Stendhal

1000 12/16
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Stendhal
Nome completoMarie-Henri Beyle
AlcumeStendhal, Henri Stendhal, Stendalis, Louis Alexandre Bombet, Anastase de Serpière, Don Flegme, William Crocodile e Dominique
Nacemento23 de xaneiro de 1783
Lugar de nacementoGrenoble
Falecemento23 de marzo de 1842
Lugar de falecementoParís
CausaIctus
SoterradoCemiterio de Montmartre
NacionalidadeFrancia
EtniaPobo francés
Relixiónateísmo
Ocupaciónescritor, autobiógrafo, autor de diarios, biógrafo, novelista, diplomático e historiador da arte
PaiChérubin Beyle
NaiHenriette Gagnon
IrmánsPauline Beyle
Coñecido porVermello e negro, A Cartuxa de Parma, On Love, Memoirs of an Egotist, Mémoires d'un touriste, Vanina Vanini, Lucien Leuwen, Armance, The Life of Henry Brulard, Rome, Naples and Florence, Racine and Shakespeare, Italian Chronicles e Histoire de la peinture en Italie
PremiosCabaleiro da Lexión de Honra
Na rede
IMDB: nm0826543 Allocine: 36912
Bitraga: 738 Musicbrainz: 417c25a7-3ec4-4ccc-9cda-6258240a8b9e Discogs: 325146 WikiTree: Beyle-5 Find a Grave: 3455 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Henri Beyle, coñecido como Stendhal, nado en Grenoble o 23 de xaneiro de 1783 e finado en París o 23 de marzo de 1842, foi un escritor francés do século XIX.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Valorado pola súa aguda análise de caracteres e a concisión do seu estilo, é considerado un dos literatos máis importantes e máis temperáns do Realismo.

É coñecido sobre todo polas súas novelas Vermello e negro[1] (Le Rouge et le Noir, 1830), e A cartuxa de Parma[2] (La Chartreuse de Parme, 1839).

Henri Beyle empregou diferentes pseudónimos para asinar os seus escritos, sendo Stendhal o máis coñecido deles. Existen dúas hipóteses plausibles sobre a orixe do pseudónimo:[3][4] a máis aceptada é que tomase o pseudónimo da cidade alemá de Stendal, lugar de nacemento de Johann Joachim Winckelmann, fundador da arqueoloxía moderna a quen admiraba. Unha segunda hipótese é que o pseudónimo sexa un anagrama de Shetland, unhas illas que Stendhal coñeceu e que lle deixaron unha profunda impresión.

Obra[editar | editar a fonte]

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Incluído na Biblioteca Galega de Clásicos Universais.
  2. Traducido por Germán Palacios Rico e publicado por Galaxia en 1995.
  3. Michel Crouzet: Stendhal et l'italianité. Editions José Corti, 1982.
  4. Jefferson, Ann. Reading Realism in Stendhal (Cambridge Studies in French). Cambridge, UK: Cambridge University Press, 1988.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]