Gran Premio de San Marino de 1992

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gran Premio de San Marino de 1992
Detalles da carreira
Carreira 5 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1992.
Trazado do circuíto de Imola.
Trazado do circuíto de Imola.
Data 17 de maio de 1992
Nome oficial XII Gran Premio Iceberg di San Marino
Localización Autódromo Enzo e Dino Ferrari
Imola, Emilia-Romagna, Italia
Percorrido Circuíto permanente
5´040 km
Distancia 60 voltas, 302´400 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Nigel Mansell Williams-Renault
Tempo 1:21.842
Volta rápida
Piloto Italia Riccardo Patrese Williams-Renault
Tempo 1:26.100 na volta 60
Podio
Primeiro Nigel Mansell Williams-Renault
Segundo Italia Riccardo Patrese Williams-Renault
Terceiro Ayrton Senna McLaren-Honda

O Gran Premio de San Marino de 1992 (oficialmente Gran Premio Iceberg de San Marino) foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 17 de maio de 1992 no Autódromo Enzo e Dino Ferrari en Imola, Italia. Foi a quinta carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1992 e o duodécimo Gran Premio de San Marino disputouse sobre 60 voltas ao circuíto de cinco quilómetros para unha distancia da carreira de 302 quilómetros, foi gañada por Nigel Mansell pilotando un Williams - Renault.

Cualificación[editar | editar a fonte]

Os Andrea Moda de Roberto Moreno e Perry McCarthy foron eliminados na precualificación, mentres que a sesión de cualificación principal viu o Lotus de Mika Häkkinen, o Fondmetal de Andrea Chiesa, e os Brabhams de Damon Hill e Eric van de Poele eliminados. Esta sería a única carreira de 1992 na que Häkkinen non puido clasificar.

Mansell obtivo a pole position por máis dun segundo diante do seu compañeiro de Williams Riccardo Patrese. Os McLarens de Ayrton Senna e Gerhard Berger ocuparon a segunda fila, mentres que os Benettons de Michael Schumacher e Martin Brundle encheron a terceira fila. O top ten foi completado polos Ferrari de Jean Alesi e Ivan Capelli, o Footwork de Michele Alboreto, e o Ligier de Thierry Boutsen.

A posición de privilexio de Mansell viu que unha das rachas máis impresionantes da Fórmula Un chegou ao seu fin, xa que Senna obtivera a pole en cada unha das sete carreiras anteriores en Imola.

Carreira[editar | editar a fonte]

A primeira saída abortouse debido ao atraso do March de Karl Wendlinger; finalmente comezou a carreira na parte posterior da grella. Stefano Modena comezou desde o pit lane no seu Jordan.

Mansell liderou todas as voltas, terminando case dez segundos por diante de Patrese. Senna terminou en terceiro lugar, case corenta segundos por detrás de Patrese, pero non puido tomar o seu lugar no podio debido ás molestias que sufriu durante toda a carreira, e non puido saír do seu auto ata moito despois de terminar a carreira. A vitoria de Mansell continuou o seu perfecto comezo da tempada de 1992, con cinco vitorias nas primeiras cinco carreiras; isto rompeu o récord de vitorias sucesivas desde o inicio da tempada establecida por Senna o ano anterior.

Brundle terminou cuarto para lograr os seus primeiros puntos en 1992. Alboreto terminou quinto, e Pierluigi Martini terminou sexto, anotando o que resultaría ser o último punto do equipo Dallara na Fórmula Un.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Q1 Q2 diferenza
1 5 Nigel Mansell Williams-Renault 1:21.842 1:22.440
2 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 1:23.876 1:22.895 +1.053
3 1 Ayrton Senna McLaren-Honda 1:23.086 1:23.151 +1.244
4 2 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 1:23.418 1:24.393 +1.576
5 19 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 1:23.701 1:24.177 +1.859
6 20 Martin Brundle Benetton-Ford 1:25.239 1:23.904 +2.062
7 27 Francia Jean Alesi Ferrari 1:23.970 1:24.103 +2.128
8 28 Italia Ivan Capelli Ferrari 1:24.274 1:24.192 +2.350
9 9 Italia Michele Alboreto Footwork-Mugen-Honda 1:24.706 1:26.519 +2.864
10 25 Bélxica Thierry Boutsen Ligier-Renault 1:25.043 1:25.276 +3.201
11 10 Aguri Suzuki Footwork-Mugen-Honda 1:25.134 1:25.909 +3.292
12 16 Austria Karl Wendlinger March-Ilmor 1:27.019 1:25.483 +3.641
13 26 Francia Érik Comas Ligier-Renault 1:25.739 1:25.543 +3.701
14 4 Italia Andrea de Cesaris Tyrrell-Ilmor 1:25.637 1:26.337 +3.795
15 22 Italia Pierluigi Martini Dallara-Ferrari 1:25.838 1:26.331 +3.996
15 21 Finlandia JJ Lehto Dallara-Ferrari 1:25.865 1:26.215 +4.023
17 30 Ukyo Katayama Larrousse-Lamborghini 1:26.900 1:25.982 +4.140
18 33 Maurício Gugelmin Jordan-Yamaha 1:26.056 1:26.659 +4.214
19 29 Francia Bertrand Gachot Larrousse-Lamborghini 1:26.403 1:26.182 +4.340
20 3 Francia Olivier Grouillard Tyrrell-Ilmor 1:26.953 1:26.404 +4.562
21 24 Italia Gianni Morbidelli Minardi-Lamborghini 1:26.681 1:27.051 +4.839
22 15 Italia Gabriele Tarquini Fondmetal-Ford 1:26.959 1:26.765 +4.923
23 32 Italia Stefano Modena Jordan-Yamaha 1:26.900 1:26.774 +4.932
24 17 Francia Paul Belmondo March-Ilmor 1:28.515 1:27.194 +5.352
25 23 Christian Fittipaldi Minardi-Lamborghini 1:27.229 1:27.282 +5.387
26 12 Johnny Herbert Lotus-Ford 1:27.270 1:27.357 +5.428
27 11 Finlandia Mika Häkkinen Lotus-Ford 1:27.437 1:27.912 +5.595
28 14 Suíza Andrea Chiesa Fondmetal-Ford 1:27.756 +5.914
29 8 Damon Hill Brabham-Judd 1:28.423 +6.581
30 7 Bélxica Eric van de Poele Brabham-Judd 1:29.347 1:28.832 +6.990
Fonte:[1][2][3]

