Eleccións ao Parlamento Europeo de 2019

Eleccións ao Parlamento Europeo de 2019
	← 2014 2024 (pt) →
Data	23 de maio de 2019
Tipo	eleccións ao Parlamento Europeo
Cargo elixido	751 eurodeputado ≈ IX Legislatura do Parlamento Europeu (pt) . Duración do mandato: 5
Páxina web oficial	election-results.eu
Participación política
Resultado da votación
	38.364.040 19.45٪
	34.953.957 17.72٪
	16.954.326 8.59٪
	ID Parti
	16.750.849 8.49٪
	16.316.949 8.27٪
	9.707.851 4.92٪
	6.028.326 3.06٪
	PDE
	3.369.352 1.71٪
	3.203.643 1.62٪
	Now the People! (en)
	2.557.977 1.3٪
	APEU
	1.912.137 0.97٪
	Pirates
	780.031 0.4٪
	NGLA
	773.258 0.39٪
	Movimento Político Cristão Europeu (pt)
	582.369 0.3٪
	Volt
	416.015 0.21٪
	Alliance for Peace and Freedom (en)
	312.870 0.16٪
Q123528084
	Presidente da Comisión Europea
Substitúe:	Persoa elixida:
Jean-Claude Juncker	Ursula von der Leyen

As eleccións ao Parlamento Europeo de 2019 tiveron lugar entre o 23 e o 26 de maio dese ano, e celebraranse en todos os países que, nesa data, formaban parte da Unión Europea.

En febreiro de 2018, o Parlamento Europeo aprobou reducir o número de escanos de 751 a 705 pola saída do Reino Unido da Unión. Unha vez posposto o chamado Brexit,^[1] celebráronse eleccións ao Parlamento tamén no Reino Unido, volvéndose á repartición orixinal de escaños por estado membro na cámara.

Data e sistema electoral[editar | editar a fonte]

As eleccións celebráronse entre o xoves 23 e o domingo 26 de maio, para seguir os costumes dos distintos países sobre o día habitual de votación. No caso de Chequia e Francia, houbo dous días de votación.

En España, celebráronse ao mesmo tempo as eleccións municipais e autonómicas (excepto Andalucía, Cataluña, Galicia, a Comunidade Valenciana e o País Vasco).

Día	País
xoves 23 de maio	Reino Unido, Países Baixos
venres 24 de maio	Irlanda, Chequia
sábado 25 de maio	Chequia, Eslovaquia, Letonia, Malta, Francia
domingo 26 de maio	Francia, Alemaña, Italia, España, Polonia, Romanía, Bélxica, Grecia, Hungría, Portugal, Suecia, Austria, Bulgaria, Finlandia, Dinamarca, Croacia, Lituania, Eslovenia, Chipre, Estonia, Luxemburgo

Sistema electoral[editar | editar a fonte]

O voto é obrigatorio en Bélxica, Grecia, Chipre e Luxemburgo, e optativo en todos os demais países. Os países que teñen unha participación tradicionalmente máis alta son dous onde o voto é obrigatorio, pois Bélxica e Luxemburgo roldan o 90% de participación. Ademais, a participación tende a superar o 50% en Malta, Italia, Irlanda, Dinamarca, Chipre (obrigatorio), Letonia e Grecia (obrigatorio). Os países do leste europeo son máis abstencionistas con estados como Eslovaquia, Polonia, Lituania ou Croacia que se moven ao redor do 20-25% de participación.

Hai 66 circunscricións electorais. A maior parte dos países teñen unha única circunscrición, pero existen algúns que teñen varias: Polonia ten 13 circunscricións, e o Reino Unido 12; Francia ten 8 e Italia 5; Irlanda e Bélxica teñen tres cada unha.^{[Cómpre referencia]}

O sistema máis común é o de listas abertas e voto proporcional, pero tamén existen excepcións precisamente nos países con máis electores: Alemaña, Francia, España. Romanía, Grecia, Portugal e Hungría teñen listas pechadas. É dicir, o 60% dos eurodeputados son escollidos en listas pechadas. Ademais, Irlanda, Malta e a circunscrición de Irlanda do Norte no Reino Unido teñen un sistema de voto transferible, onde se van descartando as opcións que teñen menos votos e considerándose segundas, terceiras, e demais opcións de preferencia do votante.

