Saltar ao contido

Kauhsen

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Kauhsen
Nome completo Willi Kauhsen Racing Team
Bandeira Alemaña
Baseada en Eschweiler, Alemaña
Tempadas en activo 1 (1979
Número de pilotos Italia Italia Gianfranco Brancatelli
Debut Gran Premio de España de 1979
Carreiras 2
Campionatos de Construtores 0
Campionatos de Pilotos 0
Vitorias 0
Pole positions 0
Voltas Rápidas 0
Puntos totais
Derradeiro GP Gran Premio de Bélxica de 1979

Kauhsen foi un construtor de Fórmula 1 alemán, fundado polo expiloto Willi Kauhsen. O equipo comezou na Fórmula Dúas en 1976, compraron dous coches Renault, e correron con varios pilotos cun éxito limitado. Kauhsen participou na Fórmula 1 na tempada de 1979, en 1978 investiu no deseño do seu propio chasis con motores Cosworth. Participaron en dous Grandes Premios do Campionato do Mundo con Gianfranco Brancatelli, non logrou clasificarse en ningunha das dúas ocasións, antes de que o equipo pechase.

Fórmula Dúas

[editar | editar a fonte]

Willi Kauhsen, que competera con Porsche e Alfa Romeo, fundou o seu equipo de carreiras de Fórmula Dúas en 1976, mercando os coches de Fórmula 2 gañadores do campionato Elf-Renault 2J.[1]. Os coches, foron pilotados por Michel Leclère e Klaus Ludwig[2], foron renomeados como Kauhsen-Renault e nun principio comezaron con éxito, con Leclère logrando a pole na primeira carreira da tempada europea de 1977 de Fórmula Dúas en Silverstone.[3] As continuas modificacións do chasis por Kauhsen deron lugar a descensos no rendemento,[1] e o rendemento orixinal do automóbil converteuse en sucesivos fracasos para cualificar; os malos resultados fixeron que Ludwig abandonara a metade de tempada. De seguido, o segundo asento rotou entre José Dolhem, Vittorio Brambilla e Alain Prost durante o resto da tempada. Brambilla logrou un terceiro posto na segunda manga no Circuíto de Misano[3], que foi o mellor resultado do equipo no campionato de Fórmula Dúas. En carreiras posteriores o mellor resultado, foi un 10º de Prost, as sucesivas retiradas e fracasos para cualificar, fixeron que Kauhsen abandonara o campionato antes das últimas carreiras.[3]

Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

Aínda que non tivo éxito na Fórmula Dúas, Kauhsen decidiu entrar na Fórmula Un en 1979, logo de non lograr un acordo para correr cos coches Kojima usados no Gran Premio do Xapón de 1977,[1] Kauhsen empregou 1.978 para deseñar o seu propio chasis. Contrataron ao deseñador Klaus Kapitza de Ford, Kauhsen planeaba construír unha copia do Lotus 79,[2] un coche que dominara o campionato de 1978, debido á utilización do efecto solo. Ademais do chasis, Kauhsen mercou o resto dos compoñentes a varios provedores, incluíndo o motor Cosworth DFV utilizado pola maioría dos equipos da época, e unha obsoleta caixa de cambios Hewland[1] de cinco velocidades. Logo de decidir seguir usando o entón avanzado sistema de efecto solo de Lotus, as probas iniciais do prototipo revelaron problemas fundamentais de deseño. Os deseñadores non tomaron en conta a variable da altura de condución dos coches durante o freado e a aceleración, impedindo que o efecto solo funcionara correctamente.[1][3] Estes problemas obrigaron ao equipo a redeseñar todo o coche, co que os pilotos Patrick Nève e Harald Ertl desenvolveron un coche novo cos limitados fondos dispoñibles nos meses previos á tempada de Fórmula Un que ía comezar.

