Jane Austen
| Jane Austen | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 16 de decembro de 1775 |
| Steventon | |
| Falecemento | 18 de xullo de 1817 e 24 de xullo de 1877 |
| Winchester | |
| Causa | doença de Addison |
| Soterrada | Catedral de Winchester |
| Nacionalidade | Reino de Gran Bretaña |
| Etnia | Pobo inglés |
| Relixión | Igrexa Anglicana |
| Alma máter | The Abbey School e Reading Abbey Girls' School |
| Ocupación | escritora, contista e novelista |
| Pai | George Austen |
| Nai | Cassandra Austen |
| Irmáns | Edward Austen Knight, Francis Austen, Cassandra Austen, Charles Austen, George Austen, Henry Thomas Austen e James Austen |
| Coñecido/a por | Orgullo e prexuízo, Emma, Persuasión e Sense and Sensibility |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
.jpg)
Jane Austen, nada en Steventon o 16 de decembro de 1775 e finada en Winchester o 18 de xullo de 1817, foi unha novelista inglesa. Foi autora de obras de ficción romántica localizada entre a clase acomodada rural, que a converteron nunha das escritoras máis lidas da literatura inglesa. O seu realismo, a súa penetrante análise da sociedade da época, unida ao seu uso da narración indirecta libre e a ironía, fan dela un dos máis estimados e influentes novelistas do século XIX segundo os críticos e estudosos[1].
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Austen viviu toda a súa vida como parte dunha familia situada no chanzo máis baixo da burguesía rural[2], debeu a súa educación a seu pai e irmáns maiores, así como tamén ás lecturas propias. O apoio da súa familia foi esencial para a súa evolución como escritora profesional.[3], a súa aprendizaxe literaria estendeuse desde o comezo da adolescencia ata os 25 anos, durante ese período experimentou con varias formas literarias. De 1811 a 1816 coa publicación de Sense and Sensibility (1811), Orgullo e prexuízo (1813), Mansfield Park (1814) e Emma (1816), logrou éxito como escritora, postumamente publicáronse en 1818 dúas novelas máis, Northanger Abbey e Persuasión[4], deixou unha outra novela sen rematar Sanditon.
As obras de Austen critican as novelas sentimentais da segunda metade do século XVIII e son parte da transición ao realismo do século XIX.[5]. Os argumentos, cheos de ironía como base da súa comicidade, reflicten a dependencia que a muller tiña do matrimonio para asegurar a súa posición social e económica.[6]. No seu tempo as súas obras non lle deron moita fama persoal e só recibiu unha poucas críticas positivas, pero a publicación por un seu sobriño en 1869 de A Memoir of Jane Austen deuna a coñecer entre un público máis amplo e cara a 1940 era amplamente aceptada como unha das grandes escritoras de lingua inglesa e as súas obras consideradas clásicos da literatura universal. Na segunda metade de século XX viu unha proliferación de estudos sobre a súa obra e a súa adaptación ao cine e á televisión.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Southam, B. C., The Critical Heritage, 1870–1940. Vol. 2; Grey, J. David, ed. The Jane Austen Companion. New York: Macmillan, 1986, 102.
- ↑ Lascelles, Mary. Jane Austen and Her Art 1939, 2
- ↑ Lascelles, 4–5; MacDonagh, 110–28; Honan, 79, 183–85; Tomalin, 66–68.
- ↑ Traducida ao galego por Celia Recarey e publicada por Irmás Cartoné en 2017.
- ↑ Litz, A. Walton. Jane Austen: A Study of Her Development. , 3–14; Grundy, "Jane Austen and Literary Traditions", The Cambridge Companion to Jane Austen, 192–93; Waldron, "Critical Responses, Early", Jane Austen in Context, p. 83, 89–90; Duffy, "Criticism, 1814–1870", The Jane Austen Companion, 93–94.
- ↑ MacDonagh, 66–75; Collins, 160–161.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Collins, Irene. Jane Austen and the Clergy. London: The Hambledon Press, 1994. ISBN 1-85285-114-7.
- Honan, Park. Jane Austen: A Life. New York: St. Martin's Press, 1987. ISBN 0-312-01451-1.
- MacDonagh, Oliver. Jane Austen: Real and Imagined Worlds. New Haven: Yale University Press, 1991. ISBN 0-300-05084-4.
- Tomalin, Claire. Jane Austen: A Life. New York: Alfred A. Knopf, 1997. ISBN 0-679-44628-1.
|
