Uroporfirinóxeno I
Uroporfirinóxeno I | |
---|---|
Ácido 3,3′,3′′,3′′′-[14,33,53,73-tetraquis(2-hidroxi-2-oxoetil)-11H,31H,51H,71H-1,3,5,7(2,5)-tetrapirrolaciclooctafane-13,34,54,74-tetrail]tetrapropanoico | |
Identificadores | |
Número CAS | 1867-62-5 |
PubChem | 440775 |
ChemSpider | 389644 |
Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
Propiedades | |
Fórmula molecular | C40H44N4O16 |
Masa molar | 836,79 g mol−1 |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. |
O uroporfirinóxeno I é un isómero do uroporfirinóxeno III, un intermediario metabólico da biosíntese do hemo. Un tipo de porfiria orixínase pola produción de uroporfirinóxeno I en vez de III.
Biosíntese e metabolismo
[editar | editar a fonte]Nos organismos vivos o uroporfirinóxeno I orixínase nunha rama lateral da vía principal da síntese da porfirina, na cal o precursor tetrapirrólico linear do preuroporfirinóxeno (un hidroximetilbilano substituído) convértese polo encima uroporfirinóxeno-III cosintase no uroporfirinóxeno III cíclico; que é despois convertido en coproporfirinóxeno III camiño da formación de porfirinas como o hemo. O uroporfirinóxeno I prodúcese espontaneamente a partir de preuroporfirinóxeno cando o encima non esta presente.[1][2]
A diferenza entre as formas I e III é a disposición dos catro grupos carboxietil (ácido propiónico, "P") e os catro grupos carboximetil (ácido acético, "A"). A conversión non encimática a uroporfirinóxeno I ten como resultado a secuencia AP-AP-AP-AP, mentres que a conversión encimática en uroporfirinóxeno III leva á inversión dun grupo AP e, por tanto, a un arranxo AP-AP-AP-PA.
Se se sintetiza, o uroporfirinóxeno I é despois convertido en coproporfirinóxeno I polo mesmo encima (uroporfrinóxeno descarboxilase) que actúa sobre a forma III; pero ese produto, que é citotóxico, acumúlase causando o patoloxía porfiria eritropoética conxénita.[2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Paul R. Ortiz de Montellano (2008). "Hemes in Biology". Wiley Encyclopedia of Chemical Biology. John Wiley & Sons. ISBN 978-0470048672. doi:10.1002/9780470048672.wecb221.
- ↑ 2,0 2,1 Sassa, S.; Kappas, A. (2000). "Molecular aspects of the inherited porphyrias". Journal of Internal Medicine 247 (2): 169–178. PMID 10692079. doi:10.1046/j.1365-2796.2000.00618.x.