Positivismo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Augusto Comte.

O positivismo (a partir de positivo, do latín positivus –a –um ‘certo’, ‘convencional’ e parece que entrou dende o francés)[1] é unha corrente filosófica caracterizada por adoptar, en xeral,unha actitude cientificista e antimetafísica, confiando plenamente na humanidade e no seu progreso indefinido. Este punto de vista proclama exclusivamente a lexitimidade e validez do coñecemento proporcionado polas ciencias empíricas. Por iso considérase que a filosofía tradicional, entendida principalmente como metafísica ou coñecemento especulativo sen necesidade de comprobación empírica, debe substituírse por outra que teña como único obxectivo entender a natureza e os métodos das ciencias, fundamentalmente as ciencias da natureza (astronomía, física, química e bioloxía). O positivismo enlázase habitualmente cunha ontoloxía materialista.

Historia e características[editar | editar a fonte]

Historicamente a filosofía positivista xorde no século XIX, sendo os seus máximos expoñentes Augusto Comte (1798-1857) e Ernst Mach (1838-1916). O primeiro usou a palabra "positivismo", tomada do filósofo francés Saint-Simon (1760-1825), para designar o seu pensamento. Así mesmo, denominou estadio positivo á etapa do progreso humano na que a ciencia convértese na principal forza social, superando períodos anteriores de carácter metafísico e relixioso nos que dominaban as supersticións e as crenzas infundadas.

Curiosamente, nos últimos escritos da súa vida, Comte deriva cara posturas sentimentalistas e irracionais elaborando unha Relixión da Humanidade, na que se rendería culto ós grandes homes de ciencia, así como a toda unha serie disparatada de personalidades moi variadas, entre as que incluso atópanse amigos persoais seus. Esta relixión positiva gozou dalgunha implantación social en cidades como Londres, París e Río de Xaneiro.

De todas formas, a deriva relixiosa do positivismo non foi secundada por autores posteriores, por exemplo Mach, que se mantivo dentro das marxes dun cientificismo extremo. Baixo a influencia deste último e a do austríaco Ludwig Wittgenstein (1889-1951), o positivismo cientificista transformase no século XX dando lugar ó neopositivismo. O manifesto fundacional deste publicouse en 1929 co nome de Wissenschaftliche Weltauffassung: Der Wiener Kreis (Concepción científica do mundo: Círculo de Viena). Este caracterízase por presentar un enfoque da metodoloxía científica elaborado de forma precisa por medio da lóxica formal, así como por intentar reducir toda investigación científica ó método e linguaxe da física (fisicalismo). A través deste programa filosófico e científico o neopositivismo contribuíu a impulsar notablemente a filosofía da ciencia durante o século XX.

En dereito, denomínase positivismo xurídico á ciencia xurídica que só admite a existencia de leis positivas. Consisten unicamente en convencións humanas excluíndo que haxa outras leis de maior rango, ben de carácter natural ou ben de carácter teolóxico.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Positivismo". Portal das Palabras. Consultado o 19 de novembro de 2016. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

A. Comte, Cours de Philosophie positive, 1830-1842 (Curso de filosofía positiva) E. Mach, Die Analyse der Empfindungen, 1900 (Análise das sensacións) R. Carnap, Der Logische Aufbau der Welt, 1928 (A construción lóxica do mundo)