Gran Premio de Italia de 1950

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Italia Gran Premio de Italia de 1950
Detalles da carreira
Carreira 7 de 7 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1950.
Trazado do circuíto de Monza.
Trazado do circuíto de Monza.
Data 3 de setembro 1950
Nome oficial XXI Gran Premio d'Italia
Localización Circuíto de Monza, Monza,Italia
Percorrido Percorrido permanente de carreira
6´300 km
Distancia 80 voltas, 504´00 km
ClimaSeco, cálido e solleiro
Pole position
Piloto Juan Manuel Fangio[1] Alfa Romeo
Tempo 1:58.6
Volta rápida
Piloto Juan Manuel Fangio[2] Alfa Romeo
Tempo 2:00.0 na volta 7[3]
Podio
Primeiro Italia Nino Farina Alfa Romeo
Segundo Italia Dorino Serafini
Alberto Ascari
Ferrari
Terceiro Italia Luigi Fagioli Alfa Romeo

O Gran Premio de Italia de 1950 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 3 de setembro de 1950 en Monza. Foi o sétimo e último do Campionato do Mundo de Pilotos. Nesta carreira, Nino Farina converteuse no primeiro piloto campión do mundo, e o único piloto en gañar o título no seu país de orixe.

Cualificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Volta Diferenza
1 18 Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 1:58.6
2 16 Italia Alberto Ascari Ferrari 1:58.8 + 0.2
3 10 Italia Nino Farina Alfa Romeo 2:00.2 + 1.6
4 46 Italia Consalvo Sanesi Alfa Romeo 2:00.4 + 1.8
5 36 Italia Luigi Fagioli Alfa Romeo 2:04.0 + 5.4
6 48 Italia Dorino Serafini Ferrari 2:05.6 + 7.0
7 60 Italia Piero Taruffi Alfa Romeo 2:05.8 + 7.2
8 12 Francia Raymond Sommer Talbot-Lago-Talbot 2:08.6 + 10.0
9 4 Italia Franco Rol Maserati 2:10.0 + 11.4
10 44 Francia Robert Manzon Simca-Gordini 2:12.4 + 13.8
11 40 Francia Guy Mairesse Talbot-Lago-Talbot 2:13.2 + 14.6
12 42 Francia Maurice Trintignant Simca-Gordini 2:13.4 + 14.8
13 58 Francia Louis Rosier Talbot-Lago-Talbot 2:13.4 + 14.8
14 64 Francia Henri Louveau Talbot-Lago-Talbot 2:13.8 + 15.2
15 30 Tailandia Prince Bira Maserati 2:14.0 + 15.4
16 24 Francia Philippe Étancelin Talbot-Lago-Talbot 2:14.4 + 15.8
17 38 Suíza Toulo de Graffenried Maserati 2:14.4 + 15.8
18 8 Peter Whitehead Ferrari 2:16.2 + 17.6
19 6 Louis Chiron Maserati 2:17.2 + 18.6
20 56 Francia Pierre Levegh Talbot-Lago-Talbot 2:17.2 + 18.6
21 32 Cuth Harrison ERA 2:18.4 + 19.8
22 2 Bélxica Johnny Claes Talbot-Lago-Talbot 2:18.6 + 20.0
23 52 Italia Felice Bonetto Milano-Speluzzi 2:19.8 + 21.2
24 50 David Murray Maserati 2:22.0 + 23.4
25 22 Italia Clemente Biondetti Ferrari-Jaguar 2:30.6 + 32.0
26 62 Italia Franco Comotti Maserati-Milano 2:33.6 + 35.0
27 28 Alemaña Paul Pietsch Maserati Sen tempo

Resultados[editar | editar a fonte]

