Motocrós das Nacións

O Motocrós das Nacións, coñecido tradicionalmente como Motocross des Nations e a miúdo abreviado coas siglas MXDN, é a única proba que se corre por equipos no deporte individual que é o motocrós. A proba dispútase anualmente en setembro (unha vez rematados os campionatos da FIM e a AMA), sendo o principal evento da tempada internacional deste deporte.

O Motocrós das Nacións foi instaurado pola FIM en 1947, antes que o Campionato Mundial de Motocrós e dende o inicio foi reservado para motos de 500 cc. Máis tarde, creouse o Trophée des Nations para motocicletas de 250 cc (celebrado entre 1961 e 1984), e a Coupe des Nations para motocicletas de 125 cc (de 1981 a 1984). En 1985, a FIM presentou un novo formato que combinou os tres trofeos nun só, que comprendía tres categorías (125, 250 e 500 cc) cun corredor de cada unha e tres carreiras por cada trofeo (125/500, 125/250 e 250/500), para que todos puideran competir entre si.

En 2003, a competición adoptou o novo sistema de categorías introducido ese ano nos mundiais (MX1 e MX2) e cambiou o seu nome oficial por Motocross of Nations (abreviado MXoN). Dende 2007, o evento chámase oficialmente Red Bull FIM Motocross of Nations, xa que desde ese ano a compañía de bebidas enerxéticas Red Bull converteuse en patrocinador oficial.

Formato

Primeiras curvas na edición 2008

Na proba participan equipos nacionais formados por tres pilotos cada un. O sábado celébranse as carreiras clasificatorias que determinan os 20 equipos que terán dereito a correr a final, que se disputa o domingo e que consta de tres "mangas" (carreiras) que determinan a nación gañadora.

Cada un dos tres pilotos dun equipo corre nunha categoría diferente: MX1 (motores a dous tempos de ata 250 cc ou motores a catro tempos de ata 450 cc), MX2 (motores de dous tempos de ata 125 cc ou de catro tempos ata 250 cc) e Open (libre). Cada piloto corre un total de dúas mangas, xa que en cada manga participan 2 categorías ao mesmo tempo, de xeito que cada categoría compite coas outras dúas. Son tres mangas, nesta orde:

• 1ª Manga: MX1 + MX2
• 2ª Manga: MX2 + Open
• 3ª Manga: MX1 + Open

Ao final das tres carreiras, engádense os cinco mellores resultados dos seis posibles de cada equipo (3 pilotos por 2 carreiras cada un) para determinar a clasificación final.

Antes da recente reintroducción neste deporte dos motores de catro tempos e o posterior nacemento de categorías MX e MX2, o Motocrós das Nacións corríase cos mesmos cilindros que os Campionatos do Mundo: 125 cc, 250 cc e 500 cc.

Historia da competición

O motocrós, coñecido como Scramble no Reino Unido cando foi inventado nos anos vinte, desenvolveuse rapidamente nos anos 30. Despois da segunda guerra mundial, a FIM deulle un nivel internacional a este deporte, creando o Motocross des Nations (título oficial en francés).

Primeiros anos: o dominio da selección británica

A proba inaugural celebrouse preto da Haia nos Países Baixos o 20 de xullo de 1947. Tres federacións estatais foron convidadas: os Países Baixos, Bélxica e o Reino Unido. O belga Auguste Mingels foi o máis rápido, pero o equipo do Reino Unido con Bill Nicholson (BSA), Fred Rist (BSA) e Bob Ray (Ariel) gañaron o título, por diante do equipo belga.

O segundo Motocross des Nations foi en agosto de 1948 en La Fraineuse, preto da cidade belga de Spa. Tamén foron convidadas as federacións estatais de Francia, Suecia e Luxemburgo. A carreira estivo dominada polo equipo local, deixando aos belgas Nic Jansen, Marcel Cox e Andre Milhoux en primeiro, segundo e quinto posto, logrando o primeiro trofeo para Bélxica.

A finais de agosto de 1949 tocoulle ao Reino Unido acoller a competición, en Brands Hatch. O equipo británico gañou a competición por segunda vez, mantendo así a Copa indefinidamente. Despois de que a ACU (Auto-Cycle Union, federación británica) doara outra Copa para o equipo gañador na competición.

Anos 50

Ao morrer en 1954, o vicepresidente da FIM Peter Chamberlain, un gran afeccionado ao motocrós e piloto deste torneo, a copa recibiu o seu nome oficial.

Durante os anos 50 o dominio británico foi abafante: sete vitorias de 10 no Motocrós das Nacións antes de 1960. As únicas excepcións foron as vitorias de Bélxica en 1951 e Suecia en 1955 e 1958.

Anos 60

Saída do Motocrós das Nacións de 1967, disputada en Markelo (Países Baixos) o 3 de setembro.