Novidades[editar | editar a fonte]

Estes comicios presentan como principais novidades fronte aos de 2014 un repartimento de escanos lixeiramente diferente. A saída do Reino Unido, que tiña 73 eurodeputados, permitiu un novo repartimento dos pesos dos países. Porén, a incerteza sobre a saída británica, e sobre se finalmente terán lugar eleccións europeas no Reino Unido, pode afectar o número final de escanos a repartir e a súa distribución.

Repartimento de escanos no Parlamento Europeo
Circunscrición	2014	2019	Poboación en 2018	Habitantes / eurodeputado
Alemaña	96	96	82 887 000	863 406
Francia	74	79	67 372 000	852 810
Reino Unido	73		66 040 000
Italia	73	76	60 395 000	794 671
España	54	59	46 733 000	792 085
Polonia	51	52	38 434 000	739 115
Romanía	32	33	19 524 000	591 636
Países Baixos	26	29	17 285 000	596 034
Bélxica	21	21	11 450 000	545 238
Grecia	21	21	10 768 000	512 762
República Checa	21	21	10 628 000	506 095
Portugal	21	21	10 291 000	490 048
Hungría	21	21	9 771 000	465 286
Suecia	20	21	10 215 000	486 426
Austria	18	19	8 858 000	466 211
Bulgaria	17	17	7 050 000	414 706
Dinamarca	13	14	5 806 000	414 713
Finlandia	13	14	5 522 000	394 429
Eslovaquia	13	14	5 445 000	388 929
Irlanda	11	13	4 857 000	373 615
Croacia	11	12	4 105 000	342 083
Lituania	11	11	2 794 000	254 000
Eslovenia	8	8	2 070 000	258 750
Letonia	8	8	1 921 000	240 125
Estonia	6	7	1 319 000	188 428
Chipre	6	6	864 000	144 000
Luxemburgo	6	6	602 000	100 333
Malta	5	6	475 000	79 167
total	751	751	447 441 000	595 794

Candidatos a Presidente da Comisión[editar | editar a fonte]

Os principais partidos europeos presentaron como candidatos a presidir a Comisión Europea os seguintes persoeiros:

Alianza Progresista de Socialistas e Demócratas: Frans Timmermans
Partido Popular Europeo: Manfred Weber
Alianza de Liberais e Demócratas por Europa: aínda por designar
Verdes Europeos - Alianza Libre Europea: Ska Keller e Bas Eickhout, mentres que o candidato de ALE aínda está por designar.
Alianza de Conservadores e Reformistas Europeos: Jan Zahradil
Esquerda Unida Europea - Esquerda Verde Nórdica: aínda por designar
Europa da Liberdade e da Democracia:
Movemento por unha Europa das Nacións e da Liberdade: aínda por designar.
Grupo Europarlamentario de Non Inscritos: Non presentará candidato

Candidaturas e cabezas de lista[editar | editar a fonte]

Os comicios celebráronse en España o 26 de maio. Os 54 eurodeputados españois foron elixidos nunha circunscrición única,^[2] polo que as listas e candidatos foron as mesmas en todo o país, aínda que algúns partidos e coalicións adaptaron o seu nome á lingua dalgunhas comunidades e mostraron na papeleta só os nomes dalgúns dos compoñentes da lista.^[3] Esta é a lista completa de candidaturas e os seus cabezas de lista:

Presenza galega nas listas[editar | editar a fonte]

Resultados globais europeos[editar | editar a fonte]

É moi complexo ofrecer unha panorámica xeral de resultados por partidos, dado que a afiliación a cada grupo parlamentario europeo é individual. Ademais, a propia formación de grupos ou non dependerá dos resultados das eleccións e dos pactos posteriores.

