Margarida I de Escocia
Margarida I de Escocia nada en Noruega en 1283 e finada nas Órcadas entre setembro ou outubro de 1290. Foi raíña de Escocia entre 1286 e 1290.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Foi a única filla supervivente de Margarida, filla de Alexandre III de Escocia, e o rei Eric II de Noruega.
Recibiu o sobrenome de a doncela de Noruega e, tralo súbito falecemento nun accidente do seu avó Alexandre III, o día 19 de marzo de 1286, Margarida converteuse na súa única herdeira lexítima, sendo recoñecida como tal polo rei Eduardo I de Inglaterra, quen se propuña casala co seu fillo e herdeiro Eduardo, coa finalidade de unificar nun só reino todo o territorio de Gran Bretaña.
En setembro de 1290, Margarida emprendeu a viaxe desde o porto noruegués de Bergen cara Escocia, pero debido a súa delicada saúde finou antes de chegar a porto, a idade de 7 años, o 26 de setembro de 1290, fronte as costas das illas Órcadas.
O seu corpo foi levado de novo a Noruega e sepultado na antiga catedral de Bergen.
| Predecesor: Alexandre III |
 Rei de Escocia 1286 - 1290 |
Sucesor: Xoán de Balliol |
|
