Jules Clément Chaplain

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaJules Clément Chaplain

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(fr) Jules Chaplain Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento12 de xullo de 1839 Editar o valor em Wikidata
Mortagne-au-Perche (Francia) Editar o valor em Wikidata
Morte13 de xullo de 1909 Editar o valor em Wikidata (70 anos)
París (Francia) Editar o valor em Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio de Montparnasse Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia Editar o valor em Wikidata
EducaciónEscola Nacional Superior de Belas Artes Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescultor , medallista , gravador , produtor Editar o valor em Wikidata
Período de actividade(Con vida en: 1878 Editar o valor em Wikidata)
EmpregadorManufacture nationale de Sèvres (pt) Traducir, director (1895–) Editar o valor em Wikidata
Membro de
ProfesoresFrançois Jouffroy, Eugène-André Oudiné (pt) Traducir e Eugène-Stanislas Oudinot (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
AlumnosFrédéric de Vernon (pt) Traducir e Auguste Davin (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Premios
WikiTree: Chaplain-145

Jules Clément Chaplain, nado en Mortagne-au-Perche, departamento de Orne, o 12 de xullo de 1839 e finado en París o 13 de xullo de 1909, foi un escultor, medallista, deseñador de moedas, debuxante e litógrafo francés.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Jules Chaplain naceu no departamento de Orne en 1839, fillo de Joséphine Lazarine Nourry e de Jean-Pierre Ferdinand Chaplain, panadeiro establecido na rúa Bellême de Mortagne-au-Perche.[2][3] O 8 de outubro de 1857 ingresou na Escola de Belas Artes de París para completar a súa formación artística, e alí estudou co escultor François Jouffroy e co gravador de medallas Eugène André Oudiné.[4][5][6][7]

Chaplain quedou segundo clasificado no Premio de Roma de gravado de medallas e pedra fina en 1860, e logo acadou o primeiro premio en 1863 pola súa medalla "Baco facendo beber unha pantera" e unha pedra gravada coa cabeza de Mercurio,[6] o que lle permitiu ser residente en Villa Medici, Roma, de 1864 a 1867.[8] Durante a súa estadía alí creou unha boa cantidade de debuxos e deseños de medallas;[4][9][10] Gaston Migeon sinalou que nesa etapa executou "algúns fermosos debuxos a partir das obras de pintura máis famosas da pintura de Roma".[7]

Durante a década de 1860 expuxo no Salón de París diversas obras da súa primeira época, entre elas bustos, medallóns de retrato, fichas e varias medallas, como a da Exposición Universal de 1867.[6][7] Nos salóns de 1870 e 1872 recibiu senllos premios e, finalmente, no Salón de 1878 acadou a medalla de ouro de primeira clase.[9][10] Igualmente, obtivo un dos grandes premios na Exposición Universal de 1900.[11]

Retrato de Jules Clément Chaplain gravando unha medalla.

En 1870, xunto co arqueólogo helenista Albert Dumont (1842-1884), recibiu a encarga do Ministerio de Instrución Pública de estudar e investigar as orixes dos vasos gregos pintados. Non puideron comezar este traballo ata despois da guerra franco-prusiana de 1870, xa que ambos se incorporaron ao servizo de ambulancias durante a contenda. Esta investigación estivo acompañada dunha misión a Grecia, Albania e Dalmacia,[12] e ao seu remate as conclusións foron publicadas en varios números do Journal des savants en 1872 e 1873,[13] e posteriormente nunha monografía publicada en 1888 en dous volumes, con textos de Dumont e os debuxos de Chaplain.[14][15] Raymond Poincaré escribiu ao respecto: "Nunha estreita e frutífera colaboración, os dous amigos estudaron todos os vasos antigos, hydriai e lekythoi, copas e ánforas, cráteras e cántaros, e Chaplain reproduciunos fielmente en láminas que expresan o seu relixioso respecto pola beleza antiga".[16]