Os problemas para obter o efecto solo no chasis levaron ao equipo a abandonar o concepto, e volveron ao vello "coche á" que prevalecía antes. Estes redeseños deixaron ao equipo sen fondos; Kauhsen esforzouse para pagar a cota de inscrición para o campionato, e só logrou adquirir vellos pneumáticos Goodyear.[1] Logo de conseguir algún patrocinio, e contratar ao piloto italiano Gianfranco Brancatelli, o Kauhsen WK004 fixo o seu debut na primeira carreira da tempada 1979 de Fórmula Un británica en Zolder,[4] aínda que retirouse anticipadamente na carreira debido a problemas de motor.[5] a primeira aparición no Campionato do Mundo de Kauhsen foi no Gran Premio de España de 1979, utilizando outro coche redeseñado.[3] Brancatelli non puido clasificarse para a carreira, sendo o máis lento dos 27 participantes, o competidor máis próximo foi tres segundos máis rápido. Correu cun coche actualizado na seguinte carreira en Bélxica,[6] Brancatelli fallou outra vez na cualificación, a rotura do embrague impediu unha mellora no ritmo. Logo dos dous fracasos sucesivos, e a falta de fondos, Willi Kauhsen retirouse da Fórmula Un e pechou o equipo.[3]

Os activos do equipo foron adquiridos por Arturo Merzario,[7] que fusionouno co seu propio equipo do mesmo nome Merzario, que estivera tendo unha falta similar de éxito co chasis A2. O Kauhsen WK utilizouse como base para o Merzario A4 deseñado por Gian Paolo Dallara,[2] pero isto non mellorou o rendemento dos coches, non logrando clasificarse en ningunha das restantes carreiras do Campionato do Mundo. A única aparición do A4 foi na carreira fóra de campionato Gran Premio Dino Ferrari, terminando no posto 11, Merzario abandonou a Fórmula Un ao final de 1979, e trasladouse ao campionato de Fórmula Dúas.

Resultados Completos na Fórmula 2

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Chasis Motor(es) Pilotos 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
1976 March 762 Hart
BMW 		HOC THR VAL SAL PAU HOC ROU MUG PER EST NOG HOC
Ingo Hoffmann Ret 5 Ret Ret NTS 6 8 NSC NSC 8
Alemaña Jochen Mass Ret
Alemaña Klaus Ludwig Ret 13 7 9 9 6 10
Italia Arturo Merzario NTS
1977 Jabouille 2J Renault SIL THR HOC NÜR VAL PAU MUG ROU NOG PER MIS EST DON
Francia Michel Leclère Ret Ret Ret NTS Ret Ret NTS NSC 15 NSC 10
Alemaña Klaus Ludwig Ret Ret Ret 9 DSC 7
Francia José Dolhem Ret
Francia Alain Prost 10 Ret
Italia Vittorio Brambilla Ret
Portugal Mario da Silva NSC

Resultados Completos na Fórmula Un

[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Chasis Motor Pneu. Pilotos Nº 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Puntos Pos.
1979 WK Ford Cosworth DFV 3.0 V8 G ARX BRA RSA USW ESP BEL MON FRA GBR ALE AUT NED ITA CAN USA 0 NC
Gianfranco Brancatelli 36 NSC NSC
Fonte:[8]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 "Kauhsen Profile". Formula One rejects. 2003-08-17. Arquivado dende o orixinal o 28 de decembro de 2010. Consultado o 2011-02-11. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 "Encyclopedia: Kauhsen". Grandprix.com. Inside F1. 2001-08-08. Consultado o 2011-02-11. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Diepraam, Mattijs. "One of F1's most abysmal efforts". FORIX. Autosport.com. Consultado o 2011-02-10. 
  4. ↑ "Kauhsen WK/004". Old Racing Cars.com. Arquivado dende o orixinal o 16 de marzo de 2016. Consultado o 2011-02-18. 
  5. ↑ "Aurora F1 - 1979". GEL Motorsport. Consultado o 2011-02-18. 
  6. ↑ "Kauhsen WK/005". Old Racing Cars.com. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 2011-02-18. 
  7. ↑ "Merzario Profile". Formula One rejects. 2004-10-03. Arquivado dende o orixinal o 07 de abril de 2012. Consultado o 2011-11-09. 
  8. ↑ "Results from Formula1.com". 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kauhsen&oldid=6790058»