Censor romano
| Roma | |
|---|---|
| Monarquía | |
| República | |
| Imperio | |
| Principado | Dominado |
| Imperio de Occidente | Imperio de Oriente |
| Maxistrados Ordinarios: | |
| Maxistrados Extraordinarios: | |
| Oficiais e Títulos: | |
| Institucións e normas: | |
O censor era un maxistrado da Roma antiga que se encargaba de manter o censo, supervisar a moral pública e supervisar certos aspectos das finanzas do goberno.[1] O poder do censor era absoluto: ningún maxistrado podía opoñerse ás súas decisións, e só outro censor que o sucedese podía anular esas decisións. A regulación do censor da moral pública é a orixe do significado moderno das palabra "censura".[2]
Deberes[editar | editar a fonte]
Os deberes dos censores pódense dividir en tres clases, todas elas estreitamente relacionadas entre si:
- O Census, ou rexistro dos cidadáns e dos seus bens, no que se incluía a lectura das listas do Senado (lectio senatus) e o recoñecemento de quen tiña a condición de équite ou de clase ecuestre (recognitio equitum);
- O Regimen Morum, ou mantemento da moral pública; e
- A administración das finanzas do estado, baixo a cal se clasificaba a superintendencia dos edificios públicos e a construción de todas as novas obras públicas.[1]
As competencias orixinais do censor foron, ao principio, moito máis limitadas, e restrinxíronse case enteiramente a facer o censo, pero a posesión deste cargo trouxo gradualmente consigo novos poderes e novos deberes. Unha visión xeral destes deberes exprésase brevemente no seguinte paso de Cicerón:[3]
Os censores deben determinar as xeracións, orixes, familias e propiedades das persoas; deben (vixiar/protexer) os templos da cidade, as estradas, as augas, o tesouro e os impostos; deben dividir o pobo en tres partes; a continuación, deben (permitir/aprobar) as propiedades, xeracións e rangos [do pobo]; deben describir a descendencia de cabaleiros e soldados a pé; deben prohibir ser solteiros; son para guiar o comportamento do pobo; non deben pasar por alto os abusos no Senado.