Sinonimia

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Lista de sinónimos en escritura cuneiforme nunha táboa de arxila, período do Imperio Neoasirio.[1]

A sinonimia é unha relación semántica de semellanza no significado entre dous ou máis significantes. Polo tanto, dúas palabras son sinónimas se teñen un significado parecido ou idéntico.

Tipos de Sinonimia[editar | editar a fonte]

Distínguense tradicionalmente dous tipos de sinonimia:

  • Sinonimia absoluta: Cando en tódolos contextos posibles de uso de dúas palabras, non se produce variación ningunha se se substitúe unha por outra.
  • Sinonimia parcial: Cando só en determinados contextos dúas palabras presentan idénticos significados:
  • Pregar é sinónima de dobrar, pero só cando esta significa volver unha parte dunha cousa sobre o resto, nas outras acepcións (por exemplo, curvar un ferro) non son sinónimas.
  • Camiñar e andar son sinónimos, o primeiro remítese a un camiño, polo tanto é máis restrinxido ca andar: non se pode camiñar por casa.

Á sinonimia parcial chámaselle tamén imperfecta. Neste caso poden darse grupos de dúas palabras ou de moitas máis, dependendo do nivel de caracterizadores aducidos. A lingüística tradicional asumía a existencia de que a definición das categorías (as de significado entre elas) se establece baseándose en condicións necesarias e suficientes. O estudo desta particularidade adiantou moito co concepto de categoría dentro da teoría da lingüística cognitiva, debido á utilización da noción de prototipicalidade

Clarificación do concepto[editar | editar a fonte]

  • Non debe confundirse sinonimia con equivalencia. A sinonimia non se pode dar entre locucións ou definicións (neste caso falamos de equivalencia).
  • Moitas palabras non poden considerarse sinónimas porque pertencen a distintas linguas funcionais. Ben a dialectos distintivos (variedades diatópicas: Golpe, por raposo na área mindoniense; romaniño por cabaza, en Castiñeiras, Santa Uxía de Ribeira), ben a niveis de lingua diferentes (variedades diastráticas), ben a rexistros diversos (variedades diafásicas). Así a todo, no individuo coexisten varios dialectos, rexistros e niveis de lingua que fan que considere como verdadeiros sinónimos, sendo pseudosinonimia voces como óbito / morte, morrer / falecer / espichar.

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • ABRIL, Gonzalo (1976): Signo y significación. Edicións Castilla.
  • BARTHES, Roland (1971): Elementos de semiología. Alberto Corazón editor. Comunicación. Colombia.
  • COSERIU, E. (1977): Principios de semántica estructural. Ed. Gredos. Madrid.
  • COSERIU, E. (1978): Gramática. Semántica. Universales. (Estudios de lingüística funcional). Ed. Gredos. Madrid.
  • DUCROT. Oswald & Todorow, Tzvetan (1983): Diccionario enciclopédico de las ciencias del lenguaje. Siglo XXI de España Editores S.A.
  • ECO, Umberto. (1976): Signo. Labor. Barcelona
  • HJELMSLEV, l. (1974): Prolegómenos a una teoría del lenguaje. Gredos. Madrid.
  • JUSTO Gil, Manuel (1990): Fundamentos del análisis semántico. Lalia.
  • MOUNIN, Georges (1972): Introducción a la semiología. Editorial Anagrama
  • TRUJILLO, R. (1988): Introducción a la semántica española. Arco libros, Madrid.

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]