PSUV

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Partido Socialista Unido de Venezuela»)
PSUV
AcrónimoPSUV
Tipopartido político
Ideoloxíasocialismo do século XXI, Marxismo, Anticapitalismo, antiimperialismo, Bolivarianismo, Chavismo, Nacionalismo de esquerda e populismo de esquerda
Data de fundación24 de marzo de 2007
Fundador(es)Hugo Chávez
Presidente/aNicolás Maduro (-) Editar o valor em Wikidata
Nº de membros7.632.606 (2014) Editar o valor em Wikidata
SedeCaracas
PaísVenezuela
Na rede
http://www.psuv.org.ve/
editar datos en Wikidata ]

O Partido Socialista Unido de Venezuela (PSUV) é o nome dun partido político venezolano onde se fusionan algunhas das forzas políticas e sociais que apoian a Revolución Bolivariana promovida polo presidente Hugo Chávez.[1]

Nun primeiro momento, Chávez decidiu que tiña que convencer aos distintos partidos políticos que o apoiaban para que se disolvesen ou se incorporasen ao PSUV. Esta tarefa non tivo moito éxito, e só a aceptaron partidos como o Movemento Quinta República e partidos máis pequenos como o Movemento Electoral Popular, MIGATO, a UPV, Independientes por la Comunidad Nacional e a Liga Socialista. Xuntos, conseguiron o 45,99% dos votos nas eleccións presidenciais de 2006. Outros partidos como Patria para Todos, Por la Social Democracia, o <i>Movimiento Tupamaro de Venezuela</i> e o Partido Comunista de Venezuela -que gañou o 14,6%- negáronse a incorporarse ao PSUV por diversos motivos. Chávez tentou máis tarde reforzar a nacente organización política facendo un chamamento á base para que se inscriban como candidatos a militantes do PSUV, un rexistro que comezou o 29 de abril e rematou o 10 de xuño de 2007 cun total de 5.669.305 aspirantes.

A proposta do PSUV recibiu diversas críticas, tanto internas dos partidarios de Chávez como externas dos opositores, baseadas fundamentalmente na consideración de que unha proposta de fusión de partidos políticos con ideoloxías diversas sería antidemocrática e pretende impoñer un pensamento único.

Os promotores da construción do novo partido estiveron traballando para que a transcrición real desta declaración estea dispoñible na rede, á que asistiron voceiros elixidos entre as unidades de base, que tiñan como función debater e deseñar as bases do partido.

Nas últimas eleccións parlamentarias de setembro de 2010, o PSUV obtivo o 45,21% dos votos válidos e consolidouse como o partido venezolano máis votado.

Formación do partido[editar | editar a fonte]

Hugo Chávez, principal impulsor do PSUV.

Ideoloxía[editar | editar a fonte]

O nacemento deste partido para unir á esquerda venezolana foi unha das propostas de Hugo Chávez durante a campaña das eleccións presidenciais de 2006. Coñecíase como a proposta do Partido Único, pero máis tarde o director xeral do Comando Técnico Nacional do Partido MVR, William Lara, aclarou que non era "un partido único senón unido para sempre cos ideais bolivarianos marxistas-leninistas de Bolívar o Libertador " tentando así non xerar confusión cos sistemas unipartidistas.[2] Cabe destacar que Karl Marx e Simón Bolívar foron contemporáneos e Marx non tiña moi boa opinión de Bolívar[3][4], porén hai quen explica iso polo contexto industrial tan distinto de América Latina[5] ou polas informacións e fontes erradas que tiña Marx sobre o Libertador venezolano.[6] De igual xeito, o partido integra teses próximas á teoloxía da liberación, aínda que para o marxismo a relixión era o opio do pobo.[7]

Nome para o partido unitario[editar | editar a fonte]

A primeira mención pública dun posíbel nome para o partido unitario apareceu o 16 de decembro de 2006, cando o propio Chávez o anunciou durante un acto de recoñecemento na súa campaña, tras a súa vitoria nas eleccións presidenciais do ano[8]. Advertiu entón que aqueles partidos que decidisen non sumarse á proposta abandonarían a coalición oficialista, ademais de manifestar que os votos nesas presidenciais non eran dos partidos senón do pobo.[9]

Esquema organizativo[editar | editar a fonte]

Chávez tamén propuxo un esquema para o novo partido similar ao do Estado Miranda durante a campaña electoral de 2006, coñecidos como batallones, pelotones e escuadras[10]. Esa organización é formada por militantes de base organizados en grupos integrados noutros maiores. Tamén pediu que o PSUV acabe coas asignacións gobernamentais e que as candidaturas "a dedo" comecen a establecer o poder directamente na base do partido e das masas.

