Parque nacional Etosha

Coordenadas: 18°56′43″S 15°53′52″L / -18.94528, -15.89778

Parque nacional Etosha

Marco Legal
Figura de Protección:	Parque nacional
Ano de constitución:	1907
Superficie:	22 270 km²
Lexislación:
Datos de interese
País:	Namibia
Provincias:	Kunene
Concellos:	{{{Concellos}}}
Ríos:
Picos
Direccións de interese:
Teléfonos:

Localicación do Parque nacional en Namibia

O Parque nacional Etosha, situado en Namibia, é un dos máis grandes do mundo, cunha extensión de 22 270 km². Ten forma oblonga, cunha lonxitude máxima de leste a oeste de 350 km.

Etimoloxía[editar | editar a fonte]

O termo Etosha en oshiwambo significa "o gran lugar branco", polo aspecto que lle da a esta gran planicie a cor do sal (en realidade, carbonato de calcio e magnesio) depositada na súa superficie.

Ecosistemas[editar | editar a fonte]

O parque está formado por dous ecosistemas principais: o bosque baixo con matogueira e a sabana, que abarcan un contorno de máis de 100 000 km², e as depresións salobres de Etosha (chamadas pan en inglés), lagoas sagadas secas, que se inundaron hai tempo pola afluencia dun río, probabelmente o Kunene, que hoxe desemboca no mar. A depresión máis importante e que dá nome ao parque é a de Etosha, situada ao nordeste do parque, cunha extensión de máis de 4 800 km²,^[1] e unhas dimensións de 120 por 55 km de leste a oeste e de norte a sur, respectivamente.

Hai outras depresións no parque e fóra del que, sumadas á de Etosha, alcanzan unha superficie de case 7 000 km². O parque, composto por unha inmensa planicie, está bordeado polo sur polas montañas Ondundozonananandana, nome nativo que significa "lugar onde o muchacho perdeu ao seu rabaño", probabelmente a causa dun leopardo.

Accesos[editar | editar a fonte]

O acceso ao parque pode realizarse por dúas entradas principais: a de Namutoni (Von Lindequist Gate), ao leste, e a de Okakuejo (Anderson Gate), ao sur, a 435 e 535 km respectivamente de Windhoek. O resto do parque, salvo a menos usada King Nehale Gate, ao norte, está valado. Ao redor do parque encóntranse varias reservas de caza privadas.

Fauna[editar | editar a fonte]

No interior do parque contabilizáronse 114 especies de mamíferos, 340 de aves, 110 de réptiles, 16 de anfibios e unha dun peixe bastante sorprendente. Entre os grandes mamíferos contáronse 250 leóns, 300 rinocerontes, 2 000 elefantes, 2 500 xirafas e 6 000 cebras.

O máis abundante é a gacela Antidorcas marsupialis, coñecida como springbok, da cal hai máis de 20 000 exemplares.

Historia[editar | editar a fonte]

O parque foi creado polo gobernador da colonia da África do Suroeste alemá (Deutsch-Südwestafrika), Friedrich von Lindequist, o 22 de marzo de 1907, e daquela contaba cunha extensión de case cen mil quilómetros cadrados, que englobaban o actual parque e gran parte de Kaokoland, co nome de Reserva de caza 2. Naquel tempo, a fauna era moito máis abundante que na actualidade, pois a rexión estaba practicamente deshabitada e era moi ácil ver rinocerontes en pleno día.

Tras a primeira guerra mundial, Namibia adquiriu o nome de África do Suroeste e pasou a ser colonia de Suráfrica até a súa independencia en 1991. En 1947 os surafricanos crearon no noroeste do país o bantustán de Kaokoland para resituar aos hereros, que vivían máis ao sur e ofrecerlle un país aos himbas, que vivían na fronteira con Angola, lonxe das riquezas das zonas habitadas polos brancos. Para iso houbo que reducir a extensión do parque, que chegaba entón até a Costa dos Esqueletos, na beira do mar, e cortaba prcticamente o país en dous.

En 1962 a Comisión Odendaal reduciu novamente a extensión do parque, cortando definitivamente a conexión de Etosha co mar e impedindo as migracións anuais dos elefantes.

Actualmente está en proceso a creación dun parque na rexión de Kunene (noroeste de Namibia), o que ampliaría Etosha cara ao oeste ao engadirllle as concesións de Palmwag (5 900 km²), Etendeka (507 km²) e Hobatere (260 km²). Entre as tres, calcúlas que conteñen uns mil elefantes do deserto, cen leóns e 150 rinocerontes negros.