Kiko da Silva

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaKiko da Silva

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento20 de xuño de 1979 Editar o valor em Wikidata (44 anos)
Vigo, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaPontevedra Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Educacióncampus de Pontevedra
Facultade de Belas Artes de Pontevedra Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupacióndebuxante de banda deseñada , artista de banda deseñada Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá e lingua galega Editar o valor em Wikidata
Páxina webkikodasilva.blogspot.com Editar o valor em Wikidata
Facebook: dasilvakiko Twitter: dasilvakiko Instagram: kikodasilva Bitraga: 3727 Editar o valor em Wikidata

Francisco Javier da Silva Irago, coñecido artisticamente como Kiko Da Silva, nado en Vigo o 20 de xuño de 1979, é un autor de banda deseñada historietista, ilustrador e director editorial galego.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Presentación d´A Arte de trobar en Pontevedra, na Casa das Campás, o 20 de decembro de 2017. Na imaxe, Xaime Toxo, Manuel Bragado, Santiago Lopo e Kiko da Silva

Xa de novo, con 17 anos, acadou o premio Ourense de Banda Deseñada ó mellor autor afeccionado. Licenciouse en Belas Artes pola Universidade de Vigo, na facultade de Pontevedra.

En 2002 comezou a publicar a serie Fiz nos biosbardos no semanario infantil Golfiño, distribuído por La Voz de Galicia, con historietas autoconclusivas dunha páxina a cor. Fiz, o protagonista, era un cativo cunha estraña afección aos residuos orgánicos.

Dirixe a revista de historietas semestral BD Banda, ademais de publicar algunhas historietas. A publicación naceu promovida polo propio Da Silva e Cano Paz, e contou con apoio institucional do concello de Pontevedra a partir do segundo número. En 2007 a publicación profesionalizouse coa colaboración da Editorial Kalandraka, sendo relanzada cun novo número un e distribución estatal cunha dobre edición en galego e castelán.

Participa na revista de historietas infantís Mister K con dúas series fixas: "Clases con guasa" (peripecias de Guasa, un estudante lacazán e non moi intelixente) e "TurisTeo" (relacionada co mundo das viaxes e con Teo como "presentador" da serie). Tamén debuxaba con frecuencia historietas da sección de actualidade ou tema de portada. Logo de colaborar nesta publicación, pasou a publicar de xeito esporádico en El Jueves, co personaxe Emilio Eurista.

Dirixe a revista cómica Retranca e colabora habitualmente con La Voz de Galicia nas edicións locais de Pontevedra e Vigo, amais de ilustrar os monólogos de Róber Bodegas. No 2012 fundou a primeira Escola Profesional de Banda Deseñada e ilustración de Galicia, coñecida como O Garaxe Hermético, na que traballa como mestre.[2]

Nas Eleccións xerais de España de abril de 2019 foi candidato na lista do BNG ao Congreso dos Deputados pola Provincia de Pontevedra.[3] Repetiu candidatura nas de novembro do mesmo ano.

Ilustracións[editar | editar a fonte]

No sector da literatura infantil, iniciouse en 1996 co libro Laia, a nena da illa (Xerais, 2006) ao que seguiu en 1998 co libro de Dolores Rial Fernández O cumpreanos do rei Pericón (Ir Indo) ou O pirata Xocas (Ir Indo). Posteriormente ilustrou varios libros para a editorial Kalandraka: A memoria das árbores (2000), Cando Martiño tivo ganas de mexar na noite de Reis (2000), de Chema Heras, Moncho e a mancha (2002, escrito por el mesmo) ou Rato de Campo e rato de cidade (2004), no ano 2007 publica "Que contan as ovellas para durmir" (Galaxia) e en 2019 Orestes perde o sentido (Xerais).

Outros[editar | editar a fonte]

  • En 2007 foi galardoado co Premio Xoán Manuel Pintos do Concello de Pontevedra polo "seu compromiso constante co galego, sendo un exemplo de normalidade no uso da nosa lingua desde o mundo da ilustración, do humor gráfico e da banda deseñada".[4]
  • Tamén pintou un mural para unha biblioteca pública en Pontevedra.
  • En 2018 estaba traballando na realización da súa primeira novela gráfica, Baixo a sombra das pedras flotantes.[5]
  • Gañador do premio Castelao 2014 coa obra O inferno do debuxante, publicada en 2016.[6]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "autor/a. Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2019-05-26. 
  2. ↑ "Kiko da Silva. Dibbuks". www.dibbuks.es (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 26 de maio de 2019. Consultado o 2019-05-26. 
  3. ↑ "Candidatura por Pontevedra". BNG - Bloque Nacionalista Galego. Arquivado dende o orixinal o 31/03/2019. Consultado o 9/3/2019. 
  4. ↑ "Kiko da Silva". Editorial Galaxia. Arquivado dende o orixinal o 26 de maio de 2019. Consultado o 2019-05-26. 
  5. ↑ "«Baixo a sombra das pedras flotantes» (trailer). Blog Xerais". blog.xerais.gal. Arquivado dende o orixinal o 11 de setembro de 2019. Consultado o 2019-05-26. 
  6. ↑ "Kiko da Silva, Premio Castelao por “O inferno do debuxante”". Sermos Galiza. 30/6/2014. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kiko_da_Silva&oldid=6400630»