Magister militum

Magister militum (termo latino que significa Patrón de soldados) foi o rango que se empregou no período final do Imperio Romano, desde Constantino I, para designar o máis alto xefe militar.

Como título individual, era o equivalente a un Mariscal de Campo, un Shogun ou un Xeneralísimo. Xeralmente tiña un poder absoluto sobre o exército e ostentárono personaxes que actuaban como poder na sombra dos Emperadores romanos, como Estilicón ou Ricimer.

Foi tamén un alto rango administrativo-militar do Imperio na división territorial en prefecturas, só por debaixo do prefecto do pretorio, ao modo dun Capitán Xeneral.

Lista de Magistri Militum

• Flavio Bauto.
• 352-355: Claudio Silvano.
• 389-394: Arbogastes.
• 394-408: Flavio Estilicón.
• 410s-421: Flavio Constancio.
• 433-454: Flavio Aecio.
• 455: Marco Mecilio Flavio Eparquio Avito.
• 455-472: Ricimero.
• 472-473: Gundebaldo.
• 475-476: Flavio Orestes.

Por territorios

Galia

• 425-433: Flavio Aecio.
• 450s-464: Exidio.

Illyricum

• 457?-468: Marcelino.
• 468-474: Xulio Nepote.
• 530-536: Mundo.

Imperio Bizantino

• 460s-471: Flavio Ardabur Aspar.
• 483-488: Flavio Teodorico.
• c.503-505: Dagalaifo Areobindo.

Tracia

• 468-474: Armato.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• De re militari