Bergpark Wilhelmshöhe

Bergpark Wilhelmshöhe
	Monumento de Hércules no Bergpark, punto de referencia de Kassel
	; Bergpark Wilhelmshöhe
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
País	Alemaña
Tipo	Natural
Criterios	III, IV
Inscrición	2013 (37ª Sesión)
Rexión da UNESCO	Europa e América do Norte
Identificador	1413
	v; c; e;

Bergpark Wilhelmshöhe é un parque paisaxístico en Kassel, Alemaña. A área do parque é de 2´4 km², polo que é o parque montañoso máis grande de Europa. A construción do Bergpark, ou "parque de montaña", comezou en 1689 a instancias dos Landgraves de Hesse-Kassel e levou uns 150 anos. O parque está aberto ao público hoxe. Desde 2013, é Patrimonio da Humanidade da UNESCO.

Xeografía[editar | editar a fonte]

Localización[editar | editar a fonte]

Bad Wilhelmshöhe, un Stadtteil 8distrito) de Kassel, no norte de Hesse, está situado ao oeste do centro da cidade ao pé da cordilleira Habichtswald. Tamén é coñecida pola estación de Kassel-Wilhelmshöhe na liña Ferrocarril de alta velocidade Hannover–Würzburg.

Historia[editar | editar a fonte]

Presentado orixinalmente no estilo barroco do giardino all'italiana e do xardín formal francés, con función de auga que baixaba en cascada ata o Schloss Wilhelmshöhe , posteriormente reorganizouse nun xardín paisaxístico inglés.

En 1143, os Cóengos Regulares de Maguncia estableceron o mosteiro de Weißenstein no lugar do actual Schloss Wilhelmshöhe, que foi disolto no curso da Reforma Protestante. O landgrave Filipe I de Hesse utilizou os edificios restantes como pavillón de caza, reconstruído en gran parte polo seu descendente Maurice de Hesse- Kassel de 1606 a 1610.

1696–1806[editar | editar a fonte]

O Bergpark xurdiu como un parque barroco baixo o Landgrave Carlos I de Hesse-Kassel. En 1701, o arquitecto italiano Giovanni Francesco Guerniero iniciou a construción do monumento de Hércules e das cascadas xigantes. En 1785, Guillerme I, Elector de Hesse, Guillermo IX, Landgrave de Hesse iniciou unha grande extensión do parque, e ao ano seguinte o seu arquitecto, Simon Louis du Ry, deseñou o edificio Neoclásico do palacio Schloss Wilhelmshöhe.

Mentres tanto, os ideais do paisaxismo cambiaron do barroco francés ao xardín inglés. No transcurso da ampliación e modificacións, Heinrich Christoph Jussow, ademais de contribuír ao deseño do palacio, creou construcións que aínda hoxe caracterizan o parque: ruínas artificiais como o Löwenburg (Kassel) (Castelo do León) e o acueduto romano, así como extensións do xardín acuático como o Lac, o estanque da fonte e o Teufelsbrücke (Ponte do Diaño) co Höllenteich (Ponte do Inferno). En 1793, Karl Steinhöfer engadiu a Fervenza Steinhöfer ao xardín acuático.

1806–1866[editar | editar a fonte]

Kassel converteuse na capital do recentemente creado Reino de Westfalia, un vasalo estado de Francia, gobernado polo irmán de Napoleón, Jérôme Bonaparte. Mantivo a corte no palacio de Wilhelmshöhe (que pasou a chamarse Napoleonshöhe) ata 1813, tras a derrota de Napoleón e a restauración do electorado. O chambelán xefe do rei e gobernador de Napoleonshöhe era o conde Heinrich von Blumenthal. En 1826, Guillame II, elector de Hesse ordenou a última gran construción do Bergpark Wilhelmshöhe, a grosser Wasserfall (Gran Fervenza).

1866–1918[editar | editar a fonte]

Despois de estar do lado de Austria na Guerra austro-prusiana para a supremacía en Alemaña, o principado foi anexionado polo Reino de Prusia en 1866. A administración prusiana uniu Nassau, Frankfurt e Hesse-Kassel na nova provincia prusiana de Hesse-Nassau. Kassel deixou de ser unha residencia principesca, rematou a dinastía dos creadores do parque.

