Nuccio Ordine

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaNuccio Ordine
Biografía
Nacemento18 de xullo de 1958 Editar o valor em Wikidata
Diamante, Italia (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte10 de xuño de 2023 Editar o valor em Wikidata (64 anos)
Cosenza, Italia (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Ictus Editar o valor em Wikidata)
Datos persoais
ResidenciaRende (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeItalia Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoItalian literature (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Lugar de traballo Rende (pt) Traducir
Cosenza (pt) Traducir
New Haven Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónescritor , historiador da literatura , ensaísta , crítico literario , profesor universitario , italianista Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade de Nova York
Universidade de París
Universidade Yale
Universidade da Calábria (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
ProfesoresGiulio Ferroni (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua italiana, lingua inglesa e lingua francesa Editar o valor em Wikidata
Premios
Bitraga: 4357

Nuccio Ordine, nado en Diamante (Calabria) o 18 de xullo de 1958 e finado en Cosenza 10 de xuño de 2023,[1] foi un profesor, filósofo, e escritor italiano, experto no Renacemento e no pensamento de Giordano Bruno.[2] Foi citado como o ensaísta de Italia máis coñecido no mundo[3] e as súas obras tiveron traducións en múltiples linguas.[4]

Obra[editar | editar a fonte]

  • La cabala dell'asino. Asinità e conoscenza in Giordano Bruno, Collana Teorie & oggetti, Nápoles, Liguori, 1996.
  • La soglia dell'ombra. Letteratura, filosofia e pittura in Giordano Bruno, Collana Biblioteca, Venecia, Marsilio, 2003.
  • Contro il Vangelo armato. Giordano Bruno, Ronsard e la religione, Collana Scienze e idee, Milán, Raffaello Cortina, 2007.
  • Teoria della novella e teoria del riso nel Cinquecento, Collana Teorie e oggetti della letteratura, Nápoles, Liguori, 2009.
  • A utilidade do inútil. Manifesto[5], Milán, Bompiani, 2013.
  • Tre corone per un re. L'impresa di Enrico III e i suoi misteri, Prefacio de Marc Fumaroli, Collana Saggi, Milán, Bompiani, 2015.

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

En 2023, foi galardoado co Premio Princesa de Asturias de Humanidades.[6]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Verdú, Daniel (2023-06-10). "Muere el escritor y ensayista Nuccio Ordine, un gran humanista". El País (en castelán). Consultado o 2023-06-10. 
  2. ↑ "Ordine, Nuccio". treccani.it (en italiano). Consultado o 5 de maio de 2023. 
  3. ↑ Cruz, Juan (22 de xullo de 2022). "Nuccio Ordine, elogio de la herejía". clarin.com (en castelán). Consultado o 5 de maio de 2023. 
  4. ↑ Damião, Helena (6 de febreiro de 2020). "Uma (a última) entrevista de Nuccio Ordine a George Steiner". dererummundi.blogspot.com (en portugués). Consultado o 5 de maio de 2023. 
  5. ↑ No orixinal L'utilità dell'inutile. Manifesto. Con un saggio di Abraham Flexner. Traducida Arquivado 28 de abril de 2016 en Wayback Machine. ao galego por Carlos Acevedo e publicada polo selo de Kalandraka Faktoría K en 2015.
  6. ↑ "NUCCIO ORDINE. PREMIO PRINCESA DE ASTURIAS DE COMUNICACIÓN Y HUMANIDADES 2023". fpa.es (en castelán). 4 de maio de 2023. Consultado o 5 de maio de 2023. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nuccio_Ordine&oldid=6471911»