O proceso de rexistro de afiliados ao PSUV comezou o 18 de xaneiro de 2007 coa preparación dos modelos de rexistro. En febreiro constituíuse unha Comisión de Fomento co obxectivo de coordinar os sectores políticos co método de creación do novo partido. En 2009 o PSUV anunciou que sobrepasaran os 7 millóns de afiliados.[11]

Reaccións[editar | editar a fonte]

O anuncio da creación do PSUV produciu unha serie de opinións e reaccións tanto entre os partidos simpatizantes do proxecto do presidente Chávez como entre os que formaron parte da oposición.

Partes que acordaron fusionarse[editar | editar a fonte]

Varios partidos revolucionarios -autoproclamados para apoiar a Revolución Bolivariana- apoiaron plenamente desde o principio a creación do PSUV, e anunciaron a súa disolución como partidos independentes.

Logotipo de MCR.

O Movemento Quinta República, partido fundado por Chávez en 1997 para servir de plataforma electoral, foi o primeiro en dar o paso adiante ao anunciar oficiosamente o 18 de decembro de 2006 a súa disolución como partido político, o traslado da súa militancia ao PSUV. e a cesión de todo o seu patrimonio ao novo partido.[12]

Ao día seguinte, a Unidade Popular Venezolana tamén decidiu incorporarse ao Partido Unido. A principal dirixente da UPV, Lina Ron, anunciou o inicio dun proceso xudicial ante o Consello Nacional Electoral de Venezuela para disolver o seu partido. Lina Ron aproveitou o anuncio para instar aos partidos oficialistas a que se apresuren a sumarse ao PSUV e dixo: "Apresúrense, compañeiros, poden pecharvos a porta ". Pola súa banda, o secretario xeral do Movemento Electoral Popular, Eustoquio Contreras, aceptou a proposta do presidente Chávez e indicou a doazón por parte do seu partido dun total de 17 vivendas repartidas por todo o país.[13]

Logo da Liga Socialista.

A Liga Socialista, a través do seu secretario de organización nacional, Wilfredo Jiménez, declarou a adhesión ao partido unitario e a celebración dunha consulta popular en xaneiro de 2007 para informar dos 33 anos que levaba a organización. Para Jiménez, o nacente partido garantiu a democracia interna, o debate de ideas e a unidade na loita contra o imperialismo.

Tanto a Dirección Nacional do Movimiento por la Democracia Directa como o director da Frente Socialista Cívicomilitante Bolivariana, Héctor Herrera, mostráronse totalmente partidarios de ingresar no PSUV. A fronte cívico-militar anunciou a celebración dun Pleno Nacional en Caracas o 17 de xaneiro para facer a declaración da dirección do movemento, mentres que o MDD mantivo unha xornada de debate entre o 17 de decembro de 2006 e o 7 de xaneiro de 2007.[14] En rolda de prensa celebrada o 24 de xaneiro de 2007, o secretario xeral de Independientes para la Comunidad Nacional, Eddi Mavárez, informou da aceptación do seu partido e do envío dun comunicado ao Consello Nacional Electoral de Venezuela mediante a solicitude da disolución do IPCN.[15]

Propaganda electoral do Movemento Tupamaro.

O Movemento Tupamaro de Venezuela acordou nunha reunión celebrada o 27 de xaneiro de 2007 no estado de Aragua disolver o seu partido e unirse ao PSUV a condición de que poida manter a súa identidade e que se lle permita crear unha tendencia dentro o partido unido. Esta postura foi reafirmada polo secretario xeral dos Tupamaros, José Pinto, cando o pasado 14 de marzo anunciou a desaparición do Movimiento Tupamaro como partido político. Pola súa banda, o 30 de xaneiro, o Movemento Cívicomilitante remitiu un comunicado aos medios de esquerda indicando que estaban dispostos a disolverse.[16]

O partido Unión, a través do seu presidente Francisco Arias Cárdenas, anunciou o 28 de xaneiro de 2007 a súa disolución como organización e a entrada dos seus militantes no PSUV, e Arias Cárdenas expresou: "A Unión disólvese non para desaparecer, senón para crecer dentro deste concepto de unidade cos nosos irmáns no proceso revolucionario". O 15 de febreiro MIGATO incorporouse aos partidos que aceptaron a fusión no seo do PSUV.[17] Os partidos rexionais Abrebrecha, FIORP, LAGO, Mi Gente e Unidos por Portuguesa Independente, todos con representación parlamentaria, anunciaron conxuntamente a súa fusión co partido socialista nunha rolda de prensa o 8 de marzo. A Corriente Revolucionaria Marxista (CMR), que antes non se tiña decidido por ningún partido, apoiou desde o primeiro momento á nova formación e decidiu incorporarse ao PSUV en bloque.[18]

