Ocelote
| Ocelote Leopardus pardalis | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||||||
 Pouco preocupante[1] | |||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
 Distribución do ocelote nas Américas
| |||||||||||||||||||
| Subespecies | |||||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||||
O ocelote[2][3] (do náhuatl océlotl) (Leopardus pardalis, noutrora Felis pardalis) é unha especie de mamífero carnívoro da familia dos félidos (Felidae), de tamaño mediano, corpo esvelto, rabo longo e pelame amarelado con tacas escuras (utilizada en peletaría), que vive en que vive nas zonas boscosas de México e América Central e do Sur.[4] Caza á noite. Diferénciase en numerosas subespecies.[5]
Nome común[editar | editar a fonte]
O ocelote coñécese nas súas zonas de orixe con variedade de nomes como:jaguarcito (Chaco), manigordo (Costa Rica e Panamá), cunaguaro (en Venezuela), tigrillo (en Colombia, México, Ecuador, O Salvador e o Perú), tigrecillo ou gato montés (en Bolivia e México), jaguatirica (en tupí jaguara (jaguar) + tyryk (agocharse)) (no Brasil), jaguarete´i ou mbarakaja (en guaraní "pequeno jaguarete" ou "gato" respectivamente) (no Paraguai), e gato onza (na Arxentina). Cómpre salientar que os nomes de ocelote e de tigre son compartidos, segundo as zonas, co distinto e moito maior félido chamado usualmente xaguar (Panthera onca).
Descrición[editar | editar a fonte]
O ocelote é unha especie de felino de mediano tamaño, cunha lonxitude de testa e corpo de 70 – 90 cm, cola relativamente curta (30–40 cm, un 45% da lonxitude de testa e corpo) e un peso na contorna dos 11 kg. Posúen grandes orellas e gran sentido do ouvido, cuns ollos grandes e expresivos. As extremidades anteriores teñen cinco dedas e as posteriores catro; as poutas están provistas de almofadas, que permiten ao animal camiñar sen facer ruído, e con unllas longas, afiadas e completamente retráctiles, isto resúltalle moi útil cando non é necesario utilizalas como, por exemplo, ao correr, e evitar, deste xeito, a súa deterioración. Os seus ollos están moi ben adaptados aos cambios de luminosidade: as meniñas contráense até formar unha fina e negra liña vertical durante os días de moita luz, mais ábrense e redondéanse en situacións de escuridade.
A súa fórmula dentaria é a seguinte: 3/3, 1/1, 2-3/2, 1/1 = 28-30.[6]
Distribución[editar | editar a fonte]
O ocelote está presente dende o sur dos Estados Unidos cara ao sur, en todos os países das Américas continentais, o norte da Arxentina e do Uruguai.
Hábitat[editar | editar a fonte]
Presenta unha gran versatilidade no uso do hábitat podendo morar en selvas húmidas, zonas montañosas e até semidesérticas, o seu hábitat esténdese desde Texas á Arxentina. Son de hábitos nocturnos, pasando a maior parte do día a durmir nas pólas das árbores ou agochados entre a vexetación. É de hábitos solitarios. Tende a emboscar ás súas presas.
Comportamento[editar | editar a fonte]
Reprodución[editar | editar a fonte]
Acadan a madureza sexual a partir dos 2 anos.[6] Tras un período de xestación que oscila entre os 72 e 82 días, as femias paren dunha a dúas crías, excepcionalmente tres ou catro.[6] Ao naceren pesan uns 250 g e non abren os seus ollos até 15 ou 18 días máis tarde.[7] En catividade estímaselle unha lonxevidade duns 20 anos; é posíbel que sexa moito máis curta na natureza.
Alimentación[editar | editar a fonte]
Aliméntase de mamíferos medianos e miúdos; coma sarigüés, macacos, morcegos, coellos e mesmo cervos adultos e outros. Tamén comen réptiles (caimáns novos, lagartos e serpes) e os ovos das tartarugas. Cazan aves e algúns son bos pescadores. Ademais, rexistráronse casos de canibalismo.[6] Cazan en solitario ou en grupos familiares, e o éxito da captura dependerá especialmente da vista e do ouvido; o olfacto tamén está moi desenvolvido, pero este adóitano empregar no exame da presa e no recoñecemento do territorio marcado con ouriños por outros machos da especie. As técnicas empregadas para cazar son variadas: nuns casos axexan á presa e, noutros, agardan agochados para se lanzaren despois por sorpresa sobre as súas vítimas.
Subespecies[editar | editar a fonte]
Coñécense 10 subespecies de ocelote:[5]
- Leopardus pardalis pardalis - bosque chuvioso amazónico.
- Leopardus pardalis aequatorialis - Centroamérica e o norte dos Andes.
- Leopardus pardalis albescens - México e suroeste de Texas.
- Leopardus pardalis melanurus - Venezuela, Güiana, Trindade, Barbados e Granada.
- Leopardus pardalis mitis - Arxentina e Paraguai.
- Leopardus pardalis nelsoni - México.
- Leopardus pardalis pseudopardalis - Colombia.
- Leopardus pardalis pusaeus - Ecuador.
- Leopardus pardalis sonoriensis - México.
- Leopardus pardalis steinbachi - Bolivia.
Conservación[editar | editar a fonte]
A destrución do seu hábitat é a principal ameaza para a súa sobrevivencia. Ademais, este animal procúrase por cazadores furtivos co obxectivo de comercializar a súa pel, en razón dos valores estéticos que a mesma posúe.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Caso, A., López-González, C., Payan, E., Eizirik, E., de Oliveira, T., Leite-Pitman, R., Kelly, M. & Valderrama, C. (2008). "{{{taxon}}}". Lista Vermella de especies ameazadas. (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza.
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para ocelote.
- ↑ Nome galego en Portal das Palabras da RAG.
- ↑ Fonte: Diccionario Cumio da lingua galega, Vigo, Ed. do Cumio, 1999
- ↑ 5,0 5,1 Groves, Colin (2005).
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Murray, J. L. e Gardner, G. L. (1997). "Leopardus pardalis". Mammalian Species (American Society of Mammalogists) (548): 1–10.
- ↑ Sunquist, M. e Sunquist, F. (2002). Wild Cats of the World (en inglés). Chicago, EE. UU.: University of Chicago Press. p. 452. ISBN 9780226779997.
