Goura sclaterii

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Goura sclaterii
Pomba coroada de Sclater,
gura de Sclater

Goura sclaterii pousada nunha árbore
Estado de conservación
Case ameazada (NT)
Case ameazada[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Subfilo: Vertebrata
Clase: Aves
Subclase: Neornithes
Infraclase: Neognathae
(sen clasif.): Columbimorphae
Orde: Columbiformes
Familia: Columbidae
Subfamilia: Gourinae
Xénero: Goura
Especie: G. sclaterii
Nome binomial
Goura sclaterii
Salvadori, 1876
Sinonimia
Véxase o texto

Goura sclaterii, coñecida na bibliografía internacional como pomba coroada de Sclater, ou gura de Sclater, é unha especie de ave pertencente á subclase das neornites, infraclase dos neognatos, superorde das neoaves, granorde dos columbimorfos, orde das columbiformes, subfamilia dos gurinos, unha das catro integradas no xénero Goura.[2]

Endémica de Nova Guinea, anteriormente considerábase unha subespecie da pomba coroada de Scheepmaker (Goura scheepmakeri) pero na actualidade trátase como especie separada.[2]

Características[editar | editar a fonte]

Ten unha lonxitude de 66 a 73 cm, e un peso de entre os 2000 e os 2235 g.[3]

A súa plumaxe é de cor gris azulada, coa peituga dunha tonalidade granate profunda. Na cabeza exhibe unha elaborada crista de encaixe azul, e o iris do ollo é vermello. Ambos os sexos son de aperencia similar.[4]

Hábitat, distribución e ecoloxía[editar | editar a fonte]

A pomba critada de Slater habita bosques primarios secos e inundados, a miúdo aluvais, nas terras baixas do sur da illa de Nova Guinea, até os 500 m de altitude.[5][6]

Aliméntase no solo en pequenos grupos de 2 a 10 espécimes (historicamente até de 30 aves)[7] e pousa nas árbores (ao contrario que á súa parente Goura scheepmakeri, que é fundamentalmente terrestre). As aves en catividade comenzan a reproducírense a partir dos 15 meses de idade. Poñen un só ovo e coidan da cría durante algúns meses despois da eclosión.[8]

Taxonomía[editar | editar a fonte]

Descrición[editar | editar a fonte]

A especie foi descrita orixinalmente en 1876 polo zoólogo italiano Tommaso Salvadori co actual nome binomial Goura sclaterii.[9]

Etimoloxía[editar | editar a fonte]

Para a do xénero, véxase Goura.

O epíteto específico, scheepmakeri, foi unha homenaxe que Salvadori lle fixo ao ornitólogo inglés Philip Sclater.[9]

Sinónimo[editar | editar a fonte]

A especie coñeceuse durante moito tempo como unha subespecie de Goura scheepmakeri:

  • Goura scheepmakeri sclateri Salvadori, 1876.[10]

Variacións taxonomicas[editar | editar a fonte]

Goura sclaterii foi en principio considerada como conespecífica con Goura scheepmakeri.[11]

Porén, un estudo filoxenético molecular publicado en 2018 encontrou que a pomba coroada de Scheepmaker estaba máis estreitamente relacionada con Goura victoria.[12]

Neste estudo descubriuse que as catro especies do xénero formaban dous pares: Goura cristata é irmá de Goura sclaterii, mentres que Goura scheepmakeri é irmá de Goura victoria. No cladograma seguinte móstranse as relacións destas especies e outras relacionadas con elas:[12]

Goura scheepmakeri.

Goura cristata

Goura sclaterii

Goura scheepmakeri

Goura victoria

Didunculus strigirostris

Pomba de Nicobar

Solitario de Rodrigues

Dodo

Ameazas[editar | editar a fonte]

Os bosques das terras baixas, particularmente no terreos chans favorábeis pare esta especie, están ameazados pola corta e o desenvolvemento de plantacións de palmeira aceiteira. As estradas para o transporte de troncos e as construídas para as infraestruturas do petróleo e o gas natural permiten o acceso aos cazadores,[8] pero a densidade de poboación humana é moi baixa en gran parte de zona occidental da súa área de distribución.[1]