A partir da tempada de 1961, FIM creou un trofeo específico para motocicletas de 250 cc, chamado Trophée des Nations. Os suecos foron gañados polos suecos, tras dous éxitos iniciais do Reino Unido. No caso dos 500 cc, o equipo do Reino Unido perdeu con Suecia en 1961 e 1962, pero logo gañou cinco anos consecutivos, acadando o número de 14 vitorias en 20 anos. A pesar diso, a súa última vitoria foi en 1967, e tardaron 27 anos en volver gañar.

En Chişinău, Moldavia (cidade máis coñecida entón co seu nome ruso, Kishinev) o equipo da URSS levou por primeira vez o Trofeo Chamberlain. Despois, Bélxica finalmente gañou o trofeo de novo no castelo de Farleigh (Inglaterra, 1969) despois de tentalo durante 18 anos, cun equipo integrado polos lendarios Roger de Coster, Joël Robert e Sylvain Geboers.

Anos 70

Nos anos 70 experimentouse un gran cambio mecánico, coa chegada masiva de fabricantes xaponeses. Comezou Suzuki, seguida rapidamente por Yamaha, Honda e Kawasaki. Nos primeiros anos da década, os títulos foron repartidos entre Suecia e Bélxica.

En 1974, en Suecia, detrás do equipo local, promoveuse por primeira vez un equipo estadounidense no podio formado por Jim Pomeroy (Bultaco), Brad Lackey (Husqvarna), Marty Tripes (Husqvarna) e Jimmy Weinert (Kawasaki), xusto diante da escuadra soviética, na que estaba Guennadi Moisséiev. En 1975 en Checoslovaquia, o equipo local rematou por diante de Bélxica, a pesar da presenza neste equipo de tres campións do mundo como Roger de Coster, Harry Everts e Gaston Rahier, e o Reino Unido. Dúas vitorias do equipo belga precederon a segunda vitoria dun equipo ruso, que incluía o campión do mundo de 250 cc Moisseiev.

Moisséiev diante de De Coster durante o Motocross des Nations de 1976, celebrado en Sint Anthonis (Holanda) o 11 de setembro

Nos Trophée des Nations, Bélxica conquistou todos os títulos da 1969 a 1980, excepto un (Rusia, 1979), ademais de obter dous títulos no Motocrós das Nacións (en 1979 e 1980), pouco antes de comezar o dominio americano.

Anos 80, dominio americano

Despois de perder os torneos dos dous anos anteriores, o equipo estadounidense chegou a Lommel, en Bélxica, en setembro de 1981 para o Trofeo das Nacións, con catro pilotos de Honda, dirixidos polo 5 veces campión do mundo belga, Roger de Coster. Danny Laporte, Chuck Sun, Johnny O'Mara e Donnie Hansen gañaron con diferenza e unha semana despois volveron a gañar no Motocross des Nations de Bielstein, Alemaña. O equipo foi cambiando ano tras ano, pero todo seguiu igual. O equipo de De Coster obtivo oito vitorias (catro en cada un dos dous torneos) en catro anos.

En 1980, a FIM decidiu introducir un trofeo para un terceiro equipo con motos de 125cc: a Coupe des Nations. A selección italiana liderada por Michele Rinaldi gañou os dous primeiros títulos, seguida de Bélxica (con Eric Geboers) e Holanda (con Kees Van der Vine e John Van Den Berk).

1985, novo formato

En 1985 entrou en vigor o novo formato de carreiras de tres cilindros (500, 250 e 125 cc), desaparecendo o Trophée e a Coupe. Os estadounidenses continuaron dominando o torneo ata 1994, perdendo tras 17 vitorias consecutivas (13 no Motocross des Nations e os últimos catro Trophée des Nations), contra o Reino Unido, en Roggenburg, Suíza .

Os equipos estadounidenses estiveron sempre integrados polos mellores pilotos internacionais. Danny "Magoo" Chandler gañou as catro roldas en 1982, pero quizais a maior vitoria de todas produciuse en Maggiore, Italia, en 1986, cando o equipo formado por David Bailey, Ricky Johnson e Johnny O'Mara remataron as tres carreiras sen ser superados polos outros pilotos.

Anos 90

James Stewart na edición de 2008

Despois da vitoria do Reino Unido en 1994, foi a quenda de Bélxica en 1995 con Stefan Everts, Joël Smets e Marnicq Bervoets. Pero os americanos seguían aí. En 1996, en Xerez, o equipo liderado polo multi-campión Jeremy McGrath venceu aos equipos franceses e belgas. Despois viñeron dúas vitorias en Bélxica e en 1999 no Brasil deuse a primeira vitoria de Italia (campioa do mundo con Andrea Bartolini e Alessio Chiodi, ademais de Claudio Federici), por diante de Francia e de Bélxica.

