Diego Martínez Barrio
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde novembro de 2018.) |
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 25 de novembro de 1883 Sevilla, España |
| Morte | 1 de xaneiro de 1962 (78 anos) París, Francia |
| Lugar de sepultura | cemiterio de San Fernando en Sevilla (2000–) Saint-Germain-en-Laye (1962–2000) |
 Presidente do Consello de Ministros | |
| 18 de xullo de 1936 – 19 de xullo de 1936 ← Santiago Casares Quiroga – José Giral → | |
| Xefe de Estado de España | |
| 7 de abril de 1936 – 11 de maio de 1936 ← Niceto Alcalá-Zamora – Manuel Azaña → | |
 Presidente das Cortes | |
| 16 de marzo de 1936 – 31 de marzo de 1939 ← Santiago Alba Bonifaz | |
 Deputado nas Cortes republicanas | |
| 21 de febreiro de 1936 – 2 de febreiro de 1939 Lexislatura: III lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Madrid (capital) | |
 Ministro de Gobernación | |
| 23 de xaneiro de 1934 – 3 de marzo de 1934 ← Manuel Rico Avello (en)  – Rafael Salazar Alonso (en) → | |
| Ministro da Guerra | |
| 16 de decembro de 1933 – 23 de xaneiro de 1934 ← Vicente Iranzo Enguita – Diego Hidalgo y Durán → | |
| Deputado nas Cortes republicanas | |
| 28 de novembro de 1933 – 7 de xaneiro de 1936 Lexislatura: II lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Sevilla (capital) (en) | |
| Presidente do Consello de Ministros | |
| 8 de outubro de 1933 – 16 de decembro de 1933 ← Alejandro Lerroux – Alejandro Lerroux → | |
| Ministro de Gobernación | |
| 12 de setembro de 1933 – 8 de outubro de 1933 ← Santiago Casares Quiroga – Manuel Rico Avello (en) → | |
| Deputado nas Cortes republicanas | |
| 7 de xullo de 1931 – 9 de outubro de 1933 Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española Circunscrición electoral: Sevilla (capital) (en) | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | político , xornalista , industrial |
| Partido político | Partido Republicano Radical |
| Lingua | Lingua castelá |
Sinatura  | |
 | |
Diego Martínez Barrio, nado en Sevilla o 25 de novembro de 1883 e finado en París o 1 de xaneiro de 1962, foi un político español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
De procedencia humilde, pois era fillo dun albanel e unha vendedora de mercado, comezou a súa vida política no anarquismo. Despois moderou as súas ideas, ao converterse nun dos animadores do republicanismo local, concelleiro en Sevilla e membro do Partido Republicano Radical. Participou no Comité Revolucionario (1930) e foi ministro de comunicacións no goberno provisorio tras proclamarse a II República española (14 de abril - 15 de decembro de 1931), e voceiro da minoría radical no Congreso dos Deputados. Tras entrar en crise o goberno Azaña, foi ministro de Gobernación no primeiro goberno de Alejandro Lerroux, apenas un mes, xa que o 9 de outubro de 1933 foi nomeado presidente do Consello de Ministros coa única intención de convocar eleccións, que lle deron a vitoria ao centro dereita e Martínez Barrio pasou a ocuparse do Ministerio da Guerra (16 de decembro de 1933 - 28 de abril de 1934). Enfrontado coa política reaccionaria de Lerroux, abandonou o partido, fundando Unión Republicana, da que foi o seu líder.
Posteriormente, integrada a Unión Republicana na Fronte Popular, Martínez Barrio foi elixido Presidente das Cortes e exerceu de forma interina como Presidente da Segunda República Española, no período comprendido entre o 7 de abril e o 10 de maio de 1936, con motivo da destitución de Niceto Alcalá-Zamora.
Na noite do 18 ao 19 de xullo de 1936, Manuel Azaña, trala dimisión de Santiago Casares Quiroga, encargoulle formar goberno para intentar deter a sublevación que daría orixe á guerra civil española pero, fracasado o seu intento, presentou a dimisión, durando o seu goberno só 3 horas. Foi entón substituído por José Giral.
Tras a caída da República exiliouse, primeiro a Francia. Foi presidente interino da República tras a renuncia de Azaña o 27 de febreiro de 1939, e despois a Cuba.[1] Posteriormente pasou a México, onde en 1945 foi designado Presidente da República no exilio ata a súa morte. Finalmente volve a París, onde morre. Trinta e oito anos máis tarde, no 2000, os seus restos foron trasladados a Sevilla, a súa cidade natal.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Ferrer Benimeli 1977, p. 10.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Diego Martínez Barrio  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Casanova, Julián; Gil Andrés, Carlos (2019). Historia de España en el siglo XX. Colección:Historia (en castelán) (7ª ed.). Barcelona: Editorial Ariel. ISBN 978-84-344-3491-2.
- Ferrer Benimeli, José Antonio (1 de xullo de 1977). "Historia de la República española en el exilio (1939-1947)". Tiempo de Historia (en castelán) (Madrid) (32): 4–19.
