba |
Fillos | Teodeberto II, Teodorico II, Rei franco e Theodila |
Irmáns | Ingund e Chlodosind |
Na rede | |
![]() | |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Khildeberto II, nado en 570 e finado en 595, foi rei de Austrasia e fillo de Sixeberto I.
Cando o seu pai foi asasinado no 575, por dous escravos de Fredegunda, Khildeberto foi sacado de París cara a Metz, por Gundebaldo, un dos seus fieis e foi recoñecido rei. Tiña só cinco anos de idade e durante a súa longa minoría, o poder estivo disputado entre a súa nai Brunequilda e os nobres.
Khilperico, rei de París, e o rei Gontrán de Borgoña, buscaron aliarse con Khildeberto, o cal foi adoptado por ambos, por quendas. Pero despois do asasinato de Khilperico no 584, e os perigos ocasionados á monarquía franca pola expedición de Gundebaldo no 585, Khildeberto foi finalmente adoptado por Gontrán.
Mediante o Pacto de Andelot no 587, Khildeberto foi recoñecido como herdeiro de Gontrán. Coa axuda do seu tío dominou as revoltas dos nobres e tivo éxito no sitio do castelo de Woëwre. Durante a súa vida fixéronse moitos intentos por parte de Fredegunda, que estaba ansiosa de asegurar a herdanza de Gontrán para o seu fillo Clotario II.
Tamén é coñecido por completar a lei sálica, mediante un decreto.
Khildeberto tivo relacións co Imperio Bizantino e loitou no 585 en nome do emperador Mauricio contra os longobardos en Italia.
Á morte de Gontrán no 592. Khildeberto anexiónase o reino de Borgoña, e mesmo contempla a posibilidade de ameazar as propiedades de Clotario para se converter en único rei dos francos. Morreu no ano 595 deixando dous fillos Teodeberto e Teoderico.