Río Garigliano
| Garigliano | |
|---|---|
 O Garigliano no linde entre a Campania e o Lacio | |
| País | Italia |
| Nacemento | Confluencia Gari e Liri |
| Lonxitude | 38 km |
| Conca | 5.020 km2 |
| Desembocadura | Mar Tirreno |
O Garigliano é un pequeno río do centro de Italia, que desemboca no Mar Tirreno a uns 70 km ao noroeste de Nápoles, logo de fluír por 38 km. As súas beiras ten sido escenario de varias importantes batallas.
Percorrido[editar | editar a fonte]
O Garigliano está formado pola confluencia dos ríos Gari e Liri. Na maior parte do seu curso serve de límite administrativo entre as rexións do Lacio e a Campania. Desemboca no golfo de Gaeta, sito sobre o Mar Tirreno.
O sistema Garigliano-Liri acada 158 km de lonxitude.
Historia[editar | editar a fonte]
O río ten sido escenario de numerosas batallas ao longo dos séculos, como por exemplo a da vitoria de Guido de Spoleto sobre sarracenos en 885.
Durante moito tempo constituíu a fronteira meridional dos Estados Pontificios, e foi coñecido con o nome de río Verde.
En decembro de 1503, o cabaleiro Bayard, sen medo e sen chata, xunto con Pierre Terrail de Bayard cubríu a retirada dun exército francés fronte a un grupo de tropas do rei de España, impedíndolles pasar a ponte do Garigliano. Máis tarde foi relevado por outros compañeiros. Á fin os franceses foron derrotados polas tropas hispanas.
En 1860 as tropas do rei de Nápoles, foron derrotadas nas súas beiras polos voluntarios garibaldinos.
Durante a segunda guerra mundial, o Garigliano serviu de apoio á liña Gustav, un sistema defensivo alemán, qui foi escenario da batalla de Monte Cassino en 1944.
Explotación[editar | editar a fonte]
Actualmente as súas augas son empregadas para regadíos e para usos industriais. Houbo sobre as marxes unha central termonuclear, preto da cidade de Sessa Aurunca, construída en 1964, que foi desactivada no ano 1982.
