Dezső Kosztolányi
Nome orixinal | (hu) Kosztolányi Dezső |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 29 de marzo de 1885 Subotica, Serbia |
Morte | 3 de novembro de 1936 (51 anos) Budapest, Hungría |
Causa da morte | pneumonía |
Lugar de sepultura | Cemitério de Kerepesi (pt) |
Actividade | |
Campo de traballo | Literatura de Hungría |
Ocupación | poeta, xornalista, ensaísta, tradutor, crítico literario, escritor |
Empregador | Nyugat Q16522442 |
Membro de | |
Familia | |
Cónxuxe | Ilona Schlesinger |
Fillos | Ádám Kosztolányi |
Pai | Árpád Kosztolányi |
Parentes | Ágoston Kosztolányi, avó |
Premios | |
| |
Dezső Kosztolányi (Subotica, 29 de marzo de 1885 - Budapest, 3 de novembro de 1936) foi un escritor húngaro que tamén exerceu como xornalista, crítico literario e tradutor.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Kosztolányi naceu en Szabadka, Austria-Hungría (hoxe Subotica, Serbia) en 1885. Foi fillo de Árpád Kosztolányi (1859–1926), profesor de Física e Química, e Eulália Brenner (1866–1948), quen tiña orixe francesa. Un conflito cos seus docentes provocou a expulsión do instituto de ensino medio da súa cidade natal, rematando os seus estudos nun colexio privado de Szeged.
Foi fillo de Árpád Kosztolányi (1859–1926), profesor de Física e Química, e Eulália Brenner (1866–1948), quen tiña orixe francesa. Un conflito cos seus docentes provocaron a expulsión do instituto de ensino medio da súa cidade natal, rematando os seus estudos nun colexio privado de Szeged.
En 1903, Kosztolányi instalouse en Budapest para estudar na Universidade, onde coñeceu aos poetas Mihály Babits e Gyula Juhász. Logo dunha breve estadía en Viena, comezou a traballar de xornalista. En 1908, Kosztolányi incorporouse como reporteiro nun xornal da capital húngara en substitución de Endre Ady, quen se mudara a París. Nesa época comezou a colaborar na revista literaria Nyugat (en húngaro: occidente) que xogou un rol determinante na renovación das letras maxiares.
En 1910, publicou o seu primeiro volume de poemas, A szegény kisgyermek panaszaiue, que tivo un grande éxito a nivel húngaro. Comezou así unha carreira prolífica que o levou a presentar un libro case cada ano.
Coñeceu a actriz Ilona Harmos en 1910 con quen casou en 1913. Do matrimonio naceu un fillo. Doente dun cancro de larinxe, Kosztolányi, morreu en 1936.
Importancia literaria
[editar | editar a fonte]Estilo
[editar | editar a fonte]Cultivou todos os xéneros literarios, dende poesía ata ensaio, pasando por obras de teatro. Como poeta é incluído como membro da chamada primeira xeración Nyugat, polo seu vencello coa revista homónima.
Non foi ata a década de 1920 que comezou a cultivar a prosa, preferindo o relato curto e a novela. As novelas Pacsirta (1924) e Aranysárkány (1925) están ambientadas na vila ficticia Sárszeg, para a que tomou como modelo a súa Subotica natal.
Artellou un estilo propio influído polo simbolismo francés, o impresionismo, o expresionismo e o realismo psicolóxico. Tamén é considerado pai do futurismo na literatura húngara. A súa influencia como escritor é notable noutros autores húngaros como Sándor Márai e Péter Esterházy e no iugoslavo Danilo Kis.
Ademais verteu do inglés ao húngaro obras de Shakespeare (como Romeo e Xulieta), de Lewis Carroll (Alicia no País das marabillas) ou de Rudyard Kipling (o poema If...).
Tradución ao galego
[editar | editar a fonte]En lingua galega está traducida unha compilación de oito relatos baixo o título de O tradutor cleptómano, por Jairo Dorado Cadilla en 2009[1], así como a novela Cotovía, traducida por Sergio de la Ossa en 2017.[2] Ambas as dúas foron publicadas pola editorial Rinoceronte.
Obra
[editar | editar a fonte]- Nero, a véres költő (1922).
- Cotovía (Pacsirta, 1924), tradución de Sergio de la Ossa (Rinoceronte Editora, 2017).
- Aranysárkány (1925).
- Anna Édes (1926).
- O tradutor cleptómano (Kornél Esti, 1934), tradución de Jairo Dorado Cadilla (Rinoceronte Editora, 2009).
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Ficha de publicación: O tradutor cleptómano". Consello da Cultura Galega.
- ↑ "Cotovía". rinoceronte.gal. Arquivado dende o orixinal o 01 de novembro de 2021. Consultado o 21 de agosto de 2021.