Élisée Reclus

Élisée Reclus
Nome completo	Jacques Élisée Reclus
Nacemento	15 de marzo de 1830
Lugar de nacemento	Sainte-Foy-la-Grande
Falecemento	4 de xullo de 1905
Lugar de falecemento	Torhout
Soterrado	Ixelles Cemetery
Nacionalidade	Francia
Alma máter	Université nouvelle de Bruxelles
Ocupación	xeógrafo, catedrático, communard e escritor
Pai	Jacques Reclus
Nai	Zéline Trigant-Marquey
Irmáns	Paul Reclus, Onésime Reclus, Armand Reclus, Élie Reclus e Zéline Reclus
Coñecido por	L'Homme et la Terre e History of a mountain
Premios	Patron’s Medal
Na rede
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Élisée Reclus, foto de Nadar.

Elisée Reclus, nado en Sainte-Foy-la-Grande (Xironda) o 15 de marzo de 1830 e finado en Thourout (Bélxica) o 4 de xullo de 1905, foi un xeógrafo e anarquista francés, membro da Primeira Internacional.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Segundo dunha familia de catorce fillos dun pastor protestante, sendo a súa nai descendente en liña directa de Henrique I de Inglaterra. Os irmáns de Elisée alcanzaron tamén gran notoriedade: Elíe, o maior, xornalista, Paul Reclus, mitólogo e etnólogo, profesor de relixións comparadas na Universidade Nova de Bruxelas; Onésime, xeógrafo experto en África; Paul, notable cirurxián, profesor da Escola de Medicina de París; Armand, oficial da Mariña francesa, explorador da zona do Darién e un dos pais do proxecto do Canle de Panamá.

En 1842, aos doce anos, abandonou a casa paterna co seu irmán máis vello Elías para gañar o pan e coñecer o mundo, e van para a Alemaña. En 1847 regresa a Francia e matricúlase na Facultade de Teoloxía de Montauban. En 1848, data da revolución en París, cambia a orientación intelectual de Elisée, que ás súas lecturas habituais engade agora as de Saint-Simon, Charles Fourier, Augusto Comte e Lamennais. Elisée cambia as Escrituras polas clases de Kari Ritter, catedrático de xeografía da Universidade de Berlín, autor de "A xeografía nas súas relacións coa natureza e a historia do home", obra inconclusa en dez tomos, publicada entre 1822 e 1859, un dos traballos fundamentais da xeografía comparada que, dalgún xeito, sería complementado máis tarde pola "Xeografía universal" de 'Elisee Reclus, ao incluír estudos de Europa, América e Oceanía.

En 1851 Elisée e Elías volven a Francia, a Orthez, á casa paterna. O 2 de decembro dese ano prodúcese o golpe de Estado de Luís Napoleón, presidente da República, quen ocupa o trono imperial como Napoleón III. A morte da nova República suscita ondas de protesta e un levantamento armado na capital e nas provincias. Mentres Victor Hugo encabeza a insurrección en París, en Orthez, Elías e Elisée Reclus fracasan no seu intento de tomar o concello. O goberno ordena a deportación dos insurrectos. O 1 de xaneiro de 1852, os dous abandonan Francia. Instálanse en Londres, onde aspiran a establecerse como mestres. Non o conseguen, e marchan a Irlanda onde subsisten como peóns agrícolas.

As ideas de Élisée Reclus[editar | editar a fonte]

O desterro político de Élisée Reclus polas súas ideas anarquistas foi certamente a razón do esquecemento relativo no cal vese hoxe. O que é con todo notable, é que, aínda que Élisée Reclus sempre se negou a ser tomado por un "mestre", a miúdo preséntaselle como o fundador de certos movementos, o que xamais aceptaría. Escribiu moito, particularmente artigos, nos cales desenvolvía as súas ideas; en ningún momento impuxo estas. Minoritario, prefería retirarse do debate ; podemos así citar polo menos tres exemplos desta actitude. En primeiro lugar deixando a masonería onde non se sentía a gusto. Logo no congreso da Liga da Paz en Berna en 1868.

O esperanto[editar | editar a fonte]

Na limiar do libro que saíu despois de morto (O Home e a Terra), desenvolve as súas ideas sobre as linguas e cita o esperanto como unha das máis desembocadas. O internacionalista convencido que era só podía aplaudir á emerxencia de ferramentas para facilitar os intercambios entre humanos.

O naturismo[editar | editar a fonte]

Élisée Recluído pensaba que a nudez era un dos medios de desenvolver a socialización entre individuos, encomiaba os beneficios hixiénicos tanto moralmente como fisioloxicamente, e poñíao en perspectiva en vistas vastas englobantes sobre a historia e a xeografía das culturas. Algúns considérano como o fundador do naturismo.

O vexetarianismo[editar | editar a fonte]

Moi cedo repelido pola carne, Élisée Reclus foi un vexetariano convencido. Compartía esta concepción co seu irmán Elie.

Obras[editar | editar a fonte]

Guide du voyageur à Londres et aux environs (1860)
Voyage à la Sierra Nevada de Sainte Marthe. Paysages de la nature tropicale (1861)
Les Villes d’hiver de la Méditerranée et les Alpes maritimes(1864)
La terre, description des phénomènes de la vie du globe (1867-1868)
Histoire d'un ruisseau (1869)
Géographie Universelle (1875-1894)
La Peine de mort Xinebra, 1879
Histoire d’une montagne, (1880)
Évolution et révolution, (1880)
Unions libres (Chamerot, París)
L'Évolution, la révolution et l'idéal anarchique (1897)
L'Enseignement de la géographie. Globes, disques globulaires et reliefs (1901)
L'Homme et la Terre (1905-1908)

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Jean-Didier, Vincent (2010). Éditions Robert Lafont S.A. Paris, ed. Élisée Reclus - Géographe, anarchiste, écologiste. ISBN 978-2-221-10648-8. (en francés)