Estercobilinóxeno
| Estercobilinóxeno | |
|---|---|
 | |
Ácido 3-[2-[[3-(2-carboxietil)-5-[[(2S,3R,4R)-4-etil-3-metil-5-oxopirrolidin-2-il]metil]-4-metil-1H-pirrol-2-il]metil]-5-[[(2S,3R,4R)-3-etil-4-metil-5-oxopirrolidin-2-il]metil]-4-metil-1H-pirrol-3-il]propanoico | |
Outros nomes Urobilinóxeno fecal | |
| Identificadores | |
| Número CAS | 17095-63-5 |
| PubChem | 9548718 |
| ChemSpider | 7827641 |
| MeSH | Stercobilinogen |
| ChEBI | CHEBI:6320 |
| Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
| Propiedades | |
| Fórmula molecular | C33H48N4O6 |
| Masa molar | 596,76 g mol−1 |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. | |
O estercobilinóxeno ou urobilinóxeno fecal é un composto químico creado polas bacterias do intestino. É o resultado da degradación da hemoglobina. Unha vez procesado dá lugar ao composto que lle dá ás feces a súa cor marrón, a estercobilina.[1][2]
Formación[editar | editar a fonte]
A bilirrubina é un pigmento que se orixina pola degradación da porción hemo da hemoglobina. O fígado conxuga a bilirrubina, facéndoa hidrosolube; e a forma conxugada é despois excretada na urina como urobilinóxeno. O urobilinóxeno é incoloro e é despois oxidado na urina a urobilina, que lle dá cor amarela á urina.[3] No intestino, a bilirrubina é convertida polas bacterias en urobilinóxeno fecal ou estercobilinóxeno. O estercobilinóxeno é oxidado a estercobilina,[2] que é responsable da pigmentación das feces. O escurecemento das feces unha vez que están un certo tempo ao aire débese á oxidación dos urobilinóxenos fecais residuais a estercobilinas.[4]
"Estercobilinóxeno" é simplemente o nome que se lle dá ao urobilinóxeno que está no tracto gastrointestinal;[5] e, de feito, o seu uso como termo separado está caendo en desuso para evitar confusión.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Stercobilinogen, drugs.com
- ↑ 2,0 2,1 Houssay, Bernardo Alberto (1946). "Fisiología humana". El Ateneo. p. 42. Consultado o 7 de maio de 2011.
- ↑ Graff, Laurine (1987). "Análisis de orina: atlas color". Google Books. Ed. Médica Panamericana. Consultado o 3 de xuño de 2011.
- ↑ A. C. Guyton. Tratado de Fisiología Médica. 6ª edición. Editorial Interamericana. Páxina 1031. ISBN 84-7605-029-1
- ↑ Higgins, C. (2012). Understanding Laboratory Investigations: A Guide for Nurses, Midwives and Health Professionals. Wiley. p. 181. ISBN 9781118480137. Consultado o 2015-04-13.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- P. T. Lowry, N. R. Ziegler, Ruth Cardinal, and C. J. Watson The conversion of N16-labeled Mesobilirubinogen to Stercobilinogen by fecal bacteria JBC (1954) 208, 543-548
- Harpers illustrated biochemistry 28th Ed.
- Harrison’s principles of internal medicine 20th Ed.
