Tesouro de Imphy

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Tesouro de Imphy
Diñeiros de Carlomán I e de Carlomagno
procedentes do tesouro de Imphy.[1]
· Data do depósito: século VIII.

· Período ou cultura: Imperio Carolinxio.

· Lugar de aparición: Imphy, Nièvre, Francia.

· Data do achado: 1857.

· Composición: 99 diñeiros.

· Materiais: prata.

O tesouro de Imphy é un conxunto dun centenar moedas carolinxias descuberto por casualidade en 1857 no municipio de Imphy, no departamento francés de Nièvre.

O conxunto, formado exclusivamente de diñeiros de prata, foi adquirido na súa totalidade por Gustave de Ponton d'Amécourt, e o seu estudo permitiu avanzar no el coñecemento das cuñaxes deste período.

Descuberta[editar | editar a fonte]

Durante unhas escavacións para instalar tubaxes dun desaugadoiro, preto de Imphy, unha pequena localidade na beira dereita do Loira, coñecido pola súa industria metalúrxica, os obreiros descubriron a un metro de profundidade unha vasilla de cerámica que contiña un centenar de moedas. O achado foi comunicado debidamente ás autoridades e as moedas puideron ser estudadas inicialmente por Adrien Prévost de Longpérier,[2] antes de que o lote fose adquirido por Gustave de Ponton d'Amécourt, fundador da Sociedade Francesa de Numismática.[3][4][5]

En 1886, na venda das coleccións de Ponton d'Amécourt,[6] un diñeiro de Carlomagno procedente do tesouro de Imphy foi adquirido polo Gabinete de Medallas da Biblioteca Nacional de Francia.[4]

Composición[editar | editar a fonte]

Diñeiro de Carlomagno, da ceca de Tours (768-781), procedente do tesouro de Imphy,[7] adquirido polo Gabinete de Medallas da BNF.

No momento da súa descuberta, o tesouro estaba formado por 63 diñeiros cuñados a nome de Pipino o Breve, catro de Carlomán I e 32 de Carlomagno, todos eles en moi bo estado de conservación, así como outra moeda indescifrable.[5][8] Estas pequenas moedas de prata teñen un diámetro de 18 milímetros e un peso de entre 1,2 e 1,3 gramos.[9][10]

O interese do achado reside na variedade de deseños e a diversidade de cecas, xa que había 44 tipos principais, dos que 30 estaban representados por un único espécime. Ademais, cunha soa excepción, todas as moedas estaban fabricadas con cuños diferentes.[5]

Na época en que se descubriu, moitas das moedas e das cecas onde foran cuñadas eran totalmente descoñecidas, e o seu estudo permitiu importantes avances no coñecemento das emisións carolinxias, asunto sobre o que se coñecía moi pouco naqueles momentos.[8]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Prévost de Longpérier, A. (1858). Lámina XIII.
  2. ↑ Prévost de Longpérier, A. (1858). Páxinas 202-262.
  3. ↑ Prévost de Longpérier, A. (1858). Páxina 202.
  4. ↑ 4,0 4,1 "Gustave Ponton d’Amécourt". Comité d'histoire. Bibliothèque nationale de France.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Gariel, E. (1883). Páxina 53.
  6. ↑ Collection de M. le Vicomte de Ponton d'Amécourt. Monnaies gauloises, mérovingiennes, carlovingiennes et capétiennes. 7 et 8 de xuño de 1886, París.
  7. ↑ Prou, M. (1896). Catalogue des monnaies françaises de la bibliothèque nationale, les monnaies carolingiennes. Rollin et Feuardent, París. Lámina X.
  8. ↑ 8,0 8,1 Prévost de Longpérier, A. (1858). Páxina 203.
  9. ↑ Gariel, E. (1883). Páxina 54.
  10. ↑ Prévost de Longpérier, A. (1858). Páxina 206.
  11. ↑ Prévost de Longpérier, A. (1858). Lámina XI.
  12. ↑ Prévost de Longpérier, A. (1858). Lámina XII.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tesouro_de_Imphy&oldid=6523449»