A tempada 2010/11 da Liga de Campións foi a 56ª edición da máxima competición continental de fútbol en Europa, a Liga de Campións, organizada pola UEFA.
A Primeira Fase, consistente en 8 grupos de 4 equipos, comezou o 14 de setembro e rematou o 8 de decembro do 2010. Os 2 mellores equipos de cada grupo pasaron á Segunda Fase, consistente en Oitavos de Final, Cuartos de Final, Semifinais e Final. A Segunda Fase comezou o 15 de febreiro, e rematou o 28 de maio do 2011 coa final, que nesta edición tivo lugar no Wembley Stadium de Londres, entre o Manchester United e o FC Barcelona.
O Inter de Milán, o campión de Europa na tempada 2009/10, era este ano o defensor do título.
|
|
TOT
|
INT
|
TWE
|
BRE
|
Tottenham Hotspur
|
–
|
3–1
|
4–1
|
3–0
|
Inter de Milán
|
4–3
|
–
|
1–0
|
4–0
|
FC Twente
|
3–3
|
2–2
|
–
|
1–1
|
Werder Bremen
|
2–2
|
3–0
|
0–2
|
–
|
|
|
|
S04
|
O.L
|
BEN
|
HAP
|
FC Schalke 04
|
–
|
3–0
|
2–0
|
3–1
|
Olympique Lyon
|
1–0
|
–
|
2–0
|
2–2
|
SL Benfica
|
1–2
|
4–3
|
–
|
2–0
|
Hapoel Tel Aviv
|
0–0
|
1–3
|
3–0
|
–
|
|
|
|
M.U
|
VAL
|
RAN
|
BUR
|
Manchester United
|
–
|
1–1
|
0–0
|
1–0
|
Valencia CF
|
0–1
|
–
|
3–0
|
6–1
|
Rangers FC
|
0–1
|
1–1
|
–
|
1–0
|
Bursaspor
|
0–3
|
0–4
|
1–1
|
–
|
|
|
|
BAR
|
KOB
|
RUB
|
PAN
|
FC Barcelona
|
–
|
2–0
|
2–0
|
5–1
|
FC København
|
1–1
|
–
|
1–0
|
3–1
|
Rubin Kazan
|
1–1
|
1–0
|
–
|
0–0
|
Panathinaikos
|
0–3
|
0–2
|
0–0
|
–
|
|
Equipos
|
Puntos
|
Xog.
|
Gañ.
|
Emp.
|
Per.
|
GF
|
GC
|
Dif.
|
BAYERN MÚNIC
|
15 |
6 |
5 |
0 |
1 |
16 |
6 |
+10
|
AS ROMA
|
10 |
6 |
3 |
1 |
2 |
10 |
11 |
−1
|
FC Basel
|
6 |
6 |
2 |
0 |
4 |
8 |
11 |
−3
|
CFR Cluj
|
4 |
6 |
1 |
1 |
4 |
6 |
12 |
−6
|
|
|
BAY
|
ROM
|
BAS
|
CLU
|
Bayern Múnic
|
–
|
2–0
|
3–0
|
3–2
|
AS Roma
|
3–2
|
–
|
1–3
|
2–1
|
FC Basel
|
1–2
|
2–3
|
–
|
1–0
|
CFR Cluj
|
0–4
|
1–1
|
2–1
|
–
|
|
|
|
CHE
|
O.M
|
SPA
|
ZIL
|
Chelsea FC
|
–
|
2–0
|
4–1
|
2–1
|
Olympique Marsella
|
1–0
|
–
|
0–1
|
1–0
|
Spartak Moscova
|
0–2
|
0–3
|
–
|
3–0
|
MSK Zilina
|
1–4
|
0–7
|
1–2
|
–
|
|
Equipos
|
Puntos
|
Xog.
|
Gañ.
|
Emp.
|
Per.
|
GF
|
GC
|
Dif.
