Shere Hite

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaShere Hite

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento2 de novembro de 1942 Editar o valor em Wikidata
St. Joseph, Estados Unidos de América (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Morte9 de setembro de 2020 Editar o valor em Wikidata (77 anos)
Tottenham, Reino Unido (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Causa da mortePárkinson e dexeneración corticobasal Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEstados Unidos de América (–1995)
Alemaña (1995–) Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Columbia
Universidade da Flórida (pt) Traducir
Seabreeze High School (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Actividade
Campo de traballoEstudos de xénero Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónnovelista , historiadora , activista polos dereitos das mulleres , sexóloga , ensaísta Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade Nihon (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Influencias
LinguaLingua inglesa, lingua alemá, lingua xaponesa e mandarín estándar Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
CónxuxeFriedrich Höricke

Páxina webhiteresearchfoundation.org Editar o valor em Wikidata
IMDB: nm1968612 WikiTree: Gregory-9863 Editar o valor em Wikidata

Shere Hite, nada en Saint Joseph (Missouri) o 2 de novembro de 1942 e finada en Tottenham (Londres) o 9 de setembro de 2020,[1] foi unha sexóloga e feminista alemá nada nos Estados Unidos.

Os seus traballos sobre sexoloxía concentráronse principalmente na sexualidade feminina. Hite parte dos estudos biolóxicos sobre sexo feitos por Masters and Johnson e por Alfred Kinsey. Tamén fai referencia aos traballos teóricos, políticos e psicolóxicos asociados co movemento feminista da década de 1970, como o The Myth of the Vaginal Orgasm de Anne Koedt.

Despois de recibir ataques cara a ela e cara ao seu traballo, renunciou á súa nacionalidade estadounidense para adoptar a alemá.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu como Shirley Diana Gregory, pero máis tarde tomou o apelido do seu padrasto, Raymond Hite. Graduouse na Seabreeze High School en Daytona Beach, Florida. Recibiu un mestrado en Historia na Universidade de Florida en 1967.

Despois mudouse a Nova York, onde se uniu á Universidade de Columbia para traballar na súa tese de doutoramento en Historia social. Hite atribuíu que non completase o seu doutoramento á natureza conservadora de Columbia naquel tempo. Posteriormente, rematou o seu doutoramento na Universidade Nihon (Toquio, Xapón) e obtivo outro en sexoloxía clínica na Universidade Maimonides, en North Miami Beach, Florida.

Obxecto do seu estudo[editar | editar a fonte]

Shere Hite concentrouse en entender como consideran os individuos a súa experiencia sexual e o significado que ten para eles.

Hite criticou o traballo de Masters e Johnson[2] por incorporar acriticamente actitudes culturais no comportamento sexual no seu estudo. Por exemplo, o traballo de Hite mostrou que o 70% das mulleres non tiveran orgasmos mediante a penetración, mais que son capaces de alcanzar o orgasmo facilmente mediante a masturbación ou outras estimulacións clitoridianas. Só un 30% das mulleres participantes no seu estudo experimentaran algunha vez un orgasmo durante o transcurso do coito. Criticou o argumento de Masters e Johnson de que durante o coito debería proporcionarse a suficiente estimulación clitoridiana para alcanzar o orgasmo e que se non se chega a alcanzar é un signo de "disfunción sexual". Sen negar que tanto Kinsey como Masters e Johnson foron un paso crucial na investigación sexual, Hite cre que se debe entender a construción cultural e persoal da experiencia sexual para facer o importante estudo do comportamento sexual fóra do laboratorio. Criticou o feito de que limitar os tests a mulleres "normais" que notificaban orgasmos durante o coito estaba baseado no falso suposto de que ter un orgasmo durante o coito era algo típico, cousa que o seu propio estudo rexeitou vehementemente.

Metodoloxía[editar | editar a fonte]

Hite emprega un método de investigación individualista. Usou miles de respostas de cuestionarios anónimos como marco de traballo para desenvolver un discurso sobre as reaccións humanas ao xénero e á sexualidade. As súas conclusións derivadas destes cuestionarios de información foron logradas cun criticismo metodolóxico.[3] O feito de que a súa información non provén dunha base de mostra probabilística xera preocupacións sobre se os datos da mostra poden xeneralizarse a poboacións relevantes. Como é común en investigacións que afectan a asuntos delicados, tales como o comportamento sexual, a proporción de non-respostas é tipicamente grande. Polo tanto as conclusións derivadas dos datos poden non representar as visións da poboación en estudo como consecuencia do nesgo debido ás non-respostas.[4] Os defensores de Hite defenden a súa metodoloxía dicindo que é máis probable chegar así á verdade sobre a sexualidade feminina que estudando mulleres da prostitución como se elas fosen representativas das mulleres en xeral, ou estudar en laboratorio as condicións en que as mulleres declaran ter orgasmos durante o coito.

