Édouard Balladur

Édouard Balladur

Biografía
Nacemento	2 de maio de 1929 (95 anos) Esmirna, Turquía
Primeiro ministro de Francia
29 de marzo de 1993 – 10 de maio de 1995 ← Pierre Eugène Bérégovoy (pt) – Alain Juppé →
Ministro da Economia, Finanças e Indústria (pt)
20 de marzo de 1986 – 12 de maio de 1988 ← Pierre Eugène Bérégovoy (pt) – Pierre Eugène Bérégovoy (pt)  → Gabinete ministerial: Cabinet Jacques Chirac II (en)
General secretary of the Presidency of the Republic (en)
5 de abril de 1973 – 2 de abril de 1974 ← Michel Jobert – Bernard Beck (pt)  →
Deputado da Asemblea Nacional
Member of the regional council of Île-de-France (en)
Datos persoais
Residencia	Marsella (1935–)
Grupo étnico	Pobo armenio
Relixión	Igrexa católica armenia
Educación	Escola Nacional de Administração (pt) (1955–1957) Instituto de Estudos Políticos de París Lycée Thiers (en) Aix-en-Proven Université d'Aix--Marseille III (pt)
Actividade
Lugar de traballo	París
Ocupación	economista, político
Empregador	Conselho de Estado (França) (pt)
Partido político	Unión por un Movemento Popular Reagrupamento para a República (pt)
Familia
Parentes	Jean-Pierre Balladur, curmán
Premios
(2010)  Today Prize (en) (1993)  Gran Cruz da Orde de Wissam El Alaouite (1993)  Persoa do Ano polo Financial Times  Cabaleiro da Gran Cruz da Orde ao Mérito da República Italiana  Gran Cruz da Orde do Mérito da República de Polonia  Gran Cruz da Orde Nacional do Mérito  grande oficial da Lexión de Honra
Descrito pola fonte	Obálky knih, Le dictionnaire biographique : Arméniens d'hier et d'aujourd'hui (en) , (p.90)

Édouard Balladur, nado o 2 de maio de 1929 en Esmirna, Turquía, é un político francés, que foi primeiro ministro de Francia entre 1993 e 1995.

Biografía

Graduouse na Escola Nacional de Administración e foi membro do Consello de Administración da Oficina de radiodifusión da televisión francesa (1967-68), conselleiro técnico do gabinete do primeiro ministro Georges Pompidou (1966-68), secretario xeral do presidente no Eliseo (1969).

Tras a morte de Pompidou, abriu unha paréntese na súa vida política, que se pecharía a principios dos anos oitenta coa súa volta da man de Jacques Chirac. Considéraselle o executor da política de reprivatizacións levada a cabo como Ministro de Economía e Ministro de Estado do goberno de Chirac (1986-1988). Coa vitoria da coalición de centro-dereita formada por RPR e UDF nas eleccións lexislativas de marzo de 1993, foi nomeado primeiro ministro, volvendo a denominada cohabitación co socialista François Mitterrand. Durante ese período favoreceu a liberalización da economía.