|
REAL MADRID
|
16 |
6 |
5 |
1 |
0 |
15 |
2 |
+13
|
AC MILAN
|
8 |
6 |
2 |
2 |
2 |
7 |
7 |
0
|
AFC Ajax
|
7 |
6 |
2 |
1 |
3 |
6 |
10 |
−4
|
AJ Auxerre
|
3 |
6 |
1 |
0 |
5 |
3 |
12 |
−9
|
|
|
R.M
|
MIL
|
AJA
|
AUX
|
Real Madrid
|
–
|
2–0
|
2–0
|
4–0
|
AC Milan
|
2–2
|
–
|
0–2
|
2–0
|
AFC Ajax
|
0–4
|
1–1
|
–
|
2–1
|
AJ Auxerre
|
0–1
|
0–2
|
2–1
|
–
|
|
|
|
SHA
|
ARS
|
BRA
|
PAR
|
Shakhtar Donetsk
|
–
|
2–1
|
2–0
|
1–0
|
Arsenal FC
|
5–1
|
–
|
6–0
|
3–1
|
Sporting Braga
|
0–3
|
2–0
|
–
|
2–0
|
FK Partizan
|
0–3
|
1–3
|
0–1
|
–
|
|
Na fase de Play Offs, os equipos xogan entre si dous partidos a ida e volta, menos na final que é a un partido en campo neutral. Este ano será no Wembley Stadium de Londres.
O sorteo de oitavos de final fíxose o 17 de decembro do 2010 na sede da UEFA en Nyon, Suíza. Os partidos de ida dos oitavos de final xogáronse os días 15, 16, 22 e 23 de febreiro, e os partidos de volta os 8, 9, 15 e 16 de marzo do 2011.
O sorteo de cuartos de final fíxose o 18 de marzo do 2011 na sede da UEFA en Nyon, Suíza. Os partidos de ida dos cuartos de final xogáronse os días 5 e 6 de abril, e os partidos de volta os días 12 e 13 de abril do 2011. Neste sorteo xa quedaron determinados os futuros enfrontamentos de semifinais.
Na tempada 2010-11 a final da Liga de Campións disputouse o 28 de maio de 2011 no novo Estadio de Wembley, en Londres, diante de 87.695 persoas. Era a 1ª vez que este novo recinto acollía este evento.
Alineacións iniciais dos 2 equipos.
A esta final chegaron o Fútbol Club Barcelona e o Manchester United. Os adestradores dos dous equipos eran os mesmos que se enfrontaron na edición 2008-09. Alex Ferguson, adestrador do equipo inglés, ya gañara a Copa de Europa en 1999 e 2008, mentres que Pep Guardiola estaba na súa segunda final trala de 2009.
O elixido para arbitrar esta final da Liga de Campións foi o colexiado húngaro Viktor Kassai.
O Manchester United chegaba á final despois de superar no grupo C a Valencia CF, Rangers FC e Bursasport, e despois de eliminar o Olympique de Marsella en oitavos de final, ó Chelsea FC en cuartos de final, e ó FC Schalke 04 en semifinais.
Pola súa banda, o FC Barcelona viña de enfrontarse co FC Kobenhavn, FC Rubín Kazán e Panathinaikos no grupo D, e despois de eliminar o Arsenal FC nos oitavos de final, ó FC Shakhtar Donetsk nos cuartos, e ó Real Madrid nas semifinais.
Do mesmo xeito que na final de 2009 o encontro comezou cun lixeiro dominio do equipo inglés, que desapareceu ó cabo duns 10 minutos. A partir de entón o encontro foi de cor blaugrana. Na primeira metade a posesión do balón foi dun 67% a prol do FC Barcelona, que tivo 8 ocasións de marcar por 2 do Manchester United. No minuto 27 chegou o primeiro gol para o FC Barcelona, obra de Pedro. O Manchester United foi quen de iguala-lo marcador no minuto 34, nunha xogada na que Wayne Rooney marcou nunha xogada illada. Así rematou a primeira metade.
Na segunda metade continuou o dominio do conxunto catalán. Lionel Messi puxo de novo ó seu equipo por diante no minuto 54 cun disparo dende fora da área que colleu por sorpresa a Edwin van der Sar. O 3-1 chegou no minuto 69, obra de David Villa, que rematou co interior do pe un balón que entrou pola escuadra da portería inglesa. Aínda puideron marcarse mais goles, pero o encontro rematou con este resultado, e o FC Barcelona celebrou a vitoria.
A posesión do balón foi dun 63% para o Barcelona e un 37% para o Manchester. O FC Barcelona fixo 12 lanzamentos á portería de Edwin van der Sar e 7 fora, e o Manchester United fixo só 1 disparo á portería de Víctor Valdés e 3 fora.[1]
Lionel Messi foi novamente premiado como Man of the Match, como xa sucedera na final da edición 2008-09.
Con esta vitoria o FC Barcelona acadou a seu 4ª trofeo como campión de Europa.
Actualizado o 16 de xullo do 2011
|
|
Principais competicións entre clubs de fútbol en Europa na tempada 2010-2011 |
---|
Continentais | |
---|
Ligas | |
---|
|
---|
Copa de Europa, 1955–1992 | |
|
Liga de Campións, 1992–presente | |
|