Alarico I

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Alarico.
Infotaula de personaAlarico I

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(la) Alaricus
(got) Alareiks Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento365 ↔ 370 Editar o valor em Wikidata
Peuce Island (sen valor) Editar o valor em Wikidata
Mortedecembro de 410 Editar o valor em Wikidata
Cosenza (Imperio Romano de Occidente) Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaBusento (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Magister militum per Illyricum
valor descoñecido –
Magister militum Prisco Átalo
409 – 410
Rei dos visigodos
395 – decembro de 410
← Atanarico – Ataúlfo →
Dux Visigodos
391 – 410 Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadesen valor Editar o valor em Wikidata
RelixiónArrianismo visigodo Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónmonarca , líder militar Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua latina e Lingua gótica Editar o valor em Wikidata
Outro
TítuloRei dos visigodos (395–410) Editar o valor em Wikidata
FamiliaBaltingos Editar o valor em Wikidata
CónxuxeAnonyma
FillosPelagia (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
PaisAtanarico, Alavivo e Rocestes Editar o valor em Wikidata  e valor descoñecido Editar o valor em Wikidata
ParentesTeodorico I, rei visigodo (xenro)
Ataúlfo (irmão da esposa (pt) Traducir) Editar o valor em Wikidata
WikiTree: Visigoths-12

Alarico I (en gótico, *𐌰𐌻𐌰𐍂𐌴𐌹𐌺𐍃, Alhareiks -rei de todos-;[1] en latín: Alaricus), nado na illa de Peuce (no delta do Danubio) no ano 370 e finado en Cosenza no ano 410, foi un caudillo tervingo da dinastía baltinga, que se converteu en rei dos visigodos (395-410). Era fillo do caudillo visigodo Rocestes ou Rocesthes[2] e irmán (ou sobriño) de Afarid.[3]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Foi o primeiro líder xermánico en tomar a cidade de Roma, no famoso saqueo de Roma en 410.[4] O saqueo foi resultado do fracaso das negociacións entre Alarico e o Imperio na tentativa de obter un posto de mando para si mesmo no exército romano.

Alarico I, reprodución fotográfica de 1894 dunha pintura de Ludwig Thiersch.

No século IV era común que o Imperio Romano utilizase dos bárbaros como tropas auxiliares, nas súas campañas militares. Estas tropas oriúndas de pobos foederati, sometidas ao mando dos xenerais romanos. Alarico era un líder dun grupo de soldados e serviu baixo o emperador Teodosio I o Grande até a morte deste en 395.

O Imperio entón foi dividido entre os sucesores de Teodosio: o Imperio Romano do Oriente con Arcadio, e o Imperio Romano do Occidente con Honorio. Non tendo atendido seu desexo dun posto no exército romano, Alarico rebelouse e promoveu tres cercos a Roma, o último dos cales culminou co saqueo os días 25, 26 e 27 de agosto de 410.[5] Nunha posición de forza, Alarico continuou a súa marcha cara ao sur co fin de pasar a África, pero faleceu en Cosenza de forma repentina.

Segundo unha lenda aparecida tres séculos máis tarde, enterraríase baixo a cama do río Busento, en Cosenza, Calabria: desvíase o río e cávase a súa tumba, entérrase o seu corpo cun importante tesouro, matan aos escravos que cavaran a tumba enterrándoos con el para gardar o segredo, o río logo recobre o seu curso.

Enterramento de Alarico I.

Aínda que se fala del como o primeiro dos reis visigodos, foi máis ben un caudillo militar e nunca chegou a pisar a Península Ibérica. A liña de reis godos empeza propiamente co seu sucesor, primo e cuñado, Ataúlfo, que, casado con Gala Placidia en 414, atopou a morte na cidade de Barcino en 415. Con todo, o certo é que aínda que o Reino visigodo de Tolosa como estado federado de Roma (418-476) estaba asentado na Aquitania secunda, polo que a súa política e intervencións militares quedaban lonxe de Hispania, as intervencións de Teodorico I o Grande (418-453) en Hispania van ser numerosas, xa sexa como pobo federado de Roma ou por iniciativa propia. A pesar de todo, só tras a derrota visigoda na batalla de Vouillé e o período chamado interregnum visigodo (507-549), terá lugar o nacemento do Reino visigodo de Toledo, onde seu pobo estabeleceuse após súa morte.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Harder 1986, pp. 10–11
  2. ↑ Settipan (1993), Táboa 1
  3. ↑ Biografías y vidas - Alarico I
  4. ↑ Maier (1986), p. 128
  5. ↑ http://www.livrariagalileu.com.br/home/detalhe.asp?id_livro=146363&buscape Arquivado 05 de xaneiro de 2012 en Wayback Machine. Libro do autor KULIKOWSKI, Michael

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Maier, Franz Georg (1986). Las transfomaciones del mundo mediterráneo. Siglos III-VIII (en castelán). México: Siglo XXI. ISBN 968-23-0887-9. 
  • Harder, Kelsie B. (1986). Names and their varieties: a collection of essays in onomastics (en inglés). Lanham, MA: University Press of America. ISBN 9780819152329. 
  • Settipani, Christian; Kerrebrouck, Patrick van (1993). La préhistoire des Capétiens: 481-987 (Vol. 1 : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens) (en francés). Villeneuve d'Ascq: P. Van Kerrebrouck. ISBN 9782950150936. 

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Predecesor:
Fritixerno 		Caudillo dos Tervingos
387-395 		Sucesor:
non tivo
Predecesor:
Atanarico 		Rei dos visigodos
395 – 410 		Sucesor:
Ataúlfo
Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre historia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alarico_I&oldid=6726484»