Século XXI

Unha vez máis, os estadounidenses gañaron en 2000 en Saint-Jean-d'Angély, encabezados polo seu piloto estrela Ricky Carmichael. No 2001, no famoso circuíto belga de Namur, Francia logrou a súa primeira vitoria (con David Vuillemin, Yves DeMaría e Luigi Séguy), superando aos belgas na súa casa. Italia gañou a edición de 2002, e Bélxica (con Stefan Everts, piloto con máis títulos mundiais da historia) gañou as edicións de 2003 e 2004, antes da reaparición dos Estados Unidos nas seguintes catro, con James Stewart substituíndo en 2006 a Carmichael como o principal piloto do equipo.

Lista de gañadores

Ano	Gañador	Pilotos	Circuíto
1947	Reino Unido	Bill Nicholson / Fred Rist / Bob Ray	Wassenaar
1948	Bélxica	Nic Jansen / Marcel Cox / André Milhoux	Spa
1949	Reino Unido	Harold Lines / Bob Manns / Ian Soovell	Brands Hatch
1950	Reino Unido	John Draper / Basil Hall / Harold Lines	Skillingaryd
1951	Bélxica	Victor Leloup / Nic Jansen / Marcel Meunier	Namur
1952	Reino Unido	Brian Stonebridge / Geoff Ward / Phil Nex	Brands Hatch
1953	Reino Unido	Les Archer / John Draper / Geoff Ward	Skillingaryd
1954	Reino Unido	Geoff Ward / Brian Stonebridge / Dave Curtis	Norg
1955	Suecia	Bill Nilsson / Sten Lundin / Lasse Gustavsson	Randers
1956	Reino Unido	Jeff Smith / Geoff Ward / John Draper	Namur
1957	Reino Unido	Jeff Smith / Dave Curtis / Martin	Brands Hatch
1958	Suecia	Bill Nilsson / Lasse Gustavsson / Ove Lundell	Knutstorp
1959	Reino Unido	Don Rickman / Jeff Smith / John Draper	Namur
1960	Reino Unido	Don Rickman / Dave Curtis / Jeff Smith	Cassel
1961	Suecia	Bill Nilsson / Rolf Tibblin / Ove Lundell	Schijndel
1962	Suecia	Rolf Tibblin / Jan Johanson / Ove Lundell	Wohlen
1963	Reino Unido	Don Rickman / Derek Rickman / John Burton	Knutstorp
1964	Reino Unido	Jeff Smith / Derek Rickman / Don Rickman	Hawkstone Park
1965	Reino Unido	Jeff Smith / Vic Eastwood / Arthur Lampkin / Don Rickman	Namur
1966	Reino Unido	Dave Bickers / Don Rickman / Vic Eastwood / Arthur Lampkin	Remalard
1967	Reino Unido	Vic Eastwood / Dave Bickers / Jeff Smith	Markelo
1968	Unión Soviética	Leonid Shinkarenko / Evgeni Petushkov / Vladímir Pogrbniak / Arnis Angers	Chișinău
1969	Bélxica	Roger De Coster / Jef Teuwissen / Joël Robert / Sylvain Geboers	Farleigh Castle
1970	Suecia	Christer Hammargren / Arne Kring / Bengt Åberg / Åke Jonsson	Maggiora
1971	Suecia	Åke Jonsson / Bengt Åberg / Olle Petersson / Christer Hammargren	Gwened
1972	Bélxica	Roger De Coster / Jaak van Velthoven / René Van De Vorst	Norg
1973	Bélxica	Roger De Coster / René Heeren / Jaak van Velthoven / Sylvain Geboers	Wohlen
1974	Suecia	Bengt Åberg / Arne Kring / Hakan Andersson / Åke Jonsson	Huskvarna
1975	Checoslovaquia	Antonin Bavorovský / Juri Churavý / Miroslav Navácek / Znedek Velký	Sedlcany
1976	Bélxica	Roger De Coster / Gaston Rahier / Harry Everts / Jaak van Velthoven	Sint Anthonis
1977	Bélxica	André Malherbe / Jaak van Velthoven / Roger De Coster / Jean-Paul Mingels	Cognac
1978	Unión Soviética	Guennadi Moisséiev / Vladímir Kàvinov / Valery Korneev / Yuri Khudiakov	Gaildorf
1979	Bélxica	Roger De Coster / Harry Everts / André Malherbe / Ivan Van den Broek	Ruskeasanta
1980	Bélxica	André Malherbe / Georges Jobé / André Vromans / Ivan Van den Broek	Farleigh Castle
1981	Estados Unidos	Chuck Sun / Johnny O’Mara / Danny Laporte / Donnie Hansen	Bielstein
