Gustave de Ponton d'Amécourt

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaGustave de Ponton d'Amécourt

Gustave de Ponton d'Amécourt en (1863)
co seu prototipo de helicóptero,
fotografado por Nadar.

Biografía
Nacemento16 de agosto de 1825
París, Francia Editar o valor em Wikidata
Morte20 de xaneiro de 1888 (62 anos)
Trilport, Sena e Marne.
Presidente Société Française de Numismatique
1865 – 1888
Mayor of Trilport (en) Traducir
1855 – 1876 Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaFrancia Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeFrancia francesa
Coñecido porCreador dun prototipo de helicóptero.
Presidente da Sociedade Francesa de Numismática.
Actividade
Campo de traballoEnxeñaría, numismática e arqueoloxía.
Ocupaciónenxeñeiro , arqueólogo , numismático Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeAnne-Marie Dumont de Signéville.
Premios
Cabaleiro da Orde de Cristo.
Cabaleiro da Orde de San Gregorio Magno.
Cabaleiro da Lexión de Honra.


Gustave de Ponton d'Amécourt, nado en París o 16 de agosto de 1825 e finado en Trilport, Illa de Francia, o 20 de xaneiro de 1888, foi un inventor, numismático e arqueólogo francés.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Primeiros anos e formación[editar | editar a fonte]

Gustave de Ponton d'Amécourt naceu en París en 1825, fillo de Marie-Elisabeth-Madeleine Collette de Baudicour e do oficial Antoine-Louis-Marie de Ponton d'Amécourt.[1]

Estudou matemáticas, sánscrito, grego e latín, no colexio da rúa Vaugirard, así como numismática e arqueoloxía, o que o levou a ser considerado como un dos eruditos do seu tempo.[1][2]

Numismática[editar | editar a fonte]

Interesouse pola numismática desde moi novo; a súa primeira publicación neste eido foi unha carta a Louis de la Saussaye datada o 27 de decembro de 1852, acerca dunha moeda gala, que apareceu na Revue Numismatique en 1853.[2][3]

Presidiu a Sociedade Histórica e Arqueolóxica de Maine, e tamén pertenceu ao grupo de fundadores da Sociedade Francesa de Numismática, ademais do seu primeiro presidente, desde 1865 ata a súa morte.[2][4][5][6] Tamén pertenceu á Sociedade Real de Numismática de Bélxica, que o 5 de xullo de 1868 o nomeou membro honorario,[7] e da Sociedade de Lingüística de París, desde 1867.[8]

Entre as súas investigacións cómpre salientar varios estudos en profundidade acerca das moedas merovinxias, que foron publicados en diversos volumes. En 1857, comprou o tesouro de Imphy e descubriu un centenar de diñeiros carolinxios, que segue a ser o tesouro monetario máis importante do reinado de Pipino o Breve e de comezos do de Carlomagno.[2][9]

Como coleccionista numismático, Ponton d'Amécourt reuniu unha importante colección de moedas de ouro romanas, e expuxo 645 delas na Exposición Universal de París de 1878.[10] O catálogo da súa venda (1887) contabiliza case un milleiro de exemplares.[2][11] Unha parte destas moedas foi adquirida para o Gabinete de Medallas do Museo de Belas Artes de Lión.[12]

Con todo, o foco principal tanto da súa colección era a moeda merovinxia, cuxo estudo lle serviu como base para varias publicacións, e que puxo ao dispor doutros eruditos da época, como Anatole de Barthélemy ou Etienne Cartier. O seu amplo coñecemento destas emisións levouno a ser invitado pola Royal Numismatic Society para pronunciar unha conferencia en Londres acerca das moedas merovinxias do tesouro de Crondall.[2]

As súas coleccións numismáticas foron postas á venda en diversas ocasións entre 1886 e 1890.[13][14] En 1889, un lote de 1.131 moedas merovinxias da súa colección foi adquirido polo Gabinete de Medallas da Biblioteca Nacional de Francia por 180.000 francos aos seus herdeiros.[15][16] O ano anterior, a súa viúva doáralle a esta institución diversos folletos e libros que pertenceran á biblioteca do seu marido.[2]

Aeronáutica[editar | editar a fonte]

A súa chère hélice, un prototipo do helicóptero, fotografada por Nadar en 1863.

Gustave de Ponton d'Amécourt creou con éxito un dos primeiros prototipos de helicóptero ao deseñar en 1861, xunto co seu amigo Gabriel de La Landelle, a súa chère hélice ( "querida hélice"), un pequeno enxeño experimental de aeróstato cun rotor contrarrotatorio, dúas hélices aéreas coaxiais e unha máquina de vapor de dous cilindros[17][18] —cuxa caldeira supuxo un dos primeiros usos do aluminio— inspirado en antecedentes como as hélices volantes e os ornitópteros dos manuscritos de Leonardo da Vinci da década de 1480, e tamén na "libélula de bambú" chinesa do século IV, e nos seus primeiros prototipos de estudos de hélices aéreas.[19][20]

El foi o creador da palabra "helicóptero" (hélicoptère, en francés),[1][2][18] a partir do grego antigo έλιξ, έλικος ou helix ("espiral" ou "hélice") e πτερὸν ou pteron ("á"). O termo apareceu por primeira vez o 3 de agosto de 1861 nunha solicitude de patente no Reino Unido, e despois o 16 de abril de 1862, nun certificado de adición á patente 49.077, presentada orixinalmente o 3 de abril de 1861 en Francia, na que só se mencionaba o termo aéronef. Por analoxía coa palabra "navegación", el e Gabriel de La Landelle crearon tamén a palabra "aviación", a partir do latín avis ("paxaro").[21]

