Grovios

Localización aproximada da pobo dos Grovios na provincia romana da Gallaecia.

Os grovios (en latín: Grovii) eran unha antiga tribo celta de Gallaecia, un pobo galaico bracarense.

Historia

Ocupaban a zona do val e desembocadura do río Miño, illas Cíes, Baiona e a ría de Vigo, ata a serra da Groba, entre Galicia e Portugal, con capital nun principio en Abóbriga (castro de Santa Trega) e con posterioridade en Castellum Tyde, no Conventus Bracarensis, na Gallaecia, desde a Idade de Bronce.

Existen restos castrexos na cima do monte Aloia, A Guía (Randufe), Cabeza de Francos (Pazos de Reis) e en Tui. Tradicionalmente vense relacionando o seu nome co da vila do Grove, se ben isto está hoxe descartado.

As fontes antigas (Pomponio Mela, Plinio o Vello, Silio Itálico , Tolomeo,...), seguindo a tradición historiográfica de época romana, considéraos como de orixe troiana, con orixe en Diomedes, fillo de Tideo. Mela na súa obra Coreografía sitúaos nos terreos bañados polos ríos Avo (Avia), Celadus, Nebis, Minius e Oblivio (Limia), recibindo as augas do Laeros (o Lérez) e do Ulla no seu límite norte, ademais de citar a cidade de Lambriaca.

Un dos deuses coñecidos dos grovios era Turiaco, cuxo significado relaciónao con rei ou señor, en función da raíz "tor-" (relacionable cunha inscrición irlandesa que alude a "Tor í rí non tighearna").

Véxase tamén

Bibliografía

• Alberro, Manuel (1999). "Los pueblos celtas del Noroeste de la Península Ibérica" (PDF). Anuario brigantino (Betanzos: Concello de Betanzos) (22): 49–70. ISSN 1130-7625. 

Outros artigos

• Lista de tribos celtas

Ligazóns externas

• Mapa dos Pobos Pre-romanos de Iberia (século II) (en castelán)