1982	Estados Unidos	David Bailey / Johnny O’Mara / Danny Chandler / Jim Gibson	Wohlen
1983	Estados Unidos	David Bailey / Mark Barnett / Jeff Ward / Broc Glover	Angreau
1984	Estados Unidos	David Bailey / Johnny O’Mara / Jeff Ward / Ricky Johnson	Vantaa
1985	Estados Unidos	David Bailey / Jeff Ward / Ron Lechien	Gaildorf
1986	Estados Unidos	David Bailey / Ricky Johnson / Johnny O’Mara	Maggiora
1987	Estados Unidos	Bob Hannah / Ricky Johnson / Jeff Ward	Unadilla Valley
1988	Estados Unidos	Ron Lechien / Ricky Johnson / Jeff Ward	Villars-sous-Écot
1989	Estados Unidos	Jeff Ward / Jeff Stanton / Mike Kiedrowski	Gaildorf
1990	Estados Unidos	Jeff Ward / Jeff Stanton / Damon Bradshaw	Vimmerby
1991	Estados Unidos	Mike Kiedrowski / Jeff Stanton / Damon Bradshaw	Valkenswaard
1992	Estados Unidos	Billy Liles / Mike LaRocco / Jeff Emig	Manjimup
1993	Estados Unidos	Mike Kiedrowski / Jeremy McGrath / Jeff Emig	Schwanenstadt
1994	Reino Unido	Kurt Nicoll / Rob Herring / Paul Malin	Roggenburg
1995	Bélxica	Joël Smets / Marnicq Bervoets / Stefan Everts	Sverepec
1996	Estados Unidos	Jeff Emig / Jeremy McGrath / Steve Lamson	Xerez da Fronteira
1997	Bélxica	Marnicq Bervoets / Stefan Everts / Joël Smets	Nismes
1998	Bélxica	Stefan Everts / Marnicq Bervoets / Patrick Caps	FoxHill
1999	Italia	Alessio Chiodi / Claudio Federici / Andrea Bartolini	Indaiatuba
2000	Estados Unidos	Travis Pastrana / Ricky Carmichael / Ryan Hughes	Saint-Jean-d'Angély
2001	Francia	Yves Demaria / Luigi Séguy / David Vuillemin	Namur
2002	Italia	Andrea Bartolini / Alessio Chiodi / Alessandro Puzar	Bellpuig
2003	Bélxica	Stefan Everts / Steve Ramon / Joël Smets	Zolder
2004	Bélxica	Stefan Everts / Steve Ramon / Kevin Strijbos	Lierop
2005	Estados Unidos	Ricky Carmichael / Ivan Tedesco / Kevin Windham	Ernée
2006	Estados Unidos	James Stewart / Ryan Villopoto / Ivan Tedesco	Matterley Basin
2007	Estados Unidos	Ricky Carmichael / Ryan Villopoto / Tim Ferry	Budds Creek
2008	Estados Unidos	James Stewart / Ryan Villopoto / Tim Ferry	Donington Park
2009	Estados Unidos	Ryan Dungey / Jake Weimer / Ivan Tedesco	Franciacorta
2010	Estados Unidos	Ryan Dungey / Trey Canard / Andrew Short	Lakewood
2011	Estados Unidos	Ryan Dungey / Blake Bagget / Ryan Villopoto	Saint-Jean-d'Angély
2012	Alemaña	Maximilian Nagl / Ken Roczen / Marcus Schiffer	Lommel
2013	Bélxica	Ken De Dycker / Jeremy Van Horebeek / Clement Desalle	Teutschenthal
2014	Francia	Gautier Paulin / Dylan Ferrandis / Steven Frossard	Kegums
2015	Francia	Gautier Paulin / Marvin Musquin / Romain Febvre	Ernée
2016	Francia	Gautier Paulin / Benoît Paturel / Romain Febvre	Maggiora
2017	Francia	Gautier Paulin / Christophe Charlier / Romain Febvre	Matterley Basin
2018	Francia	Gautier Paulin / Dylan Ferrandis / Jordi Tixier	Red Bud
2019	Países Baixos	Calvin Vlaanderen / Jeffrey Herlings / Glenn Coldenhoff	Assen
2020			Ernée

Total de vitorias por equipos

Equipo (*)	Vitorias
Estados Unidos	22
Reino Unido	16
Bélxica	15
Suecia	7
Francia	6
Italia	2
Unión Soviética	2
Checoslovaquia	1
Alemaña	1
Países Baixos	1
Total	74

Véxase tamén

Outros artigos

• Campionato Mundial de Motocrós
• Federación Internacional de Motociclismo

Ligazóns externas

• O Motocross das Nacións no sitio web oficial da FIM (en inglés)
• Historia do Motocross das Nacións no sitio web oficial do Mundial de Motocrós (en inglés)