Miquel Batllori

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaMiquel Batllori
Nome orixinal(ca) Miquel Batllori i Munné Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento1 de outubro de 1909 Editar o valor em Wikidata
Barcelona, España Editar o valor em Wikidata
Morte9 de febreiro de 2003 Editar o valor em Wikidata (93 anos)
Sant Cugat del Vallès, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
RelixiónCatolicismo Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Barcelona Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónhistoriador , profesor universitario , llullist (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
EmpregadorPontificia Universidade Gregoriana Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua catalá e lingua castelá Editar o valor em Wikidata
Orde relixiosaCompañía de Xesús Editar o valor em Wikidata

Dialnet: 200951

Miquel Batllori i Munné, nado en Barcelona o 1 de outubro de 1909 e finado en Sant Cugat del Vallès o 9 de febreiro de 2003, foi un historiador e xesuíta español.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo da cubana Paula Munné de Escauriza, a súa lingua materna foi o castelán, como queda claro na "laudatio" do profesor Santiago La Parra, ao recibir Batllori un doutoramento "honoris causa" pola Universidade Politécnica de Valencia no 2001. Os seus avós e o seu pai fixeran fortuna na Cuba colonial e na súa casa viviu o estímulo ás letras e as artes. Afectado de osteomielite, estudou a primaria e o bacharelato no colexio das Xesuítas de Caspe no Ensanche barcelonés e se graduouse en Filosofía e Letras e Dereito na Universidade de Barcelona (1928). En outubro dese ano realizou o noviciado no Mosteiro de Gandía da Compañía de Jesús e desde 1930 estudou humanidades no Mosteiro de Veruela. Cando a República prohibe a actividade das xesuítas trasládase a Italia, onde estuda Filosofía (19331936) e Teoloxía (1936–1939). Volve a España tras a Guerra Civil e ordénase sacerdote en 1940. Ensinou no Colexio A nosa Señora de Montesión de Palma de Mallorca (19411947), tras o cal trasládase definitivamente a Italia. Alí incorpórase ao Instituto histórico da súa Orde, sendo director da mesma entre 1954 e 1958 e da revista Archivum Historicum Societatis Iesu (19511969 e 19741981). A partir de 1952 dá clases de Historia Moderna na Facultade de Historia Eclesiástica da Pontificia Universidade Gregoriana de Roma. En 1980 xubílase e regresa a España, onde en 1997 se aloxa na Residencia Xesuíta da rúa de Caspe. Entre 1993 e 1999 publicáronse 13 tomos das súas Obras Completas.[2][3][4]

Estudou a historia da Coroa de Aragón, a cultura catalá e a propia Compañía de Jesús, sen desprezar outros temas como a colonización de América e a Ilustración. A súa oposición ao bombardeo de Barcelona polos Nacionais tróuxolle problemas dentro da súa Orde e especúlase que o seu traslado a Mallorca foi unha especie de castigo. Durante o franquismo mantivo contacto co exilio catalán e políticos democristiáns cataláns na clandestinidade.

Obra[editar | editar a fonte]

  • Recuerdos de casi un siglo (2003). Con Cristina Gatell.
  • Lingüística i etnologia al segle XVIII: Lorenzo Hervás (1999)
  • Estètica i musicologia neoclàssiques: Esteban de Arteaga (1999)
  • Iberoamèrica: Del descobriment a la independèndencia (1999)
  • Els catalans en la cultura hispanoitaliana (1998)
  • Cultura i finances a l'edat moderna (1997)
  • La Il¨lustració (1997)
  • Les reformes religioses al segle XVI (1996)
  • De l'humanisme i del Renaixement (1995)
  • Baltasar Gracián i el Barroc (1996)
  • De l'Edat Mitjana als temps moderns i contemporanis: Cinc converses sobre els meus escrits (1994) Hai edición en castelan: De la Edad Media a la contemporánea: Conversaciones sobre mi obra
  • La família Borja (1994)
  • Arnau de Vilanova i l'arnaldisme (1994)
  • Església i societat a la Catalunya del s.XVIII (1990)
  • Humanismo y Renacimiento: estudios hispano-europeos (1987)
  • Llull (1987)
  • Ramon Llull: antología filosòfica (1984)
  • Orientacions i recerques: Segles XII-XX (1983)
  • Baltasar Gracián (1983)
  • Cultura e finanze, Studi della storia dei gesuiti da S. Ignazio al Vaticano II (1983)
  • Vida de Ramon Llull: la vida escrita i la iconografía coetànies (1982)
  • Llengua, història i societat a Mallorca i Menorca (1979)
  • A través de la història i la cultura (1979)
  • Der katalanisch-aragonische Humanismus: Vom 14. bis 16. Jahrhundert: 12. Vorlesung der Aeneas-Silvius-Stiftung (1977) En alemán.
  • Galeria de personatges: De Benedetto Croce a Jaume Vicens Vives (1975)
  • Algunos momentos de expansión de la historia y cultura valencianas: Discurso leído en el acto de su investidura de Doctor Honoris Causa (1975) Facultad de Filosofía y Letras. Universidade de Valencia.
  • Arxiu Vidal i Barraquer: Esglesia i Estat durant la Segona República Espanyola (1931-1936) (1971)
  • Catalunya a l´epoca moderna: recerques d´història cultural i religiosa (1971)
  • Baltasar Gracián en su vida y en sus obras (1967)
  • Josep Finestres: epistolari (1969)
  • La cultura hispano-italiana de los jesuitas expulsos (1966)
  • Il pensiero de la Rinascenza in Spagna e Portogallo (1964)
  • La primera misión pontificada a Hispanoamérica 1823-1825 (1963)
  • Ignasi Casanoves: reliquies literàries (1960)
  • Introducción a Ramon Llull (1960)
  • Ramon Llull en el món del seu temps (1960)
  • Balmes i Casanoves, estudis biogràfics i doctrinals (1959)
  • Vuit segles de cultura catalana a Europa (1958)
  • Gracián y el barroco (1958)
  • El abate Viscardo: Historia y mito de la intervención de los jesuitas en la independencia de Hispanoamérica (1953)
  • Cartas del padre Bartolomé Pou al Cardenal Despuig (1946)
  • Jerónimo Nadal y el Concilio de Trento (1946)
  • Esteban de Arteaga (1943)
  • Francisco Gustá, apologista y crítico (1941. Tese doutoral. Universidade de Madrid)