Carreira[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5 Nigel Mansell Williams-Renault 60 1:28:40.927 1 10
2 6 Italia Riccardo Patrese Williams-Renault 60 +9.451 2 6
3 1 Ayrton Senna McLaren-Honda 60 +48.984 3 4
4 20 Martin Brundle Benetton-Ford 60 +53.007 6 3
5 9 Italia Michele Alboreto Footwork-Mugen-Honda 59 +1 volta 9 2
6 22 Italia Pierluigi Martini Dallara-Ferrari 59 +1 volta 15 1
7 33 Maurício Gugelmin Jordan-Yamaha 58 +2 voltas 18
8 3 Francia Olivier Grouillard Tyrrell-Ilmor 58 +2 voltas 20
9 26 Francia Érik Comas Ligier-Renault 58 +2 voltas 13
10 10 Aguri Suzuki Footwork-Mugen-Honda 58 +2 voltas 11
11 21 Finlandia JJ Lehto Dallara-Ferrari 57 Motor 16
12 16 Austria Karl Wendlinger March-Ilmor 57 +3 voltas 12
13 17 Francia Paul Belmondo March-Ilmor 57 +3 voltas 24
14 4 Italia Andrea de Cesaris Tyrrell-Ilmor 55 Sistema combustible 14
Ret 30 Ukyo Katayama Larrousse-Lamborghini 40 Trompo 17
Ret 27 Francia Jean Alesi Ferrari 39 Colisión 7
Ret 2 Austria Gerhard Berger McLaren-Honda 39 Colisión 4
Ret 29 Francia Bertrand Gachot Larrousse-Lamborghini 32 Trompo 19
Ret 25 Bélxica Thierry Boutsen Ligier-Renault 29 Motor 10
Ret 32 Italia Stefano Modena Jordan-Yamaha 25 Caixa de cambios 23
Ret 24 Italia Gianni Morbidelli Minardi-Lamborghini 24 Motor 21
Ret 15 Italia Gabriele Tarquini Fondmetal-Ford 24 Motor 22
Ret 19 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 20 Suspensión 5
Ret 28 Italia Ivan Capelli Ferrari 11 Trompo 8
Ret 23 Christian Fittipaldi Minardi-Lamborghini 8 Caixa de cambios 25
Ret 12 Johnny Herbert Lotus-Ford 8 Caixa de cambios 26
NSC 11 Finlandia Mika Häkkinen Lotus-Ford
NSC 14 Suíza Andrea Chiesa Fondmetal-Ford
NSC 8 Damon Hill Brabham-Judd
NSC 7 Bélxica Eric van de Poele Brabham-Judd
NSCP 34 Roberto Moreno Andrea Moda-Judd
NSCP 35 Perry McCarthy Andrea Moda-Judd
Fonte:[4]

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "San Marino Iceberg Grand Prix - QUALIFYING 1". formula1.com. Consultado o 13 de setembro de 2017. 
  2. "San Marino Iceberg Grand Prix - QUALIFYING 2". formula1.com. Consultado o 13 de setembro de 2017. 
  3. "San Marino Iceberg Grand Prix - OVERALL QUALIFYING". formula1.com. Consultado o 13 de setembro de 2017. 
  4. "1992 San Marino Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]


Carreira anterior:
Gran Premio de España de 1992
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1992
Carreira seguinte:
Gran Premio de Mónaco de 1992
Carreira anterior:
Gran Premio de San Marino de 1991
Gran Premio de San Marino Carreira seguinte:
Gran Premio de San Marino de 1993