Hite foi eloxiada pola súa produtividade teórica na investigación sociolóxica.[5] A suxestión de nesgo nalgúns dos estudos de Hite é empregada frecuentemente como un punto de polémica nos cursos universitarios onde se discuten métodos de mostraxe, igual que a mostraxe do Literary Digest de 1936. Unha discusión sobre o nesgo da mostra é a realizada por Philip Zimbardo, que explicou que as mulleres do estudo de Hite recibiron unha investigación sobre a satisfacción conxugal, onde o 98% indicaron insatisfacción, e o 75% indicaron ter relacións extramaritais, mais onde só o 4% das mulleres responderon ao estudo de mercado.[6] Zimbardo conxecturou que as mulleres que tiñan insatisfaccións puideron estar máis motivadas a responder ao estudo que as mulleres que si estaban satisfeitas e que a súa investigación podería ser tan só "xornalismo cientificamente codificado".

Por outra banda, as diferenzas metodolóxicas nas ciencias sociais cando as interrogantes se refiren a asuntos de consecuencia pública, por exemplo, inmediatez fronte a tempo para reflexionar cando se está respondendo, poden resultar en diferenzas en sinceridade, e as promesas de confidencialidade non son igualmente cridas polos que responden por correo, afectando á apertura dos que responden e á súa sinceridade. Algunhas ou todas as súas investigacións publicadas dependeron dunha ampla distribución multicanal do cuestionario, dando oportunidade a moitas respostas longas na medida da dispoñibilidade de tempo do propio participante, cunha reforzada anonimidade dos entrevistados, e con máis respostas por correo que por teléfono.[7][8]

Vida persoal[editar | editar a fonte]

Hite non tivo fillos.[9] En 1985, casou co concertista de piano alemán Friedrich Höricke, dezanove anos menor ca ela.[10] A parella divorciouse en 1999.[11]

Especialmente grupos conservadores estadounidenses protestaron contra os estudos de Hite. Estivo entón exposta a insultos, asaltos físicos e mesmo ameazas de morte. Aceptou a nacionalidade alemá en 1996, posto que consideraba a sociedade alemá máis tolerante e aberta de mente cara ao seu traballo.[12]

Obras[editar | editar a fonte]

  • Sexual Honesty, by Women, For Women (1974)
  • The Hite Report on Female Sexuality (1976, 1981, reeditado en 2004)
  • The Hite Report on Men and Male Sexuality (1981)
  • Women and Love: A Cultural Revolution in Progress (The Hite Report on Love, Passion, and Emotional Violence) (1987)
  • Fliegen mit Jupiter (English: Flying with Jupiter) (1993)
  • The Hite Report on the Family: Growing Up Under Patriarchy (1994)
  • The Hite Report on Shere Hite: Voice of a Daughter in Exile (2000) (autobiografía)
  • The Shere Hite Reader: New and Selected Writings on Sex, Globalization and Private Life (2006)

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Weaver, Matthew (10 de setembro de 2020). "'She began the real sexual revolution for women': Shere Hite dies aged 77". The Guardian. Consultado o 10 de setembro de 2020. 
  2. Montagut, Albert (25 de febreiro de 1992). "El divorcio de los pioneros de la sexología". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. 
  3. Jones, Janet. Understanding Psychological Research. 
  4. "Berkeley.edu". Arquivado dende o orixinal o 02 de marzo de 2012. Consultado o 02 de marzo de 2012. 
  5. "Alli.fi". Arquivado dende o orixinal o 21 de abril de 2005. Consultado o 21 de abril de 2005. 
  6. Discovering Psychology with Philip Zimbardo (Episode 2: Understanding Research)
  7. v.g., The Hite Report on Female Sexuality (1976)
  8. v.g., The Hite Report on the Family: Growing Up Under Patriarchy (1994)
  9. Why are older mothers still taboo?
  10. Hewitson, Michele (27 de maio de 2000). "The real Shere Hite report". The New Zealand Herald. Consultado o 9 de novembro de 2011. 
  11. "Friedrich Höricke". Bach-cantatas.com. Arquivado dende o orixinal o 03 de marzo de 2016. Consultado o 23 de marzo de 2016. 
  12. Hite, Shere (17 de novembro de 2003). "Why I Became a German: So Vicious Were the Attacks on the Feminist Shere Hite That She Decided to Give Up Her American Citizenship". New Statesman. Arquivado dende o orixinal o 16 de outubro de 2013. Consultado o 25 de abril de 2019. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]