A coñecida deportista e activista Alejandra Benítez foi nomeada xefa do Ministerio de Poder Popular para o Deporte en 2013.[19]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "PSUV  ; Páxina oficial do partido". www.psuv.org.ve. Consultado o 2022-05-02. 
  2. Willian Lara subliñou que o PSUV non é un "partido único" Arquivado 27 de setembro de 2007 en Wayback Machine. , senón unha unidade, ABN, 22 de decembro de 2006.
  3. "MARX (1858): [Simón] Bolívar y Ponte". www.marxists.org. Consultado o 2022-05-04. 
  4. "¿Qué pensaba Karl Marx, el fundador del Socialismo, de Simón Bolívar? ; Ayala Corao, C. M.". Iñaki Anasagasti. Consultado o 2022-05-04. 
  5. "Carlos Marx contra Simón Bolívar: Una explicación histórica" (PDF). Umce.cl; Revista Contextos; Fabregat Peredo, Mario (en castelán). Consultado o 4 de abril de 2022. 
  6. Méndez, Ana Irene (2019). "El Bolívar de Carlos Marx". Quórum Académico (en castelán) 16 (2): 34–49. 
  7. "Relixión como opio do pobo (Karl Marx)". gl.eferrit.com. Consultado o 2022-05-04. 
  8. Aporrea.org, Prensa Presidencial / (2006-12-16). "(VIDEOs y transcripción) Chávez llama a conformar el Partido Socialista: Al socialismo no vamos a llegar por arte de magia... necesitamos un partido, no una sopa de letras". Aporrea (en castelán). Consultado o 2022-05-04. 
  9. "En 2006 el Comandante Chávez anunció las siete líneas estratégicas de la Venezuela Socialista ; PSUV". www.psuv.org.ve. Consultado o 2022-05-04. 
  10. Vea, Diario (2006-09-08). "Chávez juramenta batallones, pelotones y escuadras de campaña". Aporrea (en castelán). Consultado o 2022-05-04. 
  11. "PSUV sobrepasó los 7 millones de inscritos en sus filas". www.psuv.org.ve (en castelán). Consultado o 5 de maio de 2022. 
  12. Press, Europa (2006-12-18). "Venezuela.- El Partido Movimiento Quinta República acuerda su disolución para constituir el Partido Socialista Unido". www.notimerica.com. Consultado o 2022-05-04. 
  13. A, Andrés R. Giussepe (2007-03-03). "El nuevo Partido Socialista Unido de Venezuela(PSUV)”". Aporrea (en castelán). Consultado o 2022-05-04. 
  14. MDD, Prensa (2006-12-19). "MDD apoya el llamado a conformar el PSUV". Aporrea (en castelán). Consultado o 2022-05-04. 
  15. Ricardo / ABN / Panorama (2007-01-24). "Partido Independientes por la Comunidad se incorpora al PSUV [arquivado en Wayback-Machine]". web.archive.org. Archived from the original on 06 de xuño de 2008. Consultado o 2022-05-04. 
  16. firmantes, Los abajo (2007-01-30). "Propuestas del Movimiento Cívico Militante (MCM) sobre el Partido Único y el Socialismo del Siglo XXI". Aporrea (en castelán). Consultado o 2022-05-04. 
  17. "«En suspenso relegitimación del partido Migato en Monagas / UPV confirma que se sumará al nuevo Partido Socialista Unido de Venezuela»". www.coursehero.com ; Agencia Bolivariana de Noticias; 14 de febreiro de 2007; Arquivado desde o orixinal o 27 de setembro de 2007 (en castelán). Consultado o 5-5-2022. 
  18. Revolucionaria, Corriente Marxista (2007-07-12). "Venezuela: Por qué los marxistas debemos estar en el PSUV". Corriente Socialista Militante (en castelán). Consultado o 2022-05-04. 
  19. de 2013, 22 de Abril. "Alejandra Benítez, la bella ministra de Deportes que nombró Nicolás Maduro". infobae (en castelán). Consultado o 2022-05-04. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Lalander, Rickard El contexto histórico del chavismo y los partidos políticos venezolanos de la izquierda. Reflexión Política [artigo en liña]. 2008, 10(19), 36-48. ISSN: 0124-0781