Alarico II

Alarico II
	;
Nome orixinal	(got) Alareiks; (la) Alaricus
Biografía
Nacemento	458 (Gregoriano) ; Reino Visigodo
Morte	agosto de 507 (48/49 anos); Poitiers, Francia
Causa da morte	morte en combate
Rei dos visigodos
	484 – agosto de 507 ; ← Eurico – Xesaleico →
Actividade
Campo de traballo	Breviário (pt)
Ocupación	monarca, líder militar
Carreira militar
Conflito	Batalla de Vogladum
Outro
Título	Rei dos visigodos (484–507)
Familia	Baltingos
Cónxuxe	Teodegoda
Fillos	Xesaleico, Amalarico
Pais	Eurico e Ragnahilda
Descrito pola fonte	Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Encyclopædia Britannica

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Alarico.

Alarico II foi o rei dos visigodos desde o ano 484 ata o 507. Casou con Tindigota, unha filla ilexítima de Teodorico o Grande, rei dos ostrogodos.

En 486 Alarico II negou refuxio a Afranio Siagrio, gobernante romano do chamado Dominio de Soissons (último reduto do Imperio Romano de Occidente) derrotado por Clodoveo I. Alarmado polas intimidacións de Clodoveo, Alarico remitiulle ao nobre romano, que foi decapitado.

Morre na batalla de Vouillé en 507, que enfrontou aos visigodos coas tropas do rei franco Clodoveo I. A derrota dos visigodos nesta batalla marca a desaparición do reino de Tolosa, pois as posesións galas, excepto a Narbonense, perdéronse.

Sucédeo o seu fillo Xesaleico, o cal emprende o repregamento dos restos do reino de Tolosa cara a Hispania.

Alarico II elaborou un código de leis coñecido como Breviario de Alarico (506), para os seus súbditos "romanos", segundo a teoría tradicional, aplicándose aos godos o dereito consuetudinario do pobo visigodo (recompilado no ano 475 polo rei Eurico no Codex Euricianus ou Código de Eurico).

O mesmo ano permitiu aos Bispos católicos da Galia que se reunisen nun Concilio en Agatha (Agde) na Narbonense.

Véxase tamén

Outros artigos

Predecesor:
Eurico

Rei dos visigodos
484-507

Sucesor:
Xesaleico