Gran Premio dos Países Baixos de 1952
(Redirección desde «Gran Premio de Holanda de 1952»)
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 7 de 8 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1952. | ||
 Trazado do circuíto de Zandvoort | ||
| Data | 17 de agosto de 1952 | |
| Nome oficial | III Grote Prijs van Nederland | |
| Localización | Circuíto Zandvoort Zandvoort, Países Baixos | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 4´193 km | |
| Distancia | 90 voltas, 377´370 km | |
| Clima | Chuvioso | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Alberto Ascari
|
Ferrari |
| Tempo | 1:46.5 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto | Alberto Ascari
|
Ferrari |
| Tempo | 1:49.8 na volta 89 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Alberto Ascari
|
Ferrari |
| Segundo | Giuseppe Farina
|
Ferrari |
| Terceiro | Luigi Villoresi
|
Ferrari |
O Gran Premio dos Países Baixos de 1952 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Dúas, celebrada o 17 de agosto de 1952 no circuíto de Zandvoort. Foi a sétima carreira da tempada de Fórmula Un de 1952 que se disputou baixo as regras da Fórmula Dúas en 1952 e 1953, en lugar da normativa da Fórmula Un usada normalmente.
Informe[editar | editar a fonte]
Mike Hawthorn brillou nas prácticas, obtendo un posto na primeira fila da grella co seu pequeno Cooper-Bristol[ e loitando valientemente cos Ferrari durante cinco voltas antes de que a situación volvera a normalidade. Alberto Ascari liderou con Nino Farina e Luigi Villoresi outra procesión de Ferraris, con Hawthorn cuarto. Stirling Moss chegou a ir sétimo no ERA antes de ter que retirarse.
Clasificación[editar | editar a fonte]
Cualificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Tempo | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | Alberto Ascari
|
Ferrari | 1:46.5 | – |
| 2 | 4 | Nino Farina
|
Ferrari | 1:48.6 | + 2.1 |
| 3 | 32 |  Mike Hawthorn
|
Cooper-Bristol | 1:51.6 | + 5.1 |
| 4 | 6 | Luigi Villoresi
|
Ferrari | 1:51.8 | + 5.3 |
| 5 | 12 |  Maurice Trintignant
|
Gordini | 1:53.0 | + 6.5 |
| 6 | 8 | Jean Behra
|
Gordini | 1:54.5 | + 8.0 |
| 7 | 34 | Ken Wharton
|
Frazer-Nash-Bristol | 1:54.7 | + 8.2 |
| 8 | 10 | Robert Manzon
|
Gordini | 1:54.8 | + 8.3 |
| 9 | 26 | Lance Macklin
|
HWM-Alta | 1:55.2 | + 8.7 |
| 10 | 28 | Duncan Hamilton
|
HWM-Alta | 1:55.8 | + 9.3 |
| 11 | 14 |  Paul Frère
|
Simca-Gordini-Gordini | 1:58.2 | + 11.7 |
| 12 | 18 |  Gino Bianco
|
Maserati | 1:58.4 | + 11.9 |
| 13 | 22 | Ken Downing
|
Connaught-Lea-Francis | 1:58.6 | + 12.1 |
| 14 | 30 |  Dries van der Lof
|
HWM-Alta | 1:59.4 | + 12.9 |
| 15 | 20 | Jan Flinterman
|
Maserati | 2:01.8 | + 15.3 |
| 16 | 16 | Chico Landi
|
Maserati | 2:02.1 | + 15.6 |
| 17 | 24 | Charles de Tornaco
|
Ferrari | 2:03.7 | + 17.2 |
| 18 | 36 | Stirling Moss
|
ERA | 2:04.5 | + 18.0 |
Carreira[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | Alberto Ascari
|
Ferrari | 90 | 2:53:28.5 | 1 | 9 |
| 2 | 4 | Nino Farina
|
Ferrari | 90 | + 40.1 | 2 | 6 |
| 3 | 6 | Luigi Villoresi
|
Ferrari | 90 | + 1:34.4 | 4 | 4 |
| 4 | 32 | Mike Hawthorn
|
Cooper-Bristol | 88 | + 2 voltas | 3 | 3 |
| 5 | 10 | Robert Manzon
|
Gordini | 87 | + 3 voltas | 8 | 2 |
| 6 | 12 | Maurice Trintignant
|
Gordini | 87 | + 3 voltas | 5 | |
| 7 | 28 | Duncan Hamilton
|
HWM-Alta | 85 | + 5 voltas | 10 | |
| 8 | 26 | Lance Macklin
|
HWM-Alta | 84 | + 6 voltas | 9 | |
| 9 | 16 | Chico Landi Jan Flinterman
|
Maserati | 83 | + 7 voltas | 16 | |
| Ret | 34 | Ken Wharton
|
Frazer-Nash-Bristol | 76 | Rodamento da roda | 7 | |
| Ret | 36 | Stirling Moss
|
ERA | 73 | Motor | 18 | |
| Ret | 30 | Dries van der Lof
|
HWM-Alta | 70 | Non cualificado | 14 | |
| Ret | 22 | Ken Downing
|
Connaught-Lea-Francis | 27 | Presión aceite | 13 | |
| Ret | 24 | Charles de Tornaco
|
Ferrari | 19 | Motor | 17 | |
| Ret | 14 | Paul Frère
|
Simca-Gordini-Gordini | 15 | Embrague | 11 | |
| Ret | 8 | Jean Behra
|
Gordini | 10 | Eléctrico | 6 | |
| Ret | 20 | Jan Flinterman
|
Maserati | 7 | Diferencial | 15 | |
| Ret | 18 | Gino Bianco
|
Maserati | 4 | Eixo | 12 |
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
| Pos | Piloto | Puntos | |
|---|---|---|---|
|
1 | Alberto Ascari
|
36 (45) |
 1
|
2 | Nino Farina
|
24 |
 1
|
3 | Piero Taruffi
|
22 |
|
|
4 |  Rudi Fischer
|
10 |
| 2
|
5 | Mike Hawthorn
|
10 |
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os catro mellores resultados contan para o campionato. Os números sen paréntese son puntos do campionato, os números entre paréntese son a puntuación total obtida.
Notas[editar | editar a fonte]
- Unidades compartidas – Coche 16: Landi (43 voltas) logo Flinterman (40 voltas)
- Alberto Ascari superou a marca de Fangio de máis carreiras gañadas, anotando a sétima nesta carreira.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio dos Países Baixos de 1952 |
- "The Official Formula 1 website". Arquivado dende o orixinal o 02 de xaneiro de 2010. Consultado o 2009-12-01.
| Carreira anterior: Gran Premio de Alemaña de 1952 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1952 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Italia de 1952 |
| Carreira anterior: Gran Premio dos Países Baixos de 1951 |
Gran Premio dos Países Baixos | Carreira seguinte: Gran Premio dos Países Baixos de 1953 |