Magister militum
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
| Roma | |
|---|---|
| Monarquía | |
| República | |
| Imperio | |
| Principado | Dominado |
| Imperio de Occidente | Imperio de Oriente |
| Maxistrados Ordinarios: | |
| Maxistrados Extraordinarios: | |
| Oficiais e Títulos: | |
| Institucións e normas: | |
Magister militum (termo latino que significa Patrón de soldados) foi o rango que se empregou no período final do Imperio Romano, desde Constantino I, para designar o máis alto xefe militar.
Como título individual, era o equivalente a un Mariscal de Campo, un Shogun ou un Xeneralísimo. Xeralmente tiña un poder absoluto sobre o exército e ostentárono personaxes que actuaban como poder na sombra dos Emperadores romanos, como Estilicón ou Ricimero. Foi tamén un alto rango administrativo-militar do Imperio na división territorial en prefecturas, só por debaixo do prefecto do pretorio, ao modo dun Capitán Xeneral.
Índice
Lista de Magistri Militum[editar | editar a fonte]
- Flavio Bauto.
- 352-355: Claudio Silvano.
- 389-394: Arbogastes.
- 394-408: Flavio Estilicón.
- 410s-421: Flavio Constancio.
- 433-454: Flavio Aecio.
- 455: Marco Mecilio Flavio Eparquio Avito.
- 455-472: Ricimero.
- 472-473: Gundebaldo.
- 475-476: Flavio Orestes.
Por territorios[editar | editar a fonte]
Galia[editar | editar a fonte]
- 425-433: Flavio Aecio.
- 450s-464: Exidio.
Illyricum[editar | editar a fonte]
- 457?-468: Marcelino.
- 468-474: Xulio Nepote.
- 530-536: Mundo.
Imperio Bizantino[editar | editar a fonte]
- 460s-471: Flavio Ardabur Aspar.
- 483-488: Flavio Teodorico.
- c.503-505: Dagalaifo Areobindo.
Tracia[editar | editar a fonte]
- 468-474: Armato.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
|
||||||||||||||||||||||||||||
