Anagnórise (novela)

Anagnórise
	Detalle da capa na edición da BG120
Título orixinal	Anagnórise : novela de amor
Autor/a	María Victoria Moreno
Orixe	Galicia
Lingua	Galega
Colección	Árbore / Costa Oeste / BG120
Xénero(s)	Narrativa
Editorial	Editorial Galaxia
Data de pub.	1988
Páxinas	150
ISBN	ISBN 84-8288-746-7
	[ editar datos en Wikidata ]

Para o recurso narrativo véxase: Anagnórise.

Anagnórise é unha novela amorosa de María Victoria Moreno, publicada pola Editorial Galaxia en 1988,^[1] da que se fixeron varias reedicións e traducións.

“

Para os meus alumnos de Vilalonga, que me aledaron os días en que eu enfiaba esta historia, que me regalaron o bolígrafo co que a escribín.

”

Segundo Montse Pena ^[2] "A novela pódese ler en clave de texto feminista iconoclasta, porque os prexuízos machistas do protagonista son transformados continuamente pola muller adulta... que o acolle no seu coche, en que se agudizan as características da empatía, a capacidade comunicativa e a sensibilidade".

Trama

Nicolau Arís é un rapaz das Rías Baixas que ten problemas na súa casa e decide deixalo todo e marchar a Madrid en autostop. Recólleo Xulia Andrade, unha escritora da zona, aínda que durante a viaxe non se din como se chaman. Nun principio el está descontento porque o recollese unha muller, pero sorpréndese ao ver que ela sabe moito de coches. Detéñense a comer polbo á feira nunha pequena vila, e despois fan unha excursión a un mosteiro feminino. Despois de estar a piques de bater frontalmente contra un camión, detéñense nunha área de servizo.

Durante a viaxe Nicolau explícalle que marcha porque logo de que cinco anos atrás a súa irmá máis nova morrese afogada, a súa nai comezou a beber e o seu pai embarcou nun pesqueiro. Amais, sofre por desamor cunha rapaza e por desencontros cun amigo seu. Estas conversas coa condutora sérvenlle a Nicolau para ser consciente de si mesmo. O título da novela fai referencia á anagnórise^[3], un topos clásico da trama narrativa -especialmente do teatro- no que un personaxe é recoñecido por outros (ou se dá conta el mesmo) na súa verdadeira identidade.

Ao chegaren a Madrid sepáranse. Ela marcha a un hotel, e déixalle o seu contacto. El vai a un piso cuns amigos, e lévalles medio quilo de haxix para fumar e vender. Unha semana despois Nicolau vai ao hotel para ver a Xulia, pero en recepción dinlle que ela morreu nun accidente de tráfico. De regreso a Galicia, no camposanto descobre que Natalia, a súa namorada, é filla de Xulia.

Edicións e traducións

Apareceu nas coleccións Costa Oeste, Árbore e Biblioteca Galega 120.

Foi traducida ao castelán pola propia autora co título de Natalia: Anagnórisis publicado en 1989 por Pirene Editorial^[4].
Ao éuscaro por Joxe Azurmendi como Izen baten bila publicado en 1997 por Euskal Liburu eta Kantuen Argitaldaria ^[5]^[6].
Ao catalán por J. C. Ortega e Xulio Ricardo Trigo co título de Natalia: Anagnòrisi publicado en 1999 por Tàndem Edicions, Col. La moto^[7].

Narración

O relato está posto en boca dun narrador intradiexético en primeira persoa que combina o monólogo interior co diálogo coa outra protagonista da obra para transmitir os seus pensamentos e preocupacións.^[9]

Espazo

A acción desenvólvese a xeito de "road-movie"^[10] nunha viaxe en coche desde un punto indeterminado da costa galega ata Madrid e combina referencias a espazos reais (Madrid, Benavente…) con outros inventados, aínda que con raíz claramente galega (Vilanova da Abra, Vilalonga,^[11] monte Brandariz…^[12])

Tempo

A maior parte da acción desenvólvese nun día de primavera ^[13] desde algún momento posterior ás nove da mañá (hora na que o protagonista comeza a facer autostop), cando o colle a condutora do coche e a caída da noite,^[14] cando chegan a Madrid. O penúltimo capítulo narra os aproximadamente dez días que Nicolau pasa en Madrid e o último sitúase no momento do enterro de Xulia.

