Olga Bergholz

Olga Bergholz
	; (1930)
Biografía
Nacemento	16 de maio de 1910 ; San Petersburgo, Rusia
Morte	13 de novembro de 1975 (65 anos); San Petersburgo, Rusia
Lugar de sepultura	Literatorskie mostki
Datos persoais
País de nacionalidade	Unión Soviética
Educación	Faculty of Philology of Saint Petersburg State University (en) (–1930)
Actividade
Campo de traballo	Poesía, Escrita creativa e profesional, Prosa e Drama
Ocupación	xornalista , dramaturga , escritora de literatura infantil , escritora , poeta , autora de diarios
Período de actividade	1932 -
Partido político	Partido Comunista da Unión Soviética
Xénero artístico	Poesía
Lingua	Lingua rusa
Familia
Cónxuxe	Georgij Pantelejmonovič Makogonenko (1949–1962); Nikolay Molchanov (1930–1942); Boris Kornilov (1928–1930)
	Premios (1967) Orde de Lenin; (1960) Bandeira Vermella do Traballo; (1951) Premio Stalin; (1943) Medal "For the Defence of Leningrad" (en) ; Medalla polo Traballo Valente na Gran Guerra Patria 1941-1945 ;
Páxina web	olgaberggolc.ru

Olga Fyodorovna Bergholz (en ruso: О́льга Фё́доровна Бергго́льц), nada en San Petersburgo o 3 de maio^xul./ 16 de maio de 1910^greg. e finada ibídem (na mesma cidade, renomeada Leningrado) o 13 de novembro de 1975, foi unha famosa poeta soviética, coñecida polo seu traballo na radio durante o asedio de Leningrado, onde foi o símbolo da forza e determinación da cidade.^[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Pronuncia do nome de Olga Fyodorovna Bergholz (en ruso: О́льга Фё́доровна Бергго́льц)

Primeiros anos[editar | editar a fonte]

Era filla dun médico que traballaba nunha central eléctrica e publicou os seus primeiros versos en 1924.

Dos anos 20 ao 1940[editar | editar a fonte]

En 1925, con quince anos, uniuse ao grupo literario "O cambio", onde coñeceu ao poeta Boris Kornilov, con quen casou en 1926, e con que ao pouco tempo tivo a súa filla Irina. Licenciouse en filoloxía na Universidade de Leningrado en 1930, e foi enviada a Casaquistán como xornalista para o xornal The Soviet Steppe. En 1930, con vinte anos, divorciouse de Kornilov e casou co seu amigo da universidade Nikolai Molchánov.

Despois do seu regreso a Leningrado, traballou como editora no xornal da fábrica Electrosila (1931-1934) e publicou varios libros. O 13 de decembro de 1938 foi encarcerada, permanecendo detida durante 7 meses durante a Gran Purga, onde unha malleira durante un interrogatorio provocou un mortinato. Boris Kornilov foi fusilado en 1938. Olga foi liberada o 3 de xullo de 1939, e posteriormente foi rehabilitada.

Actividade desde a Segunda guerra mundial[editar | editar a fonte]

Alistouse no partido comunista en 1940.

Bergholz é unha dos poetas máis coñecidos do Sitio de Leningrado. O seu segundo marido, Nikolai Molchánov, filólogo, morreu alí de fame en 1942. Olga permaneceu na cidade asediada. Alí creou os seus mellores poemas, dedicados aos defensores de Leningrado. Despois da guerra seguiu escribindo con éxito, incluíndo Pervorossiya en 1950, polo que recibiu o Premio Estatal da URSS.

En 2010 foron publicados os seus diarios onde relataba os seus anos máis difíciles, 1939-1949.^[2]

Pasamento[editar | editar a fonte]

Olga Bergholz morreu en 1975. Está enterrada na Literátorskie Mostkí (Pontes Literarias) do cemiterio de Volkovo en San Petersburgo.

Homenaxes[editar | editar a fonte]

Foi condecorada coa Orde de Lenin, o Premio Stalin e numerosas medallas; unha rúa de San Petersburgo, un cráter de Venus e o planeta menor 3093 Bergholz descuberto pola astrónoma soviética Tamara Smirnova en 1971 levan o seu nome.^[3]