Premios e recoñecementos[editar | editar a fonte]

  • Doutor honoris causa pola universidade Pompeu Fabra de Barcelona[5]
  • Premio Nacional das Letras Españolas 2001[6][7]
  • Socio de Honra da Asociación de Escritores en Lingua Catalá (1999)
  • Medalla de Ouro do Goberno Balear (1998)
  • Premio da Fundación Catalá para a Investigación (1998)
  • Cruz de Honra de Austria para as Ciencias e as Artes (1997)
  • Premio Príncipe de Asturias de Ciencias Sociais 1995
  • Premio Lluís Guarner da Xeneralidade Valenciana (1991)
  • Premio de Honra das Letras Catalás (1990)
  • Premio Nacional de Historia de España (1988) por Humanismo e Renacemento: estudos hispano-europeos
  • Medalla de Ouro da Generalitat de Cataluña (1985)
  • Gran Cruz de Alfonso X o Sabio (1984)
  • Creu de Sant Jordi (1982)
  • Premio Extraordinario de Doutoramento da Universidade de Madrid (1941) pola súa tese de doutoramento.
  • Premio Extraordinario de Licenciatura en Filosofía e Letras da Universidade de Barcelona (1928)
  • Doutor Honoris causa das Universidades de Valencia (1975), Barcelona (1978), UNED (1993), Illas Tiroteares (1994), Politécnica de Valencia (2001), Alacante, Andorra, Autónoma de Barcelona, Xirona, Jiume I de Castelló, Lérida, Oberta de Cataluña, Politécnica de Cataluña, Pompeu Fabra, Ramon Llull, Rovira i Virgili e Vich (2002)
  • Profesor Emérito da Facultade de Historia Eclesiástica da Pontifícia Universidade Gregoriana de Roma (1981)
  • Membro da Real Academia de Boas Letras de Barcelona, a Academia Nacional de Historia en Buenos Aires e outras Academias hispanoamericanas de Historia, Instituto de Estudos Cataláns, Comité Español de Ciencias Históricas, Real Academia da Historia de Madrid, Academia Pontaniana de Nápoles, Comité de Ciencias Históricas da Santa Sé, Comité Internacional de Ciencias Históricas.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Miquel Batllori Munné Real Academia de la Historia". dbe.rah.es. Consultado o 2023-11-03. 
  2. "Biografía Miquel Batllori UPV - Universitat Politècnica de València". www.upv.es. Consultado o 2023-11-03. 
  3. "Biografia de Miquel Batllori". www.biografiasyvidas.com. Consultado o 2023-11-03. 
  4. Virgili, Universitat Rovira i. "Miquel Batllori i Munné Doctores honoris causa". Universitat Rovira i Virgili (en castelán). Consultado o 2023-11-03. 
  5. "Reverend Arquebisbe Desmond Tutu, Doctor honoris causa de la UPF". upf.edu (en catalán). 16 de febreiro de 2000. Consultado o 4 de novembro de 2023. 
  6. Redacción (30 de novembro de 2001). "El historiador jesuita Miquel Batllori, Premio Nacional de las Letras 2001". elpais.com (en castelán). Consultado o 7 de novembro de 2023. 
  7. EFE (1 de decembro de 2001). "Premio Nacional de las Letras para el historiador catalán Miquel Batllori". periodicodeibiza.es (en castelán). Consultado o 7 de novembro de 2023. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]