Personaxes

Nicolau Arís é un rapaz de 17 anos, confuso e inseguro, que foxe dos seus problemas pensando que en Madrid todo será mellor pero axiña se desengana e cando sabe que Xulia morreu, madura de golpe.

Xulia, de quen non se sabe a súa identidade ata o final, é unha muller adulta, tamén cos seus problemas e contradicións, que serve de contrapunto ^[9] a Nicolau e o fai ver as cousas dende outro punto de vista.

Marcos é o “amigo” de Nicolau, co que se atopa en Madrid e quen o convenceu de que Natalia lle fora infiel con el.

Natalia, que só aparecerá no capítulo final, é a moza de Nicolau e verdadeiro motor do comportamento deste.

Notas

↑ Ficha do libro na BNE
↑ Pena Presas, Montse (2018). A voz insurrecta. María Victoria Moreno, entre a literatura e a vida. Galaxia. p. 56-59. ISBN 978-84-9151-156-4.
↑ Portal das Palabras (ed.). "anagnórise". Consultado o 15 de maio de 2018.
↑ Ficha Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Biblioteca de tradución galega
↑ Ficha Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Biblioteca de tradución galega
↑ Izen baten bila imaxe da portada.
↑ Ficha Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Biblioteca de tradución galega
↑ Anagnórise en Google Books.
↑ ^9,0 ^9,1 Vilavedra, D. et al. (2000). Diccionario da literatura galega. III. Obras. Galaxia. p. 29. ISBN 84-8288-365-8.
↑ Soto Meijomence, Alejandra (2007). "María Victoria Moreno". CCG.
↑ Moreno 1988, p. 108.
↑ Moreno 1988, p. 137.
↑ Moreno 1988, p. 110.
↑ Moreno 1988, p. 111.

Véxase tamén

Bibliografía

Moreno, María Victoria (1988). Anagnórise. Árbore. Editorial Galaxia. ISBN 84-7154-606-X.
María Victoria Moreno, unha ollada a través dos seus libros (PDF). Xunta de Galicia. Abril de 2018.

Ligazóns externas

Ficha da obra na Biblioteca Virtual Galega
"Anagnórise - A banda da Loba". YouTube. Consultado o 11/5/2018.

[1] Ficha do libro na BNE

[2] Pena Presas, Montse (2018). A voz insurrecta. María Victoria Moreno, entre a literatura e a vida. Galaxia. p. 56-59. ISBN 978-84-9151-156-4.

[3] Portal das Palabras (ed.). "anagnórise". Consultado o 15 de maio de 2018.

[4] Ficha Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Biblioteca de tradución galega

[5] Ficha Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Biblioteca de tradución galega

[6] Izen baten bila imaxe da portada.

[7] Ficha Arquivado 11 de marzo de 2018 en Wayback Machine. en Biblioteca de tradución galega

[8] Anagnórise en Google Books.

[dicionario-9] 9,0 ^9,1 Vilavedra, D. et al. (2000). Diccionario da literatura galega. III. Obras. Galaxia. p. 29. ISBN 84-8288-365-8.

[10] Soto Meijomence, Alejandra (2007). "María Victoria Moreno". CCG.

[FOOTNOTEMoreno1988108-11] Moreno 1988, p. 108.

[FOOTNOTEMoreno1988137-12] Moreno 1988, p. 137.

[FOOTNOTEMoreno1988110-13] Moreno 1988, p. 110.

[FOOTNOTEMoreno1988111-14] Moreno 1988, p. 111.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

v c e Libros de María Victoria Moreno
Literatura infanto-xuvenil	Mar adiante (1973) A festa no faiado (1983) A brétema (1985) Leonardo e os fontaneiros (1986) Anagnórise (1988) O cataventos (1989) ¿Un cachiño de bica? (1994) ¿E haberá tirón de orellas? (1997) Guedellas de seda e liño (1999) Eu conto, ti cantas (2005) O amor e as palabras (2017)
Outras obras e traducións	Os novísimos da poesía galega (1973) ^edición Mecanoscrito da segunda orixe (1974) ^tradución As linguas de España (1991) Verso e prosa (1991) Diario da luz e a sombra (2004) Querida avoa (1993) Elexías de luz (2006) Onde o aire non era brisa (2009)