O aparello foi fotografado en 1863 polo seu amigo, o fotógrafo Félix Tournachon, máis coñecido como Nadar,[1] un pioneiro da fotografía aérea. Xuntos fundaron a Sociedade de Fomento da Locomoción Aérea con Medios Máis Pesados que o Aire, en París, en 1863, xunto con Gabriel de La Landelle e co seu amigo o novelista Jules Verne, que se inspirou neste invento para crear o seu imaxinario barco voador "Albatros", de 30 m de eslora, con 37 mastros, propulsado por 74 hélices dobres con motores eléctricos mais dous motores eléctricos con hélices dianteiras e traseiras, para a súa novela de ciencia ficción Robur-le-Conquérant ("Robur o conquistador"), de 1886.[2][17]

Ideoloxía[editar | editar a fonte]

Gustave de Ponton d'Amécourt foi un conservador e monárquico militante, así como un fervente cristián. Significouse durante a guerra franco-prusiana de 1870 e na loita contra as leis anticongregacionistas. A súa militancia política levouno a ser nomeado alcalde de vila de Trilport, en Sena e Marne, cargo que exerceu entre 1855 e 1876.[2]

Placa en homenaxe a Gustave de Ponton d'Amécourt en Trilport.

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Gustave de Ponton d'Amécourt casou con Anne-Marie Dumont de Signéville, filla de Victoire Haudos de Possesse e de François Dumont de Signéville.

Finou en Trilport, unha localidade da Illa de Francia próxima a París, o 20 de xaneiro de 1888, aos 62 anos.[6][22] Foi soterrado no cemiterio desa localidade.[2]

Na súa memoria colocouse unha placa conmemorativa na praza principal de Trilport e, en xullo de 2009 inaugurouse nesa vila o Parque Gustave de Ponton d’Amécourt.[23]

Publicacións[editar | editar a fonte]

Numismática[editar | editar a fonte]

Aeronáutica[editar | editar a fonte]

Outros[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 "Personnes remarcables: Gustave Vicomte de Ponton d’Amécourt et Nadar". Famille-damecourt.com
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 "Gustave Ponton d’Amécourt". Comité d'histoire. Bibliothèque nationale de France.
  3. ↑ Revue Numismatique. 1853. Páxinas 81-82.
  4. ↑ "Les présidents de la SFN". Société française de numismatique.
  5. ↑ Le Rider, G. et al. "La Société française de numismatique : 1865-1965". En Revue Numismatique. 1965. Páxina 24.
  6. ↑ 6,0 6,1 De Schodt (1888). Páxina 364.
  7. ↑ De Schodt (1888). Páxina 366.
  8. ↑ Memoires de la Société de linguistique de Paris. Vol. 10. 1898. Páxina xxiii.
  9. ↑ Prévost de Longpérier, A. (1858). "Cent deniers de Pépin, de Carloman et de Charlemagne trouvés près d'Imphy en Nivernais". En Revue Numismatique. Tomo III. París. Páxinas 202-262.
  10. ↑ De Schodt (1888). Páxina 365.
  11. ↑ Collection de M. le vicomte de Ponton d'Amécourt. Monnaies d'or romaines et byzantines. Rollin et Feuardent, París, 1887
  12. ↑ Planet, F. (1992). La monnaie - la cité : l'histoire : Le Médaillier. Réunion des musées nationaux. Páxina 30. ISBN 2-7118-2572-8
  13. ↑ "Prix de vente de la collection de Ponton d'Amécourt". [Extrait de] Revue Numismatique. 2º trimestre de 1887.
  14. ↑ Collection de feu M. le vicomte de Ponton d'Amécourt. Monnaies Mérovingiennes. Rollin et Feuardent, París, 1890.
  15. ↑ Revue numismatique. Tomo VII. 1889. Páxina 464.
  16. ↑ Prou, M. (1890). Inventaire sommaire des monnaies mérovingiennes de la collection d’Amécourt acquises par la Bibliothèque nationale. Rollin et Feuardent, París.
  17. ↑ 17,0 17,1 "L'helicoptere a vapeur de Ponton d'Amecourt". En Ulyse. Machines a vapeur insolites. Páxinas 38-41.
  18. ↑ 18,0 18,1 Leroy, T. (2007). "L'hélicoptère : une invention prometteuse au XIXe siècle". En Pour la Science. 1 de maio.
  19. ↑ "Maquettes d'hélicoptère de Ponton d'Amécourt". Bibliothèque nationale de France.
  20. ↑ "Maquette d'hélicoptère de Ponton d'Amécourt, avec parachute". Bibliothèque nationale de France.
  21. ↑ "Néologismes, définitions". En De la Landelle, G. 1863. Aviation ou navigation aérienne. Dentu, París. Páxinas 7-8.
  22. ↑ Acta de defunción. 1888. Nº 3. Páxina 53. Archives-en-ligne.seine-et-marne.fr
  23. ↑ "Inauguration du Parc Gustave de Ponton d’Amécourt à Trilport, en Seine et Marne". Yves-damecourt.com. 15 de xullo de 2009

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Predecesor:
Inexistente 		Presidente da
Sociedade Francesa de Numismática
1865-1888 		Sucesor:
Jacques de Rougé
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gustave_de_Ponton_d%27Amécourt&oldid=6526548»