Ferrari esforzouse ao máximo para impresionar no seu circuíto, producindo un novo motor sobrealimentado de 4½ litros de cilindrada para tratar de acabar co monopolio de Alfa. Ascari logrou un impresionante segundo lugar na grella detrás de Fangio e logo na carreira gañada por Farina. Lamentablemente, o ritmo foi demasiado castigo para o coche novo e o bloque rompeu na volta 20 e a batalla volveu como de costume aos Alfas. Fangio retirouse dúas veces: unha no seu propio coche e unha segunda vez logo de facerse cargo do coche de Taruffi. Farina liderou ao final por diante de Ascari que agora estaba no coche do seu compañeiro de equipo Serafini. Só sete coches acabaron dos 26 iniciais e coa vitoria de Farina, Fangio fora dos puntos e Fagioli incapaz de anotar, Farina converteuse no primeiro gañador da copa do Campionato do mundo de Pilotos.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 10 Italia Nino Farina Alfa Romeo 80 2:51:17.4 3 8
2 48 Italia Dorino Serafini
Italia Alberto Ascari
Ferrari 80 + 1:18.6 6 3
3
3 36 Italia Luigi Fagioli Alfa Romeo 80 + 1:35.6 5 4
4 58 Francia Louis Rosier Talbot-Lago-Talbot 75 + 5 voltas 13 3
5 24 Francia Philippe Étancelin Talbot-Lago-Talbot 75 + 5 voltas 16 2
6 38 Suíza Toulo de Graffenried Maserati 72 + 8 voltas 17
7 8 Peter Whitehead Ferrari 72 + 8 voltas 18
Ret 50 David Murray Maserati 56 Caixa de cambios 24
Ret 32 Cuth Harrison ERA 51 Radiador 21
Ret 12 Francia Raymond Sommer Talbot-Lago-Talbot 48 Caixa de cambios 8
Ret 40 Francia Guy Mairesse Talbot-Lago-Talbot 42 Circuíto aceite 11
Ret 4 Italia Franco Rol Maserati 39 Retirada 9
Ret 60 Italia Piero Taruffi
Juan Manuel Fangio
Alfa Romeo 34 Motor 7
Ret 56 Francia Pierre Levegh Talbot-Lago-Talbot 29 Caixa de cambios 20
Ret 18 Juan Manuel Fangio Alfa Romeo 23 Caixa de cambios 1 1
Ret 2 Bélxica Johnny Claes Talbot-Lago-Talbot 22 Sobre arrequecemento 22  
Ret 16 Italia Alberto Ascari Ferrari 21 Motor 2
Ret 22 Italia Clemente Biondetti Ferrari-Jaguar 17 Motor 25
Ret 64 Francia Henri Louveau Talbot-Lago-Talbot 16 Freos 16
Ret 62 Italia Franco Comotti Maserati-Milano 15 Retirada 26
Ret 42 Francia Maurice Trintignant Simca-Gordini 13 Circuíto auga 12
Ret 6 Louis Chiron Maserati 13 Presión aceite 19
Ret 46 Italia Consalvo Sanesi Alfa Romeo 11 Motor 4
Ret 44 Francia Robert Manzon Simca-Gordini 7 Transmisión 10
Ret 30 Tailandia Prince Bira Maserati 1 Motor 15
Ret 28 Alemaña Paul Pietsch Maserati 0 Motor 27
NTS 52 Italia Felice Bonetto Milano-Speluzzi 0 Non arrancou 23

Notas[editar | editar a fonte]

  • Unidades compartidas:
  • Líderes:
    • Nino Farina (voltas 1–13, 16–80)
    • Alberto Ascari (voltas 14–15)
  • Fangio logrou un punto para o campionato por facer a volta rápida en carreira.
  • 4 puntos logrados por Luigi Fagioli non contaron na clasificación do Campionato do Mundo. Só contaban os 4 mellores resultados durante a tempada.
  • Felipe Étancelin terminou quinto, segue sendo o piloto máis vello en anotar puntos no campionato.
  • O último Gran Premio de F1 para: Cutha Harrison
  • Ao iniciar esta carreira, tres pilotos tiñan grandes esperanzas de lograr o campionato.
    • Fangio necesitaba
      • Ser 2º
      • Ser terceiro, cuarto ou quinto, se Farina era segundo.
      • Se non terminaba dentro do top 5, pero conseguia a volta rápida, necesitaba que Farina terminara terceiro ou peor (sen a volta rápida).
      • Se non terminaba dentro do top 5, pero non conseguia a volta rápida, necesitaba que Farina terminara terceiro ou peor (sen volta rápida), e que Fagioli non gañara coa volta rápida.
    • Farina necesitaba
      • Ser primeiro coa volta rápida, e Fangio terceiro ou peor
      • Ser 3º coa volta rápida ou mellor, con Fangio fóra dos puntos
    • Fagioli necesitaba
      • Gañar coa volta máis rápida, con Farina terceiro ou peor, e Fangio fora do top 5

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Puntos
2 1 Italia Nino Farina 30
1 2 Juan Manuel Fangio 27
1 3 Italia Luigi Fagioli 24
4 Francia Louis Rosier 13
1 5 Italia Alberto Ascari 11
  • Nota:Só as cinco primeiras posicións están na lista. Só os 4 mellores resultados contan para o Campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Lang, Mike (1981). Grand Prix! Vol 1. Haynes Publishing Group. p. 22. ISBN 0-85429-276-4. 
  2. Lang, Mike (1981). Grand Prix! Vol 1. Haynes Publishing Group. p. 23. ISBN 0-85429-276-4. 
  3. "Manipe F1". Arquivado dende o orixinal o 08 de maio de 2012. Consultado o 6 July 2005. 

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-05. 


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1950
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1950
Carreira seguinte:
Gran Premio de Suíza de 1951
Carreira anterior:
Gran Premio de Italia de 1949
Gran Premio de Italia Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1951