Gran Premio de España de 1987

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
España Gran Premio de España de 1987
Detalles da carreira
Carreira 13 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1987.
Trazado do circuíto de Xerez
Trazado do circuíto de Xerez
Data 27 de setembro 1987
Nome oficial Gran Premio Tio Pepe de España
Localización Circuíto Permanente de Xerez, Jerez de la Frontera, España
Percorrido Circuíto permanente
4´218 km
Distancia 72 voltas, 303´696 km
ClimaAsollado e cálido
Pole position
Piloto Nelson Piquet Williams-Honda
Tempo 1:22.461
Volta rápida
Piloto Austria Gerhard Berger Ferrari
Tempo 1:26.986 na volta 49
Podio
Primeiro Nigel Mansell Williams-Honda
Segundo Francia Alain Prost McLaren-TAG
Terceiro Stefan Johansson McLaren-TAG

O Gran Premio de España de 1987 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada no Circuíto Permanente de Xerez en Jerez de la Frontera, España o 27 de setembro de 1987. A carreira foi a décimo terceira rolda da tempada 1987 de Fórmula Un. Foi o 29º Gran Premio de España e a segunda que se celebrou en Xerez. A carreira disputouse sobre 72 voltas no circuíto de catro quilómetros para un distancia da carreira de 304 quilómetros.

A carreira foi gañada polo piloto británico Nigel Mansell pilotando un Williams FW11B. Mansell conseguiu a vitoria por 22 segundos sobre o francés Alain Prost pilotando un McLaren MP4/3. O compañeiro de equipo de Prost o sueco Stefan Johansson terminou terceiro. Foi a quinta vitoria da tempada 1987 de Mansell. Esa vitoria, xunto co cuarto lugar de Nelson Piquet, deu ao equipo Williams F1 o seu terceiro campionato de construtores a falta de tres carreiras para finalizar a tempada. A brecha entre Williams e McLaren era de cincuenta puntos. A vitoria de Mansell, foi o comezo dun ataque final na tempada. Recortou a distancia con Piquet a 18 puntos, pasando a Ayrton Senna no segundo posto da clasificación.

Resumo[editar | editar a fonte]

A carreira gañouna con comodidade Nigel Mansell que pasou ao pole Nelson Piquet ao final da primeira volta. A batalla polo terceiro posto (logo polo segundo) liderouna a maior parte do tempo Ayrton Senna, que do mesmo xeito que o ano anterior tratou de completar a carreira sen ter que cambiar os pneumáticos. Tanto Senna como Lotus eran da opinión de que o sistema computarizado de suspensión activa do 99T contribuiría a conservar os seus pneumáticos durante toda a carreira.

Senna tiña detrás aos dous Ferraris, ao McLaren de Prost e ao Benetton de Thierry Boutsen, ao que posteriormente sumouse Piquet logo dunha lenta parada en boxes. Volta tras volta, Senna mantivo baixo control a todos os interesados. O Lotus-Honda era moi rápido en liña recta cunha configuración de baixa carga aerodinámica, pero era lento a través dos moitos xiros e curvas de Xerez. Os perseguidores de Senna non puideron pasalo na longa recta do Pit e como Xerez ten en xeral unha gran cantidade de po e area no trazado, tampouco podían pasalo nas curvas sen perder agarre.

Con todo, a decisión de Senna de non cambiar pneumáticos non saíu ben, e pronto comezaron a deteriorárselle, e Piquet, Prost e Boutsen pasárono sen dificultade, pouco despois, tanto Piquet como Boutsen cometeron dous erros que terminaron en trompo, deixando o 2º e 3º lugar do podio aos dous McLaren con Prost segundo e Johansson terceiro. O belga de Benetton viuse obrigado a retirarse. Mansell gañou a carreira sen rivais, terminando por diante dos dous McLaren, e os brasileiros Piquet e Senna. En sexto lugar, logrando o último punto, terminou Philippe Alliot de Larrousse.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5 Nigel Mansell Williams-Honda 72 1:49:12.692 2 9
2 1 Francia Alain Prost McLaren-TAG 72 + 22.225 7 6
3 2 Stefan Johansson McLaren-TAG 72 + 30.818 11 4
4 6 Nelson Piquet Williams-Honda 72 + 31.450 1 3
5 12 Ayrton Senna Lotus-Honda 72 + 1:13.507 5 2
6 (1) 30 Francia Philippe Alliot Lola-Ford 71 + 1 volta 17 1
7 (2) 4 Francia Philippe Streiff Tyrrell-Ford 71 + 1 volta 15
8 18 Eddie Cheever Arrows-Megatron 70 Sen combustible 13
9 11 Satoru Nakajima Lotus-Honda 70 + 2 voltas 18
10 17 Derek Warwick Arrows-Megatron 70 + 2 voltas 12
11 9 Martin Brundle Zakspeed 70 + 2 voltas 20
12 (3) 16 Italia Ivan Capelli March-Ford 70 + 2 voltas 19
13 7 Italia Riccardo Patrese Brabham-BMW 68 + 4 voltas 9
14 23 España Adrián Campos Minardi-Motori Moderni 68 + 4 voltas 24
15 27 Italia Michele Alboreto Ferrari 67 Motor 4
16 20 Bélxica Thierry Boutsen Benetton-Ford 66 Accidente 8
Ret 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 62 Motor 3
Ret 3 Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 55 Colisión 16
Ret 25 Francia René Arnoux Ligier-Megatron 55 Colisión 14
Ret 10 Alemaña Christian Danner Zakspeed 50 Transmisión 22
Ret 24 Italia Alessandro Nannini Minardi-Motori Moderni 45 Turbo 21
Ret 19 Italia Teo Fabi Benetton-Ford 40 Freos 6
Ret 8 Italia Andrea de Cesaris Brabham-BMW 26 Caixa de cambios 10
Ret 26 Italia Piercarlo Ghinzani Ligier-Megatron 24 Encendido 23
Ret 14 Francia Pascal Fabre AGS-Ford 10 Embrague 25
Ret 32 Italia Nicola Larini Coloni-Ford 8 Suspensión 26
NSC 21 Italia Alex Caffi Osella-Alfa Romeo
NSC 21 Suíza Franco Forini Osella-Alfa Romeo
Fonte:[1]

Notas[editar | editar a fonte]

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos nos catro grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Portugal de 1987
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1987
Carreira seguinte:
Gran Premio de México de 1987
Carreira anterior:
Gran Premio de España de 1986
Gran Premio de España Carreira seguinte:
Gran Premio de España de 1988

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "1987 Spanish Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 3 de novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]