Penélope (poema): Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 5 de marzo de 2024 ás 16:46

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Penélope (homónimos).

"Penélope" é un poema de Xosé María Díaz Castro, incluído no poemario Nimbos (1961).^[1]

Descrición

É a poesía máis coñecida do autor. Está incluída, xunto con "Terra sucada", "Quezais" e "Terra do tempo", na cuarta epígrafe ("Espranza") de Nimbos. De rima consoante e estrutura pendular, está formada por catro estrofas, cun total de dezaseis versos. Díaz Castro establece nela un paralelismo entre Galicia e Penélope, a muller que tecía de día e desfacía de noite. Este personaxe xa fora empregado na literatura galega por Rosalía nos poemas "Tecin soya á miña tea"^[3], de Follas novas, e "Desde los cuatro puntos cardinales", de En las orillas del Sar.^[4]

Un paso adiante i outro atrás, Galiza
Primeiro verso de Penélope, que se repite ao final.

Traduciuse ao francés na antoloxía Terre d'Espagne de Francoise Pechère e faise referencia a ela na revista alemá Humboldt. Foi incluída en Sete leccións de poesía (Espiral Maior, 2009) de Manuel Forcadela. O profesor Andrés Pociña dixo: “Penélope” de Díaz Castro paréceme a mellor definición poética, a máis fermosa e máis tráxica, de cantas se fixeron sobre Galicia.

Notas

↑ Rodríguez Fer, Claudio: "O poema «Penélope» de Díaz Castro", en Gil Hernández, Antonio (coord.) Comentario de textos literarios, Madrid, Alhena, 1986, páx. 141-153.
↑ Requeixo, Armando: "Orixes da escrita: Penélope" Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine. 19/2/2016.
↑ Nogueira, Chus (2007): "O imaxinario na literatura galega actual", no Congreso Galeusca.
↑ Edición orixinal de En las orillas del Sar, páxinas 155-156.

Véxase tamén

Bibliografía

Díaz Castro, Xosé María; Nimbos, Editorial Galaxia, Vigo, 1961 (Vista previa en Google Books).
Diéguez Lois; "«Penélope»: un poema na esperanza", Asociación Cultural Xermolos, Homenaxe a X. M. Díaz Castro, Guitiriz, 1987, páx. 34-35.

Ligazóns externas

Xosé María Díaz Castro recitando o seu poema Penélope, a partir do minuto 7:00 no programa Zigzag diario da TvG2
Versión musicada por Mini e Mero en Youtube
Versión musicada Arquivado 10 de decembro de 2019 en Wayback Machine. polos alumnos do IES Poeta Díaz Castro.
"Penélope" ^{[Ligazón morta]} recitada por Manuel María.

[1] Rodríguez Fer, Claudio: "O poema «Penélope» de Díaz Castro", en Gil Hernández, Antonio (coord.) Comentario de textos literarios, Madrid, Alhena, 1986, páx. 141-153.

[2] Requeixo, Armando: "Orixes da escrita: Penélope" Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine. 19/2/2016.

[3] Nogueira, Chus (2007): "O imaxinario na literatura galega actual", no Congreso Galeusca.

[4] Edición orixinal de En las orillas del Sar, páxinas 155-156.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Liña 6: / Liña 6: @@
 [[Ficheiro:Insua dos Poetas - Xosé María Díaz Castro.jpg|dereita|miniatura|Extracto do poema nunha escultura na [[Insua dos Poetas]].]]
 [[Ficheiro:Sambreixo de Parga, S. Alberte, 1.JPG|miniatura|Cando Díaz Castro fala da Pastoriza en "Penélope", faino do santuario de Santo Alberte ou da Pastoriza, en [[San Breixo de Parga, Guitiriz|S. Breixo de Parga]], chamado así por celebrarse nel unha romaría o primeiro domingo de agosto, en honor á Divina Pastora.<ref>{{Versaleta|[[Armando Requeixo|Requeixo, Armando]]}}: [http://armandorequeixo.blogaliza.org/2016/02/19/orixes-da-escrita-penelope-de-parga-a-pastoriza/ "Orixes da escrita: Penélope"] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20160303093249/http://armandorequeixo.blogaliza.org/2016/02/19/orixes-da-escrita-penelope-de-parga-a-pastoriza/ |date=03 de marzo de 2016 }} 19/2/2016.</ref>]]
-É a [[poesía]] máis coñecida do autor. Está incluída, xunto con "Terra sucada", "Quezais" e "Terra do tempo", na cuarta epígrafe ("Espranza") de ''Nimbos''. De [[rima]] consonante e estrutura pendular, está formada por catro [[estrofa]]s, cun total de dezaseis [[verso]]s. Díaz Castro establece nela un paralelismo entre [[Galicia]] e [[Penélope]], a muller que tecía de día e desfacía de noite. Este personaxe xa fora empregado na [[literatura galega]] por [[Rosalía de Castro|Rosalía]] nos poemas "[[s:Tecin soya á miña tea|Tecin soya á miña tea]]"<ref>{{Versaleta|[[Chus Nogueira|Nogueira, Chus]]}} (2007): [http://www.aelg.org/resources/galeuscas/Lugo_Mondonedo_07/Textos/Maria_Xesus_Nogueira_Pereira.pdf "O imaxinario na literatura galega actual"], no Congreso [[Galeusca (congreso)|Galeusca]].</ref>, de ''[[Follas novas]]'', e "Desde los cuatro puntos cardinales", de ''[[En las orillas del Sar]]''.<ref>[[:Ficheiro:En las orillas del Sar 1884.pdf|Edición orixinal de ''En las orillas del Sar'']], páxinas 155-156.</ref>
+É a [[poesía]] máis coñecida do autor. Está incluída, xunto con "Terra sucada", "Quezais" e "Terra do tempo", na cuarta epígrafe ("Espranza") de ''Nimbos''. De [[rima]] consoante e estrutura pendular, está formada por catro [[estrofa]]s, cun total de dezaseis [[verso]]s. Díaz Castro establece nela un paralelismo entre [[Galicia]] e [[Penélope]], a muller que tecía de día e desfacía de noite. Este personaxe xa fora empregado na [[literatura galega]] por [[Rosalía de Castro|Rosalía]] nos poemas "[[s:Tecin soya á miña tea|Tecin soya á miña tea]]"<ref>{{Versaleta|[[Chus Nogueira|Nogueira, Chus]]}} (2007): [http://www.aelg.org/resources/galeuscas/Lugo_Mondonedo_07/Textos/Maria_Xesus_Nogueira_Pereira.pdf "O imaxinario na literatura galega actual"], no Congreso [[Galeusca (congreso)|Galeusca]].</ref>, de ''[[Follas novas]]'', e "Desde los cuatro puntos cardinales", de ''[[En las orillas del Sar]]''.<ref>[[:Ficheiro:En las orillas del Sar 1884.pdf|Edición orixinal de ''En las orillas del Sar'']], páxinas 155-156.</ref>
 {{Cita|<big>''Un paso adiante i outro atrás, Galiza''</big><br> &nbsp; &nbsp; &nbsp; <small>Primeiro verso de ''Penélope'', que se repite ao final.</small>}}