Élisée Reclus
Élisée Reclus | |
---|---|
![]() | |
Nome completo | Jacques Élisée Reclus |
Nacemento | 15 de marzo de 1830 |
Lugar de nacemento | Sainte-Foy-la-Grande |
Falecemento | 4 de xullo de 1905 |
Lugar de falecemento | Torhout |
Soterrado | Ixelles Cemetery |
Nacionalidade | Francia |
Alma máter | Université nouvelle de Bruxelles |
Ocupación | xeógrafo, catedrático, communard e escritor |
Pai | Jacques Reclus |
Nai | Zéline Trigant-Marquey |
Irmáns | Paul Reclus, Onésime Reclus, Armand Reclus, Élie Reclus e Zéline Reclus |
Coñecido por | L'Homme et la Terre e History of a mountain |
Premios | Patron’s Medal |
Na rede | |
![]() ![]() | |
[ editar datos en Wikidata ] | |

Elisée Reclus, nado en Sainte-Foy-la-Grande (Xironda) o 15 de marzo de 1830 e finado en Thourout (Bélxica) o 4 de xullo de 1905, foi un xeógrafo e anarquista francés, membro da Primeira Internacional.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Segundo dunha familia de catorce fillos dun pastor protestante, sendo a súa nai descendente en liña directa de Henrique I de Inglaterra. Os irmáns de Elisée alcanzaron tamén gran notoriedade: Elíe, o maior, xornalista, Paul Reclus, mitólogo e etnólogo, profesor de relixións comparadas na Universidade Nova de Bruxelas; Onésime, xeógrafo experto en África; Paul, notable cirurxián, profesor da Escola de Medicina de París; Armand, oficial da Mariña francesa, explorador da zona do Darién e un dos pais do proxecto do Canle de Panamá.
En 1842, aos doce anos, abandonou a casa paterna co seu irmán máis vello Elías para gañar o pan e coñecer o mundo, e van para a Alemaña. En 1847 regresa a Francia e matricúlase na Facultade de Teoloxía de Montauban. En 1848, data da revolución en París, cambia a orientación intelectual de Elisée, que ás súas lecturas habituais engade agora as de Saint-Simon, Charles Fourier, Augusto Comte e Lamennais. Elisée cambia as Escrituras polas clases de Kari Ritter, catedrático de xeografía da Universidade de Berlín, autor de "A xeografía nas súas relacións coa natureza e a historia do home", obra inconclusa en dez tomos, publicada entre 1822 e 1859, un dos traballos fundamentais da xeografía comparada que, dalgún xeito, sería complementado máis tarde pola "Xeografía universal" de 'Elisee Reclus, ao incluír estudos de Europa, América e Oceanía.
En 1851 Elisée e Elías volven a Francia, a Orthez, á casa paterna. O 2 de decembro dese ano prodúcese o golpe de Estado de Luís Napoleón, presidente da República, quen ocupa o trono imperial como Napoleón III. A morte da nova República suscita ondas de protesta e un levantamento armado na capital e nas provincias. Mentres Victor Hugo encabeza a insurrección en París, en Orthez, Elías e Elisée Reclus fracasan no seu intento de tomar o concello. O goberno ordena a deportación dos insurrectos. O 1 de xaneiro de 1852, os dous abandonan Francia. Instálanse en Londres, onde aspiran a establecerse como mestres. Non o conseguen, e marchan a Irlanda onde subsisten como peóns agrícolas.
As ideas de Élisée Reclus[editar | editar a fonte]
O desterro político de Élisée Reclus polas súas ideas anarquistas foi certamente a razón do esquecemento relativo no cal vese hoxe. O que é con todo notable, é que, aínda que Élisée Reclus sempre se negou a ser tomado por un "mestre", a miúdo preséntaselle como o fundador de certos movementos, o que xamais aceptaría. Escribiu moito, particularmente artigos, nos cales desenvolvía as súas ideas; en ningún momento impuxo estas. Minoritario, prefería retirarse do debate ; podemos así citar polo menos tres exemplos desta actitude. En primeiro lugar deixando a masonería onde non se sentía a gusto. Logo no congreso da Liga da Paz en Berna en 1868.
O esperanto[editar | editar a fonte]
Na limiar do libro que saíu despois de morto (O Home e a Terra), desenvolve as súas ideas sobre as linguas e cita o esperanto como unha das máis desembocadas. O internacionalista convencido que era só podía aplaudir á emerxencia de ferramentas para facilitar os intercambios entre humanos.
O naturismo[editar | editar a fonte]
Élisée Recluído pensaba que a nudez era un dos medios de desenvolver a socialización entre individuos, encomiaba os beneficios hixiénicos tanto moralmente como fisioloxicamente, e poñíao en perspectiva en vistas vastas englobantes sobre a historia e a xeografía das culturas. Algúns considérano como o fundador do naturismo.
O vexetarianismo[editar | editar a fonte]
Moi cedo repelido pola carne, Élisée Reclus foi un vexetariano convencido. Compartía esta concepción co seu irmán Elie.
Obras[editar | editar a fonte]
- Guide du voyageur à Londres et aux environs (1860)
- Voyage à la Sierra Nevada de Sainte Marthe. Paysages de la nature tropicale (1861)
- Les Villes d’hiver de la Méditerranée et les Alpes maritimes(1864)
- La terre, description des phénomènes de la vie du globe (1867-1868)
- Histoire d'un ruisseau (1869)
- Géographie Universelle (1875-1894)
- La Peine de mort Xinebra, 1879
- Histoire d’une montagne, (1880)
- Évolution et révolution, (1880)
- Unions libres (Chamerot, París)
- L'Évolution, la révolution et l'idéal anarchique (1897)
- L'Enseignement de la géographie. Globes, disques globulaires et reliefs (1901)
- L'Homme et la Terre (1905-1908)
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
Jean-Didier, Vincent (2010). Éditions Robert Lafont S.A. Paris, ed. Élisée Reclus - Géographe, anarchiste, écologiste. ISBN 978-2-221-10648-8. (en francés)
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Web sobre Élisée Reclus (proposta en varios idiomas, o máis completo é en francés)
- Sitio Web do instituto "Élisée Reclus" en Sainte-Foy-la-Grande (Francia) adicado a Élisée Reclus (en francés)