Élisée Reclus

Élisée Reclus
	;
Biografía
Nacemento	(fr) Jacques Élisée Reclus ; 15 de marzo de 1830 ; Sainte-Foy-la-Grande (Francia)
Morte	4 de xullo de 1905 (75 anos); Torhout (Bélxica)
Lugar de sepultura	Ixelles Cemetery (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Ideoloxía política	Anarquismo
Educación	New University of Brussels (en) - teoloxía (1848–1849)
Actividade
Ocupación	xeógrafo , comuneiro , profesor universitario , escritor
Empregador	New University of Brussels (en)
Membro de	Primeira Internacional (1864–); Sociedade de Geografia de Paris (pt) (1858–); Grande Oriente de França (pt) (1858–); Société Ramond (en) ; Federación do Xura ; Academia de Ciencias de Hungría ; Academia Brasileira de Letras
Profesores	Carl Ritter
Lingua	Lingua francesa
Carreira militar
Rama militar	Garde nationale (en)
Conflito	Cerco de Paris (1870-1871) (pt)
Obra
	Obras destacables (1881) History of a mountain (en) ; (1905) L'Homme et la Terre (en) ;
Arquivos en	Instituto Internacional de História Social (pt) ;
Familia
Pais	Jacques Reclus (en) e Zéline Reclus (en)
Irmáns	Paul Reclus (pt) , Onésime Reclus (pt) , Armand Reclus (pt) , Élie Reclus, Zéline Reclus (en) e Loïs Reclus (en)
Parentes	Paul Broca (pt) (curmán); Germain Casse (pt) (cuñado)
	Premios (1894) Patron’s Medal (en) ;
	Sinatura

Elisée Reclus, nado en Sainte-Foy-la-Grande (Xironda) o 15 de marzo de 1830 e finado en Thourout (Bélxica) o 4 de xullo de 1905, foi un xeógrafo e anarquista francés, membro da Primeira Internacional.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Segundo dunha familia de catorce fillos dun pastor protestante, sendo a súa nai descendente en liña directa de Henrique I de Inglaterra. Os irmáns de Elisée alcanzaron tamén gran notoriedade: Elíe, o maior, xornalista, Paul Reclus, mitólogo e etnólogo, profesor de relixións comparadas na Universidade Nova de Bruxelas; Onésime, xeógrafo experto en África; Paul, notable cirurxián, profesor da Escola de Medicina de París; Armand, oficial da Mariña francesa, explorador da zona do Darién e un dos pais do proxecto do Canle de Panamá.

En 1842, aos doce anos, abandonou a casa paterna co seu irmán máis vello Elías para gañar o pan e coñecer o mundo, e van para a Alemaña. En 1847 regresa a Francia e matricúlase na Facultade de Teoloxía de Montauban. En 1848, data da revolución en París, cambia a orientación intelectual de Elisée, que ás súas lecturas habituais engade agora as de Saint-Simon, Charles Fourier, Augusto Comte e Lamennais. Elisée cambia as Escrituras polas clases de Kari Ritter, catedrático de xeografía da Universidade de Berlín, autor de "A xeografía nas súas relacións coa natureza e a historia do home", obra inconclusa en dez tomos, publicada entre 1822 e 1859, un dos traballos fundamentais da xeografía comparada que, dalgún xeito, sería complementado máis tarde pola "Xeografía universal" de 'Elisee Reclus, ao incluír estudos de Europa, América e Oceanía.

En 1851 Elisée e Elías volven a Francia, a Orthez, á casa paterna. O 2 de decembro dese ano prodúcese o golpe de Estado de Luís Napoleón, presidente da República, quen ocupa o trono imperial como Napoleón III. A morte da nova República suscita ondas de protesta e un levantamento armado na capital e nas provincias. Mentres Victor Hugo encabeza a insurrección en París, en Orthez, Elías e Elisée Reclus fracasan no seu intento de tomar o concello. O goberno ordena a deportación dos insurrectos. O 1 de xaneiro de 1852, os dous abandonan Francia. Instálanse en Londres, onde aspiran a establecerse como mestres. Non o conseguen, e marchan a Irlanda onde subsisten como peóns agrícolas.

As ideas de Élisée Reclus[editar | editar a fonte]

O desterro político de Élisée Reclus polas súas ideas anarquistas foi certamente a razón do esquecemento relativo no cal vese hoxe. O que é con todo notable, é que, aínda que Élisée Reclus sempre se negou a ser tomado por un "mestre", a miúdo preséntaselle como o fundador de certos movementos, o que xamais aceptaría. Escribiu moito, particularmente artigos, nos cales desenvolvía as súas ideas; en ningún momento impuxo estas. Minoritario, prefería retirarse do debate ; podemos así citar polo menos tres exemplos desta actitude. En primeiro lugar deixando a masonería onde non se sentía a gusto. Logo no congreso da Liga da Paz en Berna en 1868.

O esperanto[editar | editar a fonte]

Na limiar do libro que saíu despois de morto (O Home e a Terra), desenvolve as súas ideas sobre as linguas e cita o esperanto como unha das máis desembocadas. O internacionalista convencido que era só podía aplaudir á emerxencia de ferramentas para facilitar os intercambios entre humanos.

O naturismo[editar | editar a fonte]

Élisée Recluído pensaba que a nudez era un dos medios de desenvolver a socialización entre individuos, encomiaba os beneficios hixiénicos tanto moralmente como fisioloxicamente, e poñíao en perspectiva en vistas vastas englobantes sobre a historia e a xeografía das culturas. Algúns considérano como o fundador do naturismo.

O vexetarianismo[editar | editar a fonte]

Moi cedo repelido pola carne, Élisée Reclus foi un vexetariano convencido. Compartía esta concepción co seu irmán Elie.

Obras[editar | editar a fonte]

Guide du voyageur à Londres et aux environs (1860)
Voyage à la Sierra Nevada de Sainte Marthe. Paysages de la nature tropicale (1861)
Les Villes d’hiver de la Méditerranée et les Alpes maritimes(1864)
La terre, description des phénomènes de la vie du globe (1867-1868)
Histoire d'un ruisseau (1869)
Géographie Universelle (1875-1894)
La Peine de mort Xinebra, 1879
Histoire d’une montagne, (1880)
Évolution et révolution, (1880)
Unions libres (Chamerot, París)
L'Évolution, la révolution et l'idéal anarchique (1897)
L'Enseignement de la géographie. Globes, disques globulaires et reliefs (1901)
L'Homme et la Terre (1905-1908)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Jean-Didier, Vincent (2010). Éditions Robert Lafont S.A. Paris, ed. Élisée Reclus - Géographe, anarchiste, écologiste. ISBN 978-2-221-10648-8. (en francés)