Miguel Anxo Araúxo Iglesias: Diferenzas entre revisións
enfeite |
|||
| Liña 18: | Liña 18: | ||
Entre as súas obras destacan: |
Entre as súas obras destacan: |
||
*''A fe cristiá ante a cuestión da lingua galega'' ([[1975]]) |
*''A fe cristiá ante a cuestión da lingua galega'' ([[1975]], SEPT). |
||
*''Escritos cristiáns sobre problemas, personaxes e conflictos de Galicia'' ([[1987]]) |
*''Escritos cristiáns sobre problemas, personaxes e conflictos de Galicia'' ([[1987]], [[Edicións do Castro]]). |
||
*''Palabras para os amigos'' ([[1989]]) |
*''Palabras para os amigos'' ([[1989]]). |
||
*''Escritos pastorais'' ([[1990]]) |
*''Escritos pastorais'' ([[1990]]). |
||
*''Oracional galego'' ([[1991]], en colaboración con [[Ramiro González Cougil]] |
*''Oracional galego'' ([[1991]], en colaboración con [[Ramiro González Cougil]]. |
||
*''Memoria de vida'' ([[1993]]) |
*''Memoria de vida'' ([[1993]]). |
||
*''Os bispos de Galicia e o Concilio Vaticano II'' ([[1996]]). |
*''Os bispos de Galicia e o Concilio Vaticano II'' ([[1996]]).. |
||
==Premios e honras== |
==Premios e honras== |
||
Revisión como estaba o 18 de outubro de 2011 ás 17:28
Miguel Anxo Araúxo Iglesias, nado o 10 de xaneiro de 1920 en Sabadelle (O Pereiro de Aguiar), e falecido o 22 de xullo de 2007 en Ourense, foi un bispo e escritor galego.
Traxectoria
Carreira eclesiástica
Iniciou os seus estudos de bacharelato no Instituto de Ourense e proseguiunos en 1932 na Universidade Pontificia de Comillas onde obtivo a licenciatura en Filosofía (1941) e Teoloxía (1945). Foi consagrado sacerdote en Comillas en xullo de 1945. Trasladado como crego a Ourense, foi profesor de Teoloxía no seminario desa cidade e reitor del entre 1956 a 1966.
O 6 de setembro de 1970 foi ordenado bispo da diocese de Mondoñedo-Ferrol, nunha cerimonia presidida polo cardeal de Santiago, Fernando Quiroga Palacios. O acto da súa ordenación episcopal foi realizado na catedral de Ourense, e por primeira vez na historia da igrexa galega, en galego. O día 13 dese mes entrou oficialmente na catedral de Mondoñedo. Durante o seu período como bispo de Mondoñedo-Ferrol tocoulle vivir a transición e as cerimonias funerais dos obreiros Amador Niebla e Daniel Rey, mortos en enfrontamentos coa policía, que condenou nunha homilia. Foi coñecido polas súas ideas progresistas e a prol dunha maior presenza da lingua galega na Igrexa católica. En 1985 a Santa Sé concedeulle a xubilación anticipada.
| Dignidades da Igrexa católica | ||
|---|---|---|
| Predecesor: Jacinto Argaya Goicoechea |
 1970-1987 |
Sucesor: José Gea Escolano |
Escritor e tradutor
Foi un gran potenciador dos textos relixiosos en galego, e presidiu a comisión técnica encargada da tradución do Misal romano ao galego. Traballou tamén na versión dos Rituais sacramentais e preparou un devocionario popular en lingua galega. Publicou diversas pastorais no boletín do bispado de Mondoñedo-Ferrol e outros textos de pensamento cristián, e colaborou en diversos xornais como La Voz de Galicia ou La Región e revistas como Irimia, Encrucillada, Raigame ou a Revista de Estudios Mindonienses.
O 30 de maio de 1980 ingresou na Real Academia Galega para ocupar a cadeira que deixara vacante Ramón Otero Pedrayo, cun discurso titulado A igrexa de Mondoñedo nas súas Sinodais, que foi respondido por Ramón Piñeiro.
Entre as súas obras destacan:
- A fe cristiá ante a cuestión da lingua galega (1975, SEPT).
- Escritos cristiáns sobre problemas, personaxes e conflictos de Galicia (1987, Edicións do Castro).
- Palabras para os amigos (1989).
- Escritos pastorais (1990).
- Oracional galego (1991, en colaboración con Ramiro González Cougil.
- Memoria de vida (1993).
- Os bispos de Galicia e o Concilio Vaticano II (1996)..
Premios e honras
|
Este artigo sobre unha personalidade galega é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |