Shi Jing

Shijing (詩經)
Autor/a	Anónimo
Orixe	China
Lingua	Chinés clásico
Xénero(s)	Poesía
	[ editar datos en Wikidata ]

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

O Shijing (chinés tradicional: 詩經; chinés simplificado: 诗经; pinyin: Shī Jīng, Wade-Giles: Shih¹ Ching¹), traducido como Clásico da poesía, Libro dos cánticos ou Libro das odas, tamén coñecido simplemente como As odas ou Os poemas (shi 詩), é a colección máis antiga de cancións e poemas chineses. Consta de 305 pezas, algunhas probabelmente escritas contra o ano 1000 a.C. ^[1]^[2] É un dos chamados Cinco Clásicos chineses.

Nome

As fontes máis antigas refírense á escolma como Os trescentos poemas.^[3] Foi coñecida como jing 經 ou "libro clásico", no sentido canónico, a partir da dinastía Han, que adoptou o confucianismo como doutrina de estado.^[4] Pola súa banda, a palabra shi 詩 converteríase nun termo xenérico para toda a poesía.^[5] O galego e outras linguas europeas carecen dun equivalente exacto para este concepto, polo que adoita traducirse como "poema", "canción" ou "oda".

Contido

O Clásico da Poesía é unha antoloxía recompilada a partir das obras de varios autores anónimos. Os diversos traballos recollidos están xeralmente asociados a períodos cronolóxicos específicos, como a dinastía Zhou, e/ou asociados aos estados específicos dese período de tempo; non obstante, existen moitas incertezas, sobre todo en canto ás datas dos poemas máis antigos.

Máis da metade dos poemas probablemente fosen orixinalmente cancións populares. Contan problemas humanos básicos como o amor, o matrimonio, o traballo e a guerra. Outros inclúen poemas da corte e contos lendarios que louvan aos fundadores da dinastía Zhou. Tamén se inclúen os himnos utilizados nos rituais de sacrificio,^[6] e as cancións utilizadas pola aristocracia nas súas cerimonias de sacrificio ou nos banquetes.^[7]

Estilo

Os poemas de poesía clásica tenden a ter certos patróns típicos de rima e ritmo, e a facer moito uso de imaxes, moitas veces derivadas da natureza. Os diversos versos individuais tamén tenden a ser curtos: o estilo destas letras contribuíu ao desenvolvemento dunha poesía chinesa máis posterior (especialmente o estilo "shi" fronte aos estilos "ci" ou "fu").

O Shijing foi un clásico confucianista venerado desde a dinastía Han, e foi estudado e memorizado durante séculos por eruditos na China.^[6] As cancións populares víronse como unha forma de entender os problemas da xente común, e adoitaban lerse como alegorías; por exemplo, as queixas contra os amantes eran vistas como agravios contra gobernantes infieis.^[6]

A afirmación de Confucio de que o Shijing forma parte dos Cinco Clásicos foi recoñecido oficialmente durante a dinastía Han. Estes cinco libros, ou partes deles, foron comentados, compilados ou editados polo propio Confucio.

Autoría

Aínda que o Shijing non especifica os nomes dos autores en asociación cos traballos enumerados, dous estudosos modernos hipotetizaron a autoría. O Clásico da Historia di que o poema Chixiao 鸱鸮 ("Curuxa") nas Odas de Bin foi escrito polo duque de Zhou. Moitas das cancións parecen ser cancións populares ^[8] Ademais, moitas das cancións parecen estar escritas por mulleres, ou desde a perspectiva dunha muller.^[9]

Notas

↑ Voorst, Robert E. Van (2007). Anthology of World Scriptures. p. 140. ISBN 0495503878.
↑ Idema, W.; Haft, L. (1997). "A guide to Chinese literature". doi:10.5860/choice.35-1349.
↑ The Songs of the south : an ancient Chinese anthology of poems by Qu Yuan and other poets. Harmondsworth, Middlesex, England ; New York, N.Y., U.S.A. : Penguin Books. 1985. ISBN 978-0-14-044375-2.
↑ "Confucianism". education.nationalgeographic.org (en inglés). Consultado o 2024-02-21.
↑ Davis, Albert Richard (1962). The Penguin Book of Chinese Verse (en inglés). Penguin Books.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 Ebrey, Patricia (1993). Chinese Civilisation: A Sourcebook. pp. 11–13. ISBN 978-0-02-908752-7.
↑ Bary, William Theodore De (1999). Sources of Chinese Tradition (en inglés). Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11271-0.
↑ De Bary, William Theodore (1960). Sources of Chinese Tradition: Volume I. p. 3. ISBN 978-0-231-10939-0.
↑ Chang, Kang-i Sun (2001). "Gender and Canonicity", in Hsiang Lectures on Chinese Poetry, Volume 1, Grace S. Fong, editor. (Montreal: Center for East Asian Research, McGill University.

Véxase tamén

Outros artigos

Bibliografía

Classic of Poetry^[Ligazón morta] en The Sacred Books of China, traducido por James Legge, 1879.
Book of Poetry, traducido por Xu Yuanchong (許淵沖), editado por Jiang Shengzhang (姜勝章), Hunan, China: Hunan chubanshe, 1993.
The Classic Anthology Defined by Confucius, traducido ao inglés por Ezra Pound, Cambridge: Harvard University Press, 1954.

Ligazóns externas

Shi Jing (La literatura china traducida en España)

[1] Voorst, Robert E. Van (2007). Anthology of World Scriptures. p. 140. ISBN 0495503878.

[2] Idema, W.; Haft, L. (1997). "A guide to Chinese literature". doi:10.5860/choice.35-1349.

[3] The Songs of the south : an ancient Chinese anthology of poems by Qu Yuan and other poets. Harmondsworth, Middlesex, England ; New York, N.Y., U.S.A. : Penguin Books. 1985. ISBN 978-0-14-044375-2.

[4] "Confucianism". education.nationalgeographic.org (en inglés). Consultado o 2024-02-21.

[5] Davis, Albert Richard (1962). The Penguin Book of Chinese Verse (en inglés). Penguin Books.

[Ebrey-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 Ebrey, Patricia (1993). Chinese Civilisation: A Sourcebook. pp. 11–13. ISBN 978-0-02-908752-7.

[7] Bary, William Theodore De (1999). Sources of Chinese Tradition (en inglés). Columbia University Press. ISBN 978-0-231-11271-0.

[deBary-8] De Bary, William Theodore (1960). Sources of Chinese Tradition: Volume I. p. 3. ISBN 978-0-231-10939-0.

[9] Chang, Kang-i Sun (2001). "Gender and Canonicity", in Hsiang Lectures on Chinese Poetry, Volume 1, Grace S. Fong, editor. (Montreal: Center for East Asian Research, McGill University.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]