Gran premio da Arxentina de 1981

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gran Premio de Arxentina de 1981
Detalles da carreira
Carreira 3 de 15 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1981.
Trazado do circuíto de Buenos Aires.
Trazado do circuíto de Buenos Aires.
Data 12 de abril 1981
Nome oficial XVII Gran Premio de la República Argentina de 1979
Localización Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires, Arxentina
Percorrido Percorrido permanente de carreira
5´968 km
Distancia 53 voltas, 316´304 km
ClimaSeco,, asollado, calor
Pole position
Piloto Nelson Piquet Brabham-Ford
Tempo 1:42.665
Volta rápida
Piloto Nelson Piquet Brabham-Ford
Tempo 1:45.287 na volta 6
Podio
Primeiro Nelson Piquet Brabham-Ford
Segundo Carlos Reutemann Williams-Ford
Terceiro Francia Alain Prost Renault

O Gran Premio da Arxentina de 1981 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula 1, celebrada o 12 de abril de 1981 no Autódromo Oscar Alfredo Gálvez de Buenos Aires. Foi a terceira carreira da tempada de 1981 e o último Gran Premio da Arxentina ata 1995. Grazas á solución alternativa do deseñador Gordon Murray dos faldróns laterais flexibles, os Brabham de Nelson Piquet e Héctor Rebaque dominaron nesta carreira, Piquet (logrou a pole cunha velocidade media de 209´261 km/h) liderou a carreira e Rebaque subiu desde o quinto posto ao segundo en 23 voltas, antes de abandonar.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Resultados do Gran Premio da Arxentina de Fórmula 1 de 1981:

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 5 Nelson Piquet Brabham-Ford 53 1:34:32.74 1 9
2 2 Carlos Reutemann Williams-Ford 53 + 26.61 4 6
3 15 Francia Alain Prost Renault 53 + 49.98 2 4
4 1 Australia Alan Jones Williams-Ford 53 + 1:07.88 3 3
5 16 Francia René Arnoux Renault 53 + 1:31.85 5 2
6 11 Italia Elio de Angelis Lotus-Ford 52 + 1 volta 10 1
7 29 Italia Riccardo Patrese Arrows-Ford 52 + 1 volta 9
8 22 Mario Andretti Alfa Romeo 52 + 1 volta 17
9 30 Italia Siegfried Stohr Arrows-Ford 52 + 1 volta 19
10 23 Italia Bruno Giacomelli Alfa Romeo 51 Sen combustible 22
11 8 Italia Andrea de Cesaris McLaren-Ford 51 + 2 voltas 18
12 9 Países Baixos Jan Lammers ATS-Ford 51 + 2 voltas 23
13 4 Ricardo Zunino Tyrrell-Ford 51 + 2 voltas 24
Ret 27 Gilles Villeneuve Ferrari 40 Transmisión 7
Ret 33 Francia Patrick Tambay Theodore-Ford 36 Fuga aceite 14
Ret 7 John Watson McLaren-Ford 36 Transmisión 11
Ret 6 Héctor Rebaque Brabham-Ford 32 Eléctrico 6
Ret 21 Chico Serra Fittipaldi-Ford 28 Caixa de cambios 20
Ret 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Matra 19 Dirección 21
Ret 14 Suíza Marc Surer Ensign-Ford 14 Motor 16
Ret 20 Finlandia Keke Rosberg Fittipaldi-Ford 4 Sistema combustible 8
Ret 12 Nigel Mansell Lotus-Ford 3 Motor 15
Ret 28 Francia Didier Pironi Ferrari 3 Motor 12
Ret 3 Eddie Cheever Tyrrell-Ford 1 Embrague 13
NSC 31 Miguel Angel Guerra Osella-Ford
NSC 32 Italia Beppe Gabbiani Osella-Ford
NSC 17 Derek Daly March-Ford
NSC 25 Francia Jean-Pierre Jabouille Ligier-Matra
NSC 18 Chile Eliseo Salazar March-Ford        

Notas[editar | editar a fonte]

  • Carreira 250 para Michelin.
  • Esta foi a primeira carreira dun coche de F1 co chasis feito de materiais compostos de fibra de carbono, o McLaren MP4 de John Watson.
  • Durante a cerimonia do podio, soou "cumpleaños feliz" a través da megafonía para Carlos Reutemann, xa que era o seu 39 aniversario.
  • Primeiro podio: Alain Prost

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio do Brasil de 1981
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1981
Carreira seguinte:
Gran Premio de San Marino de 1981
Carreira anterior:
Gran Premio da Arxentina de 1980
Gran Premio da Arxentina Carreira seguinte:
Gran Premio da Arxentina de 1995

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]