José Ortega Munilla

José Ortega Munilla
	;
Biografía
Nacemento	26 de outubro de 1856 ; Cárdenas, Cuba
Morte	30 de decembro de 1922 (66 anos); Madrid, España
Lugar de sepultura	camposanto de San Isidro
Deputado no Congreso dos Deputados
	4 de abril de 1898 – 2 de xaneiro de 1914 ; ← Eduardo Gasset Chinchilla – Eduardo Gasset Chinchilla →
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	xornalista , crítico literario , escritor , político
Membro de	Real Academia Española
Xénero artístico	Novela
Lingua	Lingua castelá
Familia
Fillos	José Ortega y Gasset, Rafaela Ortega y Gasset (en)
	Sinatura

José Ortega Munilla, nado en Cárdenas (Cuba) o 26 de outubro de 1856 e finado en Madrid o 30 de decembro de 1922, foi un escritor, xornalista e político español.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo de José Ortega Zapata, orixinario de Valladolid, e de María del Pilar Munilla Urquiza, de Estremadura. O pai era membro do Partido Moderado e exercía un cargo importante na administración colonial cubana, aínda que a súa principal actividade era o xornalismo. Sendo neno a familia trasladouse a Madrid. Iniciou os seus estudos nos Seminarios de Cuenca e Xirona, que abandonou ao estalar a revolución de 1868 para iniciar os de dereito. Foi redactor de La Iberia, órgano do partido de Práxedes Mateo Sagasta. Co seu amigo Miguel Moya fundou a revista literaria La Linterna e publicou tamén con el un periódico taurino, El Chiclanero. Formou parte da xeración realista do 68 e comungou coa filosofía positivista e as correntes krausistas e converteuse en defensor do naturalismo en literatura. Empezou a redactar unha sección, "Crónica semanal", en Los Lunes de El Imparcial.

O 9 de xuño de 1881 casou cunha filla do fundador de El Imparcial, Dolores Gasset Chinchilla. Deste matrimonio naceron 4 fillos: Eduardo, que morreu exiliado en Caracas en febreiro de 1965; Rafaela, que faleceu en 1940; Manuel, o autor da Biografía de El Imparcial, morto en setembro de 1965; e o máis coñecido, José Ortega y Gasset.

Foi elixido membro de número da Real Academia Española en 1902, e ingresou cun discurso sobre Ramón de Campoamor. Foi colaborador de Los Lunes de El Imparcial, e despois pasou a traballar na sección literaria do xornal fundado polo seu sogro, Eduardo Gasset, monárquico liberal, e máis foi o seu director. Foi un dos xestores do trust, e protector do xornal El Sol, sometido á influencia cultural do seu fillo José Ortega y Gasset. Converteu a súa cadea de prensa no trampolín para os escritores da xeración do 98 que empezaban a abrirse paso: Azorín, Pío Baroja e Valle-Inclán.

Actividade política[editar | editar a fonte]

Foi elixido deputado no Congreso polo distrito de Padrón nas eleccións de 1898. Foi reelixido polo mesmo distrito ata 1910.

Obra[editar | editar a fonte]

Como xornalista destacou por un gran talento para o humor, un estilo solto e colorista e unha axilidade narrativa que conservou ata o fin da súa vida, cando o ABC lle abriu as súas columnas. Comezou a súa carreira de narrador desde a novela sentimental posromántica. Agrupou as súas novelas de 1879 a 1884 co nome de Relaciones contemporáneas. Desde os anos 80 escribiu novela realista. Adheriuse ao naturalismo a partir de El fondo del tonel (1881-84), buscando os temas sociais.