En 1870, despois da Batalla de Sedan, o emperador francés Napoleón III foi enviado como prisioneiro ao Schloss Wilhelmshöhe antes de exiliarse en Gran Bretaña. Desde 1899, o emperador alemán Guillerme II, que foi á escola en Kassel, escolleu a Wilhelmshöhe como residencia de verán, o que converteu o castelo e o parque nun centro da política europea durante as dúas décadas seguintes. Despois do armisticio que puxo fin á primeira guerra mundial, a Oberste Heeresleitung dirixida por Paul von Hindenburg organizou e dirixiu a retirada e desmobilización das tropas alemás de aquí a partir de novembro de 1918 a febreiro de 1919.

Séculos XX e XXI[editar | editar a fonte]

O Schloss Wilhelmshöhe foi danado polas bombas aliadas na segunda guerra mundial. De 1968 a 1974, reconstruíuse como museo de arte. Alberga unha colección de papel pintado, unha colección de antigüidades greco-romanas e unha galería de pinturas de vellos mestres.^[1] A colección céntrase nos séculos XVI e XVII e contén obras mestras de pintores alemáns, italianos, franceses e españois. Comprende a segunda colección máis grande de Rembrandts en Alemaña. Entre elas figuran os famosos "Saskia" de Rembrandt e "O home do sombreiro holgado" de Frans Hals.

En 1972, o chanceler da Alemaña Occidental Willy Brandt e o primeiro ministro da República Democrática Alemá Willi Stoph reuníronse no Schloss Wilhelmshöhe para negociar entre os dous estados alemáns.

No século XX non se fixeron ampliacións do Parque. No século XXI prodúcense amplas reformas do monumento e das fervenzas de Hércules, que aínda están en marcha; gran parte do monumento segue envolto en estadais.^[2]

Descrición[editar | editar a fonte]

O parque comprende unha superficie duns 2´4 km², que se estende ata a montaña Karlsberg co Monumento de Hércules no cume a 526,2 m..

Hércules[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Monumento de Hércules (Kassel).

O Hércules de Kassel é unha estatua de cobre que representa ao antigo semideus grego Heracles (Gr. Ηρακλής, en alemán Herkules). É unha copia da estatua de Hércules Farnese do século III, creada por Johann Jacob Anthoni, un ourive de Augsburgo.

Hoxe[editar | editar a fonte]

Bergpark Wilhelmshöhe está administrado polo Estado de Hesse e está afiliado á Rede Europea de Patrimonio de Xardíns desde 2009. O 23 de xuño de 2013 proclamouse Patrimonio da Humanidade durante a reunión da UNESCO en Phnom Penh.^[3] Forma parte da Museumslandschaft Hessen Kassel.

Avaliación[editar | editar a fonte]

O historiador da arte Georg Dehio (1850–1932), inspirador da disciplina moderna de preservación histórica, describiu o parque como "posiblemente a combinación máis grandiosa de paisaxe e arquitectura que o Barroco se atreveu a facer en ningún lugar" ("vielleicht das Grandioseste, was irgendwo der Barock in Verbindung von Architektur und Landschaft gewagt hat.").^[4]

Galería[editar | editar a fonte]

O Invernadoiro
Bergpark Wilhelmshöhe, visto desde o centro de Kassel
Artes acuáticas, iluminadas pola noite
Estatua de Hércules no alto do octógono, como se viu durante a renovación en 2011
Bergpark Wilhelmshöhe, vista lateral da estatua de Hércules
Detalle da estatua de Hércules
O Teufelsbrücke (Ponte do diaño)
Fervenza artificial
O Löwenburg (Castelo do León)
Bergpark Wilhelmshöhe, cartel que describe a renovación aínda en curso no 2013
"Wasserkunst" (Arte acuática) experiencia para turistas, 2016
Auga baixando polas fervenzas, unha imaxe de cores antes de 1903