O PPE é o grupo parlamentario de centro-dereita europeo, e recolle no seu seo a maior parte dos partidos conservadores do continente, entre eles o PP, afiliados ao Partido Popular Europeo. A S&D é o grupo parlamentario socialdemócrata, e recolle tamén a maior parte dos partidos de esquerda moderada europea, como o PSOE. A maior parte destes partidos pertencen á súa vez ao Partido Socialista Europeo. Estas dúas formacións ocuparon tradicionalmente a maior parte dos euroescanos.

A ALDE é o grupo parlamentario liberal, e nel coinciden, ademais doutras formacións, os partidos integrantes da ALDE (Cidadáns), e do Partido Demócrata Europeo (PNV). A ALE é o partido que reúne a distintas minorías rexionais, e que forma grupo parlamentario cos Verdes; o BNG forma parte da ALE. A EUE-EVN é o grupo parlamentario de partidos de esquerda, esquerda ecoloxista e extrema esquerda; aos que pertencen Podemos e Izquierda Unida. A ACRE é un grupo parlamentario conservador, moderadamente euroscéptico, que agrupa a diferentes formacións de dereita do leste europeo e o Partido Conservador británico. O MELD tamén é un partido euroscéptico, que ten como partido máis forte o Movemento Cinco Estrelas italiano. Ademais, está a formación da Europa das Nacións e da Liberdade, que agrupa a partidos de ultradereita.

Ademais existen no Parlamento Europeo un grupo restante, o Grupo Europarlamentario dos Non Inscritos, que recolle diversas formacións políticas que non atopan acomodo nos grandes grupos. Moitas destas formacións son de ultradereita e outras de perfil populista, socioliberal ou conservador.

Grupo político Estado	PPE	S&D	ALDE	Verdes-ALE	EUE-EVN	CRE	ELDD	Non inscritos	Eurodeputados	Participación
Alemaña									96
Austria									19
Bélxica									21
Bulgaria									17
Croacia									12
Chequia									21
Dinamarca									14
Chipre									6
Eslovaquia									14
Eslovenia									8
España									59
Estonia									7
Finlandia									14
Francia									79
Grecia									21
Hungría									21
Irlanda									13
Italia									76
Letonia									8
Lituania									11
Luxemburgo									6
Malta									6
Países Baixos									29
Polonia									52
Portugal									21
Reino Unido
Romanía									33
Suecia									21
Total									751

Resultados en Galicia e España[editar | editar a fonte]

← Eleccións europeas de 2019 →
Partido ou coalición	Votos	%	EuroDep.	± %	± ED	Votos en Galicia	%	± %
PSOE
PP
Cidadáns
Podemos

Vox
Agora Repúblicas

Outros
Total		100%	54	—	=		100%	—

Notas[editar | editar a fonte]

↑ "La UE pospone el 'brexit' 6 meses, hasta el 31 de octubre". eitb.eus (en castelán).
↑ "Elecciones Europeas - Diferencias en las leyes electorales de los distintos Estados de la UE" (en castelán). Consultado o 10 de xuño de 2019.
↑ "Candidaturas ás eleccións europeas 2019" (PDF). BOE (en castelán). Consultado o 10 de xuño de 2019.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Eleccións europeas 2019 (en varias linguas).
Parlamento europeo (en varias linguas).

[1] "La UE pospone el 'brexit' 6 meses, hasta el 31 de octubre". eitb.eus (en castelán).

[2] "Elecciones Europeas - Diferencias en las leyes electorales de los distintos Estados de la UE" (en castelán). Consultado o 10 de xuño de 2019.

[3] "Candidaturas ás eleccións europeas 2019" (PDF). BOE (en castelán). Consultado o 10 de xuño de 2019.

[1]

[2]

[3]