Goura sclaterii cázase para aproveitar a súa carne e, en menor medida, para as súas plumas.[6]. Cazouse até a súa extinción en gran parte da súa área de distribución no sueste, rexión amplamente poboada polo home.[5][13] Porén, a especie é bastante difícil de cazar sen unha escopeta (que esencialmente xa no está dispoñíbel en Nova Guinea) xa que escapa a unha distancia considerábel (uns 40 m) e pousa nas árbores, fóra do alcance dos cazadores con arcos, aínda que ás veces constrúense redes de caza na base de árbores froiteiras adecuadas.[1]

Status[editar | editar a fonte]

Segundo a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN), tendo en conta que, aínda que se estima que a poboación da especie é pequena e que se distribúe en subpoboacións moi pequenas, e que parece que está diminuíndo debido á perda e degradación do seu hábitat dos bosques das terras baixas, e quizais tamén á presión da caza, cualifica o seu estado de conservavión como NT (case ameazada). Porén, hai poucos datos cuantitativos, e novas informacións poden levala á súa recualificación.[1]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 BirdLife International (2016): Goura sclaterii na Lista vermella da UICN. Versión 2019-1. Consultada o 6 de xuño de 2019.
  2. 2,0 2,1 Family Columbidae na IOC World Bird List. Versión 9.1, 2019, do Congreso Ornitolóxico Internacional.
  3. del Hoyo, J., Collar, N., Kirwan, G. M. & Garcia, E. F. J. (2019): "Sclater's Crowned-pigeon (Goura sclaterii)". En: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D. A. & de Juana, E. (eds.) Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 978-84-8733-415-3.
  4. David Gibbs, Eustace Barnes & John Cox (2001): A Guide to the Pigeons and Doves of the World. New Haven, Connecticut, USA: Yale University Press. ISBN 0-3000-7886-2.
  5. 5,0 5,1 Coates, B. J. (1985): The birds of Papua New Guinea, 1: non-passerines. Alderley, Queensland, Australia: Dove Publications.
  6. 6,0 6,1 Beehler, B. M.; Pratt, T. K. & Zimmerman, D. A. (2014): Birds of New Guinea, Second Edition. Princeton, Nova Jersey, USA: Princeton University Press. ISBN 978-0-6910-9563-9.
  7. Ramsay, E. P. (1879): "Contributions to the zoology of New Guinea". Proceedings of the Linnean Society of New South Wales 3: 241-305.
  8. 8,0 8,1 King, C. E. & Nijboer, J. (1994): "Conservation considerations for crowned pigeons, genus Goura". Oryx 28: 22-30.
  9. 9,0 9,1 Salvadori, Tommaso (1876): Catalogo di una seconda collezione di uccelli raccolti dal Sig. L. M. D'Albertis nell'Isola Yule e sulla vicina costa della Nuova Guinea e di una piccola collezione della regione bagnata dal Fiume Fly Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova, pp. 7-49.
  10. Goura scheepmakeri en BioLib.
  11. Gill, Frank; Donsker, David, eds. (2017). "Pigeons". IOC World Bird List Version 8.1. International Ornithologists' Union. Consultado o 5 de xuño de 2019. 
  12. 12,0 12,1 Bruxaux, J.; Gabrielli, M.; Ashari, H.; Prŷs-Jones, R.; Joseph, L.; Milá, B.; Besnard, G.; Thébaud, C. (2018). "Recovering the evolutionary history of crowned pigeons (Columbidae: Goura): Implications for the biogeography and conservation of New Guinean lowland birds". Molecular Phylogenetics and Evolution 120: 248–258. doi:10.1016/j.ympev.2017.11.022. 
  13. Schodde, R. (1978): "The status of endangered Papuasian birds, and Appendix". en: Tyler, M. J. (ed.), The status of endangered Australasian wildlife, pp. 133-145 e 185-206, respectivamente. Royal Zoological Society of South Australia, Adelaide.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Baptista, L. F.; P. W. Trail & H. M. Horblit (1977): "Family Columbidae (Pigeons and Doves)". En: del Hoyo, Josep; Andrew Elliott & Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Volume 4. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 978-84-87334-22-1.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]