Victoria Ocampo
(1931) | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | (es) Ramona Victoria Epifanía Rufina Ocampo Aguirre 7 de abril de 1890 Buenos Aires, Arxentina |
Morte | 27 de xaneiro de 1979 (88 anos) Buenos Aires, Arxentina |
Causa da morte | cancro de larinxe |
Lugar de sepultura | Cemitério da Recoleta (pt) |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | Arxentina |
Educación | Collège de France (pt) Universidade de París |
Actividade | |
Ocupación | escritora , crítica , editora , tradutora , figura pública |
Período de actividade | 1924 - |
Empregador | Sur (pt) |
Membro de | |
Influencias | |
Lingua | Lingua castelá, lingua inglesa, lingua francesa e lingua italiana |
Compañeiro profesional | Silvina Ocampo (pt) : Q108763359 |
Familia | |
Irmáns | Silvina Ocampo (pt) |
Parentes | Aldofo Bioy Casares (cunhado (pt) ) |
Premios | |
Ramona Victoria Epifanía Rufina Ocampo, nada en Buenos Aires o 7 de abril de 1890 e finada en Beccar[1] o 27 de xaneiro de 1979, foi unha escritora,[2] intelectual, tradutora, editora e mecenas arxentina.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]A familia Ocampo descende dun paxe galego de Isabel a Católica, un dos primeiros habitantes da illa de Santo Domingo.[3] Nada nunha familia aristocrática,[4] foi educada con institutrices e a súa primeira lingua foi o francés. En 1924 publicou a súa primeira obra, De Francesca a Beatrice, editada pola Revista de Occidente coa axuda de José Ortega y Gasset. Participou desde a súa mocidade nas primeiras manifestacións dos movementos feministas, intelectuais e antifascistas arxentinos, e en 1936 fundou a Unión Argentina de Mujeres.[5]
As súas viaxes por todo o mundo permitíronlle entrar en contacto cos principais expoñentes da literatura e o ámbito intelectual. Alentada por Waldo Frank e Eduardo Mallea, fundou en 1931 a revista e editorial Sur.[6] En 1941 instalouse definitivamente na súa residencia de Vila Ocampo —actualmente pertencente á UNESCO—, que se converteu en lugar de recepción de figuras estranxeiras como Rabindranath Tagore, Albert Camus, Graham Greene, Igor Stravinskii, Saint-John Perse, Pierre Drieu La Rochelle, Roger Caillois, Ernest Ansermet ou Indira Gāndhi.[7]
Única latinoamericana presente nunha das sesións dos xuízos de Núremberg, militou activamente na oposición ao peronismo, motivo polo cal foi arrestada durante 26 días en 1953.[8] Foi presidenta do Fondo Nacional de las Artes desde 1958 a 1973 e recibiu diversas distincións, entre elas o doutoramento honoris causa por varias universidades e a Orde do Imperio Británico. En 1977 foi a primeira muller elixida membro da Academia Argentina de Letras.[7]
Obra
[editar | editar a fonte]- Testimonios (10 series, 1935-1977)
- Autobiografía (6 volumes, 1979-1984)
- De Francesca a Beatrice (1924; con prólogo de Ortega y Gasset)
- La laguna de los nenúfares (1926)
- Domingos en Hyde Park (1936)
- San Isidro (1941; cun poema de Silvina Ocampo e 68 fotografías de Gustav Thorlichen)
- Le Vert Paradis (1947)
- Lawrence d´Arabia (1947; publicado en francés e inglés)
- El viajero y una de sus sombras (1951)
- Lawrence de Arabia y otros ensayos (1951)
- Virginia Woolf en su diario (1954)
- Habla el algarrobo (1959)
- Tagore en las barrancas de San Isidro (1961)
- Juan Sebastián Bach, El hombre (1964)
- La bella y sus enamorados (1964)
- Diálogo con Borges (1969)
- Diálogo con Mallea (1969)
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Álvarez Plá, Bárbara. «Vuelta al pasado en Villa Ocampo» diario Clarín, 1 de novembro de 2013 (en castelán)
- ↑ Enciclopedia Universal Clarín del Estudiante, p. 850
- ↑ Vázquez (1991), p. 15
- ↑ "Hace 30 años fallecía Victoria Ocampo". diario La Nación. 27 de xaneiro de 2009. Arquivado dende o orixinal o 19 de setembro de 2019. Consultado o 24 de marzo de 2011.
- ↑ Vázquez (1991), p. 146
- ↑ Muñoz Pace, pp. 12-3
- ↑ 7,0 7,1 Amato, Alberto (1979). "Victoria Ocampo (1890-1979)". Gente (706).
- ↑ Vázquez (1991), p. 185
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Ocampo, Victoria (1977). Testimonios: décima serie (1975-1977) (10 ed.). Sur.
- Artes Gráficas Rioplatense, ed. (2003). Enciclopedia Universal Clarín del Estudiante. Argentina: Clarín. ISBN 950-782-320-4.
- Horan, Elizabeth (2003). University of Texas Press, ed. This America of Ours: The Correspondence of Gabriela Mistral y Victoria Ocampo (2 ed.). Austin.
- Muñoz Pace, Fernando (2010). Artes Gráficas Rioplatense S.A., ed. Fascículo "Entre la crisis y la guerra mundial" (13 ed.). Sol 90. pp. 12–13. ISBN 978-987-07-0873-5.
- Vázquez, María Esther (1991). Victoria Ocampo. Planeta. ISBN 950-742-056-8.
- Ruiz Guiñazú, Magdalena (2012). Secretos de familia. Random House Mondadori. ISBN 978-987-566-764-8.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]Commons ten máis contidos multimedia sobre: Victoria Ocampo |
- Proyecto Villa Ocampo Arquivado 27 de febreiro de 2018 en Wayback Machine.