Camiños do Inca

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Camiños do Inca
Qhapaq Ñan (quechua)
Inca roads-es.svg
Sistema de camiños do Imperio inca
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
PaísFlag of Argentina.svg Arxentina
Flag of Bolivia.svg Bolivia
Flag of Chile.svg Chile
Flag of Colombia.svg Colombia
Flag of Ecuador.svg Ecuador
Flag of Peru.svg Perú
TipoCultural
CriteriosII, III, IV, VI
Inscrición2014 (38ª sesión)
Rexión da UNESCOLatino América e o Caribe
Identificador1459
Camiño do Inca no Perú.

Os Camiños do Inca (en quechua, Qhapaq Ñan, que quere dicir: camiño do rei ou do poderoso ou camiño do Inca)[1] foi un sistema de camiños de enormes distancias na civilización incaica que vinculaba as cidades importantes da costa e da serra. Estruturouse con base en dous eixos lonxitudinais: do sector da cordilleira e do chairo costeiro. Este sistema dos incas non foi senón un bimilenario legado preincaico, potenciado durante o Imperio Inca, tanto para a totalidade desa organización de rutas, que superaban os 30 000 quilómetros, como para o camiño principal (de aproximadamente 5200 km de lonxitude).[2] Todos estes camiños atopábanse conectados a Cuzco, a capital do Tahuantinsuyo ou Imperio incaico, e facilitaban a súa comunicación cos distintos pobos anexados no marco do proceso expansivo inca e, ó mesmo tempo, constituían un efectivo medio de integración político–administrativa, socioeconómica e cultural. Dado que o Qhapaq Ñan interconectaba localidades tan distantes como Quito, Cuzco e Tucumán, os conquistadores españois empregárono durante o século XVI para invadir o Perú, Bolivia, Chile e as pampas da cordilleira arxentina.

O famoso «Camiño do Inca», que une a cidade de Cuzco co sitio arqueolóxico de Machu Picchu, é só unha parte mínima e intrarrexional da xigantesca rede de camiños incas.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Qhapaq = poderoso, próspero, rexio: ñan = camiño. Diccionario de la Academia Mayor de la lengua Quechua, CQOSQO
  2. "Unesco designó al Camino del Inca como Patrimonio de la Humanidad". 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Moseley, Michael 1992. The Incas and their Ancestors: The archaeology of Peru. Thames and Hudson, Nova York.
  • Hyslop, John, 1984. Inka Road System. Academic Press, Nova York.
  • Andean World: Indigenous History: Culture and Consciousness de Kenneth Adrien.
  • Footprints Cusco e The Inca Trail Handbook de Peter Frost e Ben Box
  • Jenkins, David. "A Network Analysis of Inka Roads, Administrative Centers and Storage Facilities." Ethnohistory, 48:655–685 (Fall, 2001).

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]