Medalla titulada Marcel, Maurice, Louise et Suzanne Chaplain, coñecida tamén como Mes enfants (1886).[17]

O 11 de agosto de 1874, Jules Chaplain casou con Marie-Louise Dumont (1853-1922).[18] Os catro fillos que seguiron ao maior, Paul, falecido na infancia, foron Louise (1877-1951), Marcel (1879-1966), Suzanne (1882-1908) e Maurice (1884-1886), cuxos catro perfís aparecen xuntos nunha medalla que o artista realizou en 1886. Aínda que a medalla, que Chaplain asinou no centro, era "unha obra íntima e inicialmente destinada a permanecer no círculo familiar", como para "situar o pai no corazón dos irmáns", foi exposta no Salón de París de 1886 xunto con outras creacións súas cos bustos de Paul Baudry, Jean-Léon Gérôme e Victor Hugo.[17][19]

Realizou medallas para as Exposicións Universais de 1867, de 1878 e de 1900, así como para os primeiros Xogos Olímpicos modernos de Atenas en 1896.[20] O seu obradoiro achábase na rúa Mazarine de París.[16]

Ademais de pola súa creación de múltiples medallas, Chaplain é mundialmente recoñecido como gravador de dúas moedas de ouro cuñadas pola Monnaie de Paris, a de 10 francos e a de 20 francos Coq, emitidas entre 1899 e 1914. Estas moedas da Terceira República caracterízanse pola figura dun galo no seu reverso e unha representación alegórica da Marianne con barrete frixio no anverso, coroada con follas de carballo.[21][22] Igualmente foi o gravador da moeda dun birr de Etiopía emitida a nome do emperador Menelik II entre 1900 e 1903.[23]

Moeda de 20 francos Coq, de 1907.[24]

Jules Chaplain ingresou na Academia de Belas Artes o 9 de abril de 1881, en substitución do gravador de medallas Jacques Gatteaux.[7][9][10][11] En 1895 foi nomeado director da fábrica de porcelana de Sèvres (Manufacture nationale de Sèvres).[8][15]

Chaplain tamén foi o autor da composición posteriormente utilizada polo deseñador Robert Louis para un dos emblemas da República Francesa.[25]

Jules Chaplain finou o 13 de xullo de 1909 no seu domicilio do número 3 da rúa Mazarine, en París.[11][26][27][28][29] O seu corpo foi soterrado no cemiterio de Montparnasse.[30]

Na súa honra, unha das rúas do distrito 6 de París leva o nome de Jules-Chaplain.[31] Tamén na súa vila natal, Mortagne-au-Perche, se lle dedicou unha rúa, e nos xardíns da casa consistorial desta localidade inaugurouse un monumento na súa memoria, deseñado por Denys Puech, inaugurado o 12 de xullo de 1914.[32]

En 1877 fora nomeado cabaleiro da Lexión de Honra;[33] en 1888 fora ascendido ao grao de oficial e,[34] finalmente, en 1900 ao de Comendador.[35][11]

Valoracións críticas[editar | editar a fonte]

Placa da rúa Jules Chaplain, en París.
Tumba de Jules Chaplain no cemiterio de Montparnasse.
“ Parece que Chaplain reunía todas as calidades necesarias para sacar a medalla do labirinto en que a deixaran os artistas da primeira metade do século XIX. Todos os seus esforzos ían encamiñados a lle devolver a independencia e a orixinalidade que perdera. Coa súa ciencia consumada, o seu gusto puro, o seu gran respecto pola natureza, volvendo sempre a ela como fonte de toda a verdade artística, e a súa mente lúcida que se nega a perderse na complicación e a escuridade dos símbolos, non amando nada tanto como a claridade, debémoslle a aurora dun renacemento radiante. O seu debuxo ten estilo e afirma o seu gusto polas formas fixas. A súa man é extraordinariamente hábil, e por veces non pode resistir a tentación de se aproveitar dela. Que difícil é para un artista ser quen de se deter no tempo e sentir o límite onde a habilidade se converte en virtuosismo!
— Gaston Migeon (1900).[36] 		”
“ Chaplain foi un dos primeiros mestres da nova escola e, xunto con Roty, seguiu a ser o máis venerado, ata o punto de que durante moito tempo estes dous nomes parecían resumir por si sós o conxunto da medalla francesa [...] A obra de Chaplain impón tanto pola súa cantidade como por unha calidade case indestrutible: era un mestre. Quen non lle debe algo? Non cómpre mencionar os seus célebres retratos de Jules Ferry, Gréard, Casimir-Perier, Garnier, o duque de Aumale e tantos outros. Chaplain, sen deixar de ser el mesmo, ten un xenio o bastante logrado como para se adaptar cada vez ao seu modelo, para compor a actitude, o volume mesmo dos seus personaxes segundo o carácter que quere facer dominar.
— Jean Babelon (1948).[37] 		”


Escolma de traballos[editar | editar a fonte]

Medallas[editar | editar a fonte]

Plaquetas de bronce[editar | editar a fonte]

Escultura[editar | editar a fonte]

  • Fonte Octave Gréard, (1909), París.
    Fonte Octave Gréard, (1909), París.
  • Tumba de Paul Tillaux. Cemiterio do Père-Lachaise, París.
    Tumba de Paul Tillaux. Cemiterio do Père-Lachaise, París.
  • Tumba de Charles H. Alloend-Bessand, Cemiterio do Père-Lachaise, París.
    Tumba de Charles H. Alloend-Bessand, Cemiterio do Père-Lachaise, París.

Outros[editar | editar a fonte]

  • Emblema diplomático de Francia.
    Emblema diplomático de Francia.
  • Selo do servizo telefónico (1888).
    Selo do servizo telefónico (1888).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "Chaplain, Jules Clément". Comité des travaux historiques et scientifiques (CTHS.fr).
  2. ↑ "Jules Clément Chaplan". Geneanet.org
  3. ↑ Partida de Nacemento de Chaplain. Archives nationales, Léonore.
  4. ↑ 4,0 4,1 Lami, S. (1914). Páxina 320.
  5. ↑ Forrer, L. (1904). Páxina 398.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Mazerolle, F. (1897). Páxina 7.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Migeon, G. (1900). Páxina 98.
  8. ↑ 8,0 8,1 "Jules-Clément Chaplain (1839-1909), graveur médailleur français, Grand Prix de Rome en 1863". Nicolas-salagnac.com
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Mazerolle, F. (1897). Páxina 8.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Forrer, L. (1904). Páxina 399.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Lami, S. (1914). Páxina 321.
  12. ↑ Gras, M.; Poncet, O. (2015) Construire l'institution : l'École française de Rome, 1873-1895. École française de Rome, 2015. ISBN 978-2-7283-1030-2
  13. ↑ Dumont, A.; Chaplain, J. (1873). "Les vases peints de la Grèce propre". En Le journal des savants. Setembro-decembro de 1872 / agosto setembro de 1873.
  14. ↑ Dumont, A., Chaplain, J. (1888). Les céramiques de la Grèce propre. 1e part: Histoire de la peinture des vases grecs. / 2e part: Mélanges archéologiques. Firmin-Didot, París.
  15. ↑ 15,0 15,1 Mazerolle, F. (1897). Páxina 9.
  16. ↑ 16,0 16,1 "Inauguration du monument élevé à la mémoire de Jules Chaplain, à Paris: Discours de M. Raymond Poincaré". Académie française (Academie-francaise.fr).
  17. ↑ 17,0 17,1 "The Artist's Children". The Metropolitan Museum of Art (Metmuseum.org).
  18. ↑ Partida de matrimonio: "Mariages, 06. Nº 555. 1874". Paris archives (Archives.paris.fr).
  19. ↑ Schaal, K. (2017). "Mes enfants, par Jules-Clément Chaplain". Institut national d'histoire de l'art (INHA.fr).
  20. ↑ Coubertin, P. et al. (1897). The Olympic Games B. C. 776 - A. D. 1896. 2nd Part. The Olympic Games in 1896. Atenas / Londres. Páxina 112.
  21. ↑ "10 francs", "20 francs (1898-1906)", "20 francs (1907-1914)". Fr.numista.com
  22. ↑ Schaal, K. (2021).
  23. ↑ "1 birr - Menelik II". Fr.numista.com
  24. ↑ "20 francs Coq Liberté, égalité, fraternité". Fr.numista.com
  25. ↑ Pinoteau, H. (1998). Le chaos français et ses signes. Ed. PSR. Páxinas. 385, 389, 444, 480. ISBN 978-2908571172
  26. ↑ Partida de defunción: "Décès, 06. Nº 1.466. 1909". Paris archives (Archives.paris.fr).
  27. ↑ "Bulletin de déces: Chaplain, Jules Clément". Archives nationales, Leonore.
  28. ↑ "Nécrologie ; J.-C. Chaplain". En Le Buletin del'Art Ancien et Moderne. Nº 431. 24 de xullo de 1909.Páxinas 211-212.
  29. ↑ "Obituary: Jules Clement Chaplain". En American Art News.17 de xullo de 1909. Páxina 6.
  30. ↑ Rexistro do enterro en Montparnasse: "Nº 888. 16 juillet 1909". Paris archives (Archives.paris.fr).
  31. ↑ Hillairet, J. (1963). "Rue Jules-Chaplain". En Dictionnaire historique des rues de Paris, Les Éditions de minuit, 7ª ed. T. 1. Páxina 691.
  32. ↑ "Munument à Jules-Clément Chaplain - Mortage-au-Perche". E-monumen.net
  33. ↑ "Légion d'Honneur (Chevalier): Chaplain, Jules Clément". Archives nationales, Léonore.
  34. ↑ "Légion d'Honneur (Officier): Chaplain, Jules Clément". Archives nationales, Léonore.
  35. ↑ "Légion d'Honneur (Commandeur): Chaplain, Jules Clément". Archives nationales, Léonore.
  36. ↑ Migeon, G. (1900). Páxina 103.
  37. ↑ Babelon, J. (1948). La Médaille en France. Libraire Larousse, París. Páxina 112.
  38. ↑ "Award to the Hammond Typewriter Company". The Metropolitan Museum of Art (Metmuseum.org).
  39. ↑ "André Marie Ampère, (1775-1836)". The Metropolitan Museum of Art (Metmuseum.org).
  40. ↑ "Mme Jeanne Mathilde Claude". The Metropolitan Museum of Art (Metmuseum.org).
  41. ↑ "In Honor of Delaunay, the Painter". The Metropolitan Museum of Art (Metmuseum.org).
  42. ↑ "Amable-Charles Franquet, 1840-1919". National Gallery of Art (NGA.gov).
  43. ↑ "Dr. Samuel Pozzi, 1846-1918". National Gallery of Art (NGA.gov).
  44. ↑ "Henriquel Dupont, 1797-1892". National Gallery of Art (NGA.gov).
  45. ↑ "Leo Delibes, 1836-1891". National Gallery of Art (NGA.gov).
  46. ↑ "Portrait of Mme. Sarah Gustave Simon (French, 1858-1925)". The Metropolitan Museum of Art (Metmuseum.org).
  47. ↑ "In honor of Prince Emmanuel Bibesco". The Metropolitan Museum of Art (Metmuseum.org).
  48. ↑ "Camille Sée". The Metropolitan Museum of Art (Metmuseum.org).
  49. ↑ "Octave Gréard (1828-1904)". Paris Musées (Parismuseescollections.paris.fr).

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Migeon, G. (1900). "J.-C. Chaplain". En Art & Décoration. T. VII. Xaneiro-xuño. Páxinas 97-104.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jules_Clément_